18 มีนาคม 2547 19:27 น.
LUNA SEA
กลอนบทนี้แต่งให้ใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ้งในราคาค่าของฉัน
จะเป็นใครก็ได้ไม่สำคัญ
ใครผู้นั้นมาอ่านดูคงรู้เอย
18 มีนาคม 2547 19:25 น.
LUNA SEA
ขั้นตอนความเข้าใจในวันนี้
มันอยู่ที่สองเราผู้เฝ้าฝัน
ผิดไปบ้างควรอภัยให้แก่กัน
เพื่อยืดวันเข้าใจออกไปนาน
18 มีนาคม 2547 19:21 น.
LUNA SEA
แต่ช่างเถอะ. . .ฉันอภัยให้ทุกอย่าง
จะแยกทางเลิกคิดพิสมัย
ใช่ ! แผ่นดินสิ้นชายมากมายไป
คงมีใหม่ให้ฉันรัก. . .อีกสักคน
18 มีนาคม 2547 19:18 น.
LUNA SEA
ตกเหวลึก. . .อย่านึกว่าเหวตื้น
ตกเหวลื่น. . .อย่าคะนองไปลองผลัก
ตกเหวหิน. . . ปีนป่ายได้ง่ายนัก
ตกเหวรัก. . .ต้องดิ้นรนจนวันตาย
18 มีนาคม 2547 19:14 น.
LUNA SEA
เมื่อจะตีจากไปใยไม่บอก
พี่มาหลอกฉันจึงแค้นใช่แหนหวง
พยาบาท. . .ผูกเจ็บเหน็บล้นทรวง
อยากใช้มีดทะลวงล้วงใจดู
เสียดายแต่ความรักสลักจิต
ที่เคยหวงดั่งชีวิตอุทิศให้
แต่กลับถูกเธอรานผลาญวอดวาย
กรีดฤทัยสายสวาท. . .ขาดยับเยิน
หน้าส่วนตัว
1118
