8 มีนาคม 2547 14:25 น.
LUNA SEA
กาลเวลาพาไปใจไม่เปลี่ยน
ถึงจะเวียนอย่างไรใจไม่เผลอ
วันเวลาผ่านมาน่าลืมเธอ
แต่มันเผลอผ่านไปลืมไม่ลง
8 มีนาคม 2547 14:15 น.
LUNA SEA
ดวงใจฉันนั้นยอมให้. . .ชายคนหนึ่ง
เขาผู้ซึ่งเก่งกล้าในหน้าที่
ในชีวิตประกอบทำแต่กรรมดี
สมศักดิ์ศรีชายจชาญทหารไทย
เดี๋ยวนี้เขาคนนั้นจากฉันแล้ว
เหลือเพียงแววความทุกข์ใจฝากไว้ให้
ทุกคืนฉันก่อนนอนวอนเทพไท
เกิดชาติใหม่ขอให้ฉัน. . .นั้นพบเธอ
7 มีนาคม 2547 17:48 น.
LUNA SEA
ด้วยไม่รู้ว่ามีใจที่ใครห่วง
มิใช่ลวงให้หลงพะวงหา
มิใช่สิ้นเยื่อใยและร้างลา
มิต้องการ. . .น้ำตา. . .เพื่อนอารมณ์
7 มีนาคม 2547 17:46 น.
LUNA SEA
สำหรับเขาแน่ใจว่าไม่รัก
แกล้งว่าปักใจแน่เพียงแต่ฉัน
กาลเวลาผ่านไปใจงงงัน
เหมือนรักกันสุดแสน. . .แม้นได้เจอ
7 มีนาคม 2547 17:45 น.
LUNA SEA
แต่หัวใจในยามนี้เหงาที่สุด
และเจียนหยุดเต้นตามความคิดถึง
เป็นครั้งแรกรักแอบแนบตราตรึง
ให้แบ่งครี่งเมื่อผิดหวัง. . .อาจปางตาย
หน้าส่วนตัว
807
