13 กุมภาพันธ์ 2547 15:47 น.
LUNA SEA
ความรักคือการให้
ความรักคือดวงใจสองดวงเคียงคู่กัน
ความรักคือวันที่มีเธอมีฉัน
ความรักมีการจาก
ความมีพลัดพรากเสมอ
ความรักมีวันแตกร้าวระหว่างฉันและเธอ
ความรักมีความเซ่อของคนหลายคน
ความรักเกิดความคิดถึง
ความรักเกิดความหวานซึ้งของหัวใจ
ความเกิดความสุขความหวั่นไหว
ความรักเกิดจากใจมีความผูกพันธ์
ความรักมีความห่างเหิน
ความรักมีความหมางเมินของหัวใจ
ความรักมีความเฉยชาไม่หวั่นไหว
ความรักมีเสียงสะอื้นจากใจ...
มีวันจบ...วันจากไกล
เท่านี้ใช่ไหม...คือสิ่งที่ใครๆค้นหาคือ...ความรัก
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:29 น.
LUNA SEA
โอ้กังวานหวานคำพี่พร่ำฝาก
ก่อนผลัดพรากจากไกลน้องใจหาย
ยังคิดถึงซึ้งอยู่มิรู้คลาย
มิแหนงหน่ายน้องจะย้อนคืน
คำของพี่นี้ยังฝังดวงจิต
คราครุ่นคิดขื่นขมระทมฝืน
เหมือนหนามเหน็บเจ็บซ้ำทนกล้ำกลืน
เมื่อเป็นอื่นแล้วทำไม. . .หลอกให้รอ
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:25 น.
LUNA SEA
รักครั้งแรกของเราที่เฝ้าฝัน
สายสัมพันธ์ซาบซึ้งตรึงจิตมั่น
รักเพียงเธอคนเดียวดวงชีวัน
ทำให้ฉันหวั่นจิตคิดคำนึง
เธอบอกว่าถึงจากไกลสายดวงจิต
ยังเฝ้าคิดรำลึกและนึกถึง
มิตรภาพของเธอช่างตราตรึง
ขอเป็นหนึ่งเพียงฉันเธอมั่นใจ
คำที่เธอสารภาพซาบในจิต
เฝ้าครุ่นคิดจริงแท้แน่ไฉน
คำที่เธอบอกรักฉันปักใจ
ยังจำได้เสมอที่เธอครวญ
มาบัดนี้เธอเปลี่ยนใจไปเป็นอื่น
ไม่กลับคืนรักเก่าที่เฝ้าหวน
เปรียบดั่งคนร้อยเร่ใจเรรวน
จึงได้ด่วนตัดรักที่ภักดี
ฉันหลงเทิดบูชาว่าเธอรัก
ใจยังภักดิ์ต่อฉันนั้นไม่หนี
ฉันหลงผิดที่คิดว่าเธอไม่ดี
มาบัดนี้แจ้งประจักษ์เธอรักลวง
เชิญไปตามชอบใจฉันไม่หวั่น
ทีของฉันไม่มีขอทีหลัง
ถึงวันนั้นฉันรอทำให้ช้ำทรวง
ฉันขอลวงเธอให้ได้อายคน
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:16 น.
LUNA SEA
โอ้ใจเอ๋ยใจเราใยเศร้านัก
ใจที่รักเศร้าไปไฉนนี่
ใจหนอใจเจ้าใยไม่รักดี
โดนขยี้เจ็บช้ำสุดช้ำใจ
จะไม่เศร้าอย่างไรหนอใจจ๋า
เป็นเพราะว่าคนรักเราผลักไส
ไหนเคยบอกว่ารักปักหทัย
แต่แล้วใยทอดทิ้งให้หญิงตรม
เมื่อก่อนนี้รักหวานปานน้ำผึ้ง
รักตราตรึงซึ้งใจไม่ขื่นขม
เขาเคยออดอ้อนใจให้ชื่นชม
เฝ้าหว่านลมฝากรักภักดิ์ยาใจ
เถอะที่รักเมื่อเธอเจอคนอื่น
ขอให้ชื่นสุขสมอย่าตรมไหม้
ส่วนตัวฉันเจ็บปวดรวดร้าวใจ
ก็ขอให้โชคดี. . .เถิดที่รัก
12 กุมภาพันธ์ 2547 22:09 น.
LUNA SEA
ถ้าฉันรักเธอด้วยเพราะสวยซึ้ง
ความคำนึงของฉันในวันหน้า
อาจจะต้องเกลียดเธอเสมอมา
เมื่อในตาของเธอเศร้าคราวแครง
ถ้าฉันรักเธอด้วยเพราะรวยทรัพย์
ก็อาจกลับเกลียดเธอได้สิ้นไหลหลง
ถ้าทรัพย์มันสิ้นหายมลายลง
ความมั่นคงต่อรักจักไม่มี
และถ้าเธอรักด้วยความดีแล้ว
ฉันกลับแน่วแน่ใจมิใช่หนี
หากวันหนึ่งเธอชั่วกลัวราคี
แล้วจะพลีรักให้เธอได้ฤา
เมื่อมิใช่รักเธอด้วยเธอสวย
ใช่เพราะรวยด้วยทรัพย์คนนับถือ
ใช่ความดีที่ล้นจนคนลือ
แล้วมันคืออะไรรักได้มา
ฉันก็อยากจะถามเรื่องความรัก
ก็อยากจักค้นต้นขุดค้นหา
เท่าที่รู้รักคือรักปักวัญญา
ครั้นถามหาเหตุผลฉันจนใจ
หน้าส่วนตัว
657
