27 กุมภาพันธ์ 2547 15:52 น.
LUNA SEA
จะรักใครชอบใครดูใจก่อน
อย่ารีบร้อนรีบรักให้หนักจิต
ค่อยๆมอง ค่อยๆหา ค่อยๆคิด
ทั้งชีวิตฝากไว้กับใจตน. . .
27 กุมภาพันธ์ 2547 15:50 น.
LUNA SEA
สมมุติว่าเขารักฉันดั่งขุนเขา
ฉันรักเขาคงมั่นกันหนักหนา
แต่ความรักไม่จีรังดังสัญญา
รอทายว่ากาลเวลาพาเปลี่ยนไป
27 กุมภาพันธ์ 2547 15:47 น.
LUNA SEA
ในที่สุดก็รู้ซึ้งถึงใจเรา
ว่ารักเราแต่ปากฝากรอยแผล
เก็บรักร้าวประสานต่อไม่รอแล
รอเพียงแค่แผลหัวใจ. . .ไว้ก็พอ
27 กุมภาพันธ์ 2547 15:44 น.
LUNA SEA
ความคิดถึงของเขาคงเปล่าค่า
ใครจะมาสนใจจิตใครเล่า
หรือสิ้นสิทธิ์ซึ่งสร้างระหว่างเรา
เขาเป็นเขาเราเป็นใครก็ไม่รู้
ไปเริงหลงลงภักดิ์โลมรักเร่
เช้าก็เฮเย็นก็ฮาร่อนหาคู่
ดั่งภมรร่อนเร่โลมเรณู
ลืมพธูเคียงไผทใครใครลือ
เคยหวามหวานหวั่นไหวในรอยหวัง
ขมจะรังขื่นใจต่อไปหรือ
ล่อให้รอเรีอนฤทัยกลับไกลมือ
เกินจะยื้อกายยุตให้หยุดยั้ง
เขาวางกายวางใจเลิกไหวหวั่น
โดยดื้อรั้นเกินเขตเหตุแห่งผล
วางแม้เพื่อนผู้ซึ้งเขาหนึ่งคน
นึกหรือพ้นเงาตัว. . .เงาหัวใจ
เพลงคิดถึงใจจะขาดครวญมาดจิต
บรรเลงพิษเมื่อหมองแอบร้องไห้
ลืมเขาแล้วหลอกให้รอต่อต่อไป
แล้วเธอก็จากไปไม่กลับมา. . .
27 กุมภาพันธ์ 2547 15:32 น.
LUNA SEA
เมื่อชีวิตผิดหวังครั้งเก่านั้น
ทำให้ฉันรู้ซึ้งถึงใจหญิง
แรกว่ารักปักใจใคร่จริงจริง
ช่างกลอกกลิ้งจริงหนาเหล่านารี
เราสัมพันธ์มั่นไมตรีสองปีกว่า
เคยสัญญาให้เห็นเป็นสักขี
สุขสดชื่นคืนวันมั่นวจี
มาบัดนี้มีเพียงซาก. . .ไม่อยากมอง
หน้าส่วนตัว
793
