20 มกราคม 2547 15:25 น.
LUNA SEA
หยิบปากกาเขียนกลอนเรียงถ้อยคำ
ความทรงจำในอดีตเริ่มเลือนหาย
ความฝันเมื่อวันวานเริ่มมลาย
และเริ่มหายเป็นอดีตและความทรงจำ
ณ.บัดนี้ฉันคนนี้จะรื้อฟื้น
ใจสะอื้นหัวใจเริ่มหวั่นไหว
ภาพอดีตเริ่มขึ้นมากลางหัวใจ
ไม่มีใครลบมันได้นอกจากเธอ
ยามหลับฝันตอนกลางคืนนั่งพร่ำเพ้อ
นอนละเมอเฝ้าคิดถึงแสนสุดเหงา
ในตอนนี้คงมองเห็นแค่ตัวเรา
แล้วจะเฝ้ารอเขาอยู่ทำไม
เธอมีใจเป็นอื่นแล้วทอดทิ้ง
ใจไม่จริงทิ้งบางสิ่งให้ห่วงหา
ปล่อยให้หนาวให้เหงาอยู่ทุกครา
อยากบอกว่าฉันเกลียดเธอคนหลอกลวง
20 มกราคม 2547 10:43 น.
LUNA SEA
ฉันส่งยิ้มให้เธอนะฟ้าจ๋า...
เหมือนว่ามีใครบางคนอยู่บนนั้น
ยามหลับตาเหมือนแว่วเสียงเราคุยกัน
รู้สึกเหมือนเธอฉันอยู่ใกล้กัน...
ฟ้ามืดลงสายลมพัดเย็นอ่อนโยน
ป่านนี้ใครบางคนไม่รู้อยู่ที่ไหน...
มองฟ้าที่ว่างเปล่าเหงาจับใจ
ฟ้ารู้บ้างไหมว่าฉัน...คิดถึงเธอ...
19 มกราคม 2547 17:12 น.
LUNA SEA
เธอมันชั่วทำร้ายใจกายฉัน
ไม่รักกันแล้วบอกว่ารักหนักหนา
ต้องการอยู่กับฉันทุกเวลา
ก็เพราะว่าไม่มีใครคอยดูแล
แต่ขอโทษเพราะทำเป็นว่าไม่รู้
ว่ามีคู่อยู่แล้วรักหนักหนา
เธอกับเขาไม่อยากจะเลิกลา
ก็เพราะว่าเธอรักเขาแทบขาดใจ...
แต่ตัวฉันมันก็แค่นางเมียน้อย
ที่ต้องคอยแย่งของคนอื่นเขา
แต่จะบอกความสัมพันธ์ระหว่างเรา
หลอกเอาตังค์ต่างหากถึงยอมทน
19 มกราคม 2547 16:50 น.
LUNA SEA
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มยามใกล้กัน
เหมือนกับฝันที่ฉันเคยวาดไว้
แต่แล้ว...ฝันของฉันต้องมลาย
ใจฉันหายเมื่อเขาก้าวเข้ามา
ที่ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา
ไม่มีแล้วหน้ายิ้มแย้มที่สดใส
เธอขอร้องให้ฉันเดินจากไป
เพื่อให้เขาคนเก่าก้าวเข้ามา
ที่ใบหน้ามีแต่ความโกรธแค้น
คอยทิ่มแทงให้เธอสองรับไม่ไหว
จนเขาเธอต้องเดินจากกันไป
ฉันสะใจ...เพราะฉันจะฆ่าเธอ...
19 มกราคม 2547 16:27 น.
LUNA SEA
บนทางรักของเรานั้นมีอุปสรรค
มีมากมายหลายหลากจนฉันท้อ
แต่ดวงใจของฉันยังเฝ้ารอ
เพียงแค่ขอให้เธอรักฉันดังเดิม
บนทางรักของเรามีแต่เศร้า...
ในเมื่อเขาต้องการเธอเหมือนดั่งก่อน
เพราะดวงใจของเขายังอ้อนวอน
และเรียกร้องให้เธอเขาอยู่ด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
1037
