17 กุมภาพันธ์ 2548 09:54 น.
LUNA SEA
ฉันเป็นเพียง...ตะเกียงน้ำมัน
ไม่ว่าเธอวางฉันไว้ตรงไหน
แทบปลายเท้าเบื้องล่างหรือกลางใจ
ก็สาดส่องแสงไปไม่เปลี่ยนแปลง
แม้เจ็บปวดเพียงใดจะไม่หวั่น
เติมน้ำตาแทนวันน้ำมันแห้ง
ถึงริบหรี่ร้าวรอนถึงอ่อนแรง
ไม่สิ้นแรงแห่งรักเลยซักครา
16 กุมภาพันธ์ 2548 15:17 น.
LUNA SEA
เธอว่าฉันใจเย็นเหมือนน้ำแข็ง
ดูแห้งแล้งและแกร่งดุจภูผา
เธอจึงเดินจากไปไม่นำพา
ด้วยคิดว่าภูผาคงไม่สั่นคลอน
15 กุมภาพันธ์ 2548 12:58 น.
LUNA SEA
ความรักคืออะไรใครรู้บ้าง
รักสรรสร้างสิ่งดีมีความหวัง
ให้คนเรารู้จักค่าคำว่าชัง
และบางครั้งให้เห็นค่าคำว่าลืม
ความรักเป็นอะไรได้ทั้งนั้น
เป็นความฝันความหลงใหลและได้ปลื้ม
เป็นแสงที่หรี่กระพริบให้หยิบยืม
ทั้งเป็นพืมทอผืนงามความสัมพันธ์
รักเป็นแพรผ้าห่มกันลมหนาว
เมื่อร้อนราวน้ำเย็นไล้ให้อดกลั้น
แสงอาทิตย์ร้อนแรงหรือแสงจันทร์
มีผูกพันเอาไว้ในความรัก
นามธรรมคำนี้บริสุทธิ์
ไม่ประทุษร้ายไม่หักหาญ
ให้เกิดความปรองดองป้องพิทักษ์
และรู้จักละเขลารู้เข้าใจ
วันแห่งความรัก...
ย่อมประจักษ์ความจริงที่ยิ่งใหญ่
ความรักจะคู่โลกสิ้นโศกภัย
ถ้าหากเรารู้จักใช้ รัก ให้เป็น
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:07 น.
LUNA SEA
ฉันจับความทรงจำ
แยกออกเป็นส่วนๆ
ส่วนที่ควรค่าแก่การจดจำ
และส่วนที่ควรค่าแก่การลืม
ฉันรู้ดีว่า...การที่จะลืมใครซักคนให้ได้
ไม่ใช่เรื่องง่าย...โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...
คนๆนั้นคือเธอ
ไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่ไหม
อยากจะลืมเธอให้ได้...ทั้งที่ไม่อาจลืม
10 กุมภาพันธ์ 2548 10:18 น.
LUNA SEA
ฉันจับความทรงจำ
แยกออกเป็นส่วนๆ
ส่วนที่ควรค่าแก่การจดจำ
และส่วนที่ควรแก่การลืม
ฉันรู้ดีว่า...การที่จะลืมใครซักคนให้ได้
ไม่ใช่เรื่องง่าย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนๆนั้นคือเธอ
ไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่ไหม
อยากจะลืมเธอให้ได้ทั้งที่ไม่อาจลืม...
หน้าส่วนตัว
3711
