อึดอัด...จนไม่มีอากาศหายใจ อยู่ไป...ก็มีแต่เลวร้ายลงเท่านั้น แต่ทำไง...ในเมื่อต้องทนอยู่ไปวันๆ จนกว่าจะถึงเวลานั้น...ที่เฝ้ารอ 30 วัน...ที่ต้องทำตามสัญญา ไปมา...กลายเป็นเวลาเพิ่มขึ้นเกินกว่าที่ขอ แต่ต้องทน...ด้วยใบหน้าที่น้ำตาคลอ เหนื่อยและท้อ...จนอยากจะหนีไปไกล ไม่รู้...ว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้ สิ่งดีๆ..ที่เคยมี ไม่รู้ลืมเลือนไปไหน เจ็บปวด...อยากจะหันหน้าไปหาใคร ใครคนใด...ก็ได้ ที่ไม่ใช่ "เธอ"