11 ธันวาคม 2548 21:24 น.
Look Out
เหนื่อย..อยากจะพักจากความอ่อนล้า
จนน้ำตารินไหลแม้ไร้ค่า
เพราะถึงยังไงเทอก็ไม่ยอมกลับมา
เหนื่อย..ท้อ..อ่อนล้าจนก้าวเดินต่อไปไม่ไหว
พยายามทื่จะยื้อความสัมพันธ์
เพราะกลัวว่าเทอนั้นจะจากฉันไปไหน
แต่พอแล้ว..มันล้าไปทั้งหัวใจ
ยื้อเทอไว้นานไปจนอ่อนเพลีย
อยากจะหลับฝันดั่งเจ้าหญิงนิทรา
ไม่ต้องลืมตาขึ้นมาพบกับความสูญเสีย
อยากจะนอนพักเพราะความอ่อนเพลีย
ปล่อยไปเสียเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมาย
ได้หลับฝันว่าฉันยังมีเทออยู่
ได้รับรู้ไออุ่นจากคนข้างกาย
ได้หลับฝันว่าเรายังรักกันไม่เสื่อมคลาย
มีเทอเคียงกาย ถึงแม้เพียงในความฝัน ฉันก็ดีใจ
9 ธันวาคม 2548 19:07 น.
Look Out
ฉันขอโทษ..ฉันรู้ว่าฉันผิด
ฉันขอโทษ..ที่ไปคิดทำอย่างนั้น
ฉันขอโทษ..ไม่ใช่ว่าไม่รักกัน
แต่ทนเทอที่เป็นเช่นนั้น..ไม่ไหวจิงๆ
ก็เทอไม่คุยไม่แคร์ไม่ใส่ใจ
เทอบอกฉันเปลี่ยนไปเปลี่ยนไปในทุกสิ่ง
ฉันก็พยายามแก้ไขตัวเองแล้วจิงๆ
แต่เทอทิ้งฉันเดียวดายเหมือนตายทั้งเป็น
ฉันเหงา..ฉันเศร้า..ฉันท้อ
กับการรอเทอกลับมาและต้องเห็น
เทอเล่นกับคนอื่นและทิ้งฉันกลับบ้านคนเดียวทุกเย็น
เทอ..เทอเห็นฉันเป็นอะไร
ฉันขอโทษ..ที่ผิดสัญญาไปคุยกับเค้า
แต่เพราะว่าเหงา..เศร้าจนทนไม่ไหว
ไม่ได้ตั้งใจจิงๆที่จะทำให้เทอต้องเสียใจ
แต่เทอรู้มั๊ย..ฉันก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเทอ
ไปรร.ก็เห็นเทอพูดคุยกับคนอื่น
เทอดูเริ่งรื่นร่าเริงอยู่เสมอ
ผิดกับฉันยิ่งนับวันยิ่งโทรมลงทุกครั้งที่เจอ
ฉันขอโทษจิงๆนะเทอมันเป็นความคิดของฉัน
ที่บอกเลิกไม่ใช่ว่าไม่รัก
แต่ว่า..อยากจะพักกลับเรื่องราวมากมายที่แปรผัน
อยากให้เราสองคนกลับมารักกัน
แต่ว่า..เทอนั้นคงไม่อยากจะกลับมา
ไม่ได้โทษว่าเทอเป็นคนผิด
แต่เป็นเพราะว่าฉันมันคิดอะไรบ้าๆ
ได้แต่หวังว่าเทอนั้นจะกลับมา
ทุกเวลาตอนนี้..มีแต่เทอ