25 เมษายน 2547 23:53 น.
Look Out
ฉันรู้ดีว่าเราสองต่างรักกัน
ฉันรู้ดีเราผูกพันกันแค่ไหน
ฉันรู้ดีว่าเราสองมอบหัวใจ
ให้เอาไปดูแลกันและกัน
แต่เราสองคงคบกันไม่ได้
ไม่มีใครยอมให้ทำแบบนั้น
เค้าว่าเธอกับฉันไม่เหมาะสมกัน
เพื่อนของฉันกีดกั้นฉันและเธอ
ฉันไม่อยากจะรู้สึกกดดัน
จากเพื่อนๆของฉันอยู่เสมอ
ฉันนั้นก็เฝ้าฝันและเฝ้าเพ้อ
ว่าเมื่อไหร่จะคบเธอได้เสียที
แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้น
ในเมื่อมันยังคงเป็นอยู่อย่างนี้
ไม่มีคนยอมรับเธอเสียที
แล้วเรานี้เมื่อไหร่จะได้คบกัน
คงทำได้เพียงแต่รอเวลา
ให้ดำเนินผ่านช้าๆไปเท่านั้น
รอจนกว่าเพื่อนๆเลิกกีดกัน
เวลานั้นฉันจะรีบกลับไป
รู้ดีว่ามันดูเห็นแก่ตัว
ฉันก็กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ
กลัวว่าเธอจะไปรักกับคนใหม่
รอได้มั๊ยคนดีช่วยเฝ้ารอ
10 เมษายน 2547 21:05 น.
Look Out
ฉันขอโทษที่ไม่ได้ไว้ใจ
ฉันขอโทษที่ทำไปรู้ว่าผิด
ฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้คิด
ฉันคิดผิดที่บอกเลิกเธอตอนนั้น
ฉันก็จะกลับไปอีกครั้ง
แต่ใจยังปวดเจ็บอยู่เหมือนกัน
ใช่ว่าฉันไม่อยากกลับไปผูกพัน
ปัญหามันมากมายเกินทนไหว
ถ้าเธอยังคงจะย้ำว่ารักฉัน
งั้นช่วยฟังฉันหน่อยจะได้มั๊ย
ตอนนี้ฉันขอเพียงแค่ได้ทำใจ
หายเมื่อไหร่จะกลับไปหาเธอ
8 เมษายน 2547 21:07 น.
Look Out
ฉันรู้ดีว่าเธอรักฉันแค่ไหน
แต่หัวใจของฉันมันสลาย
มันจะเจ็บตราตรึงไม่เสื่อมคลาย
ตั้งแต่วันที่เธอหายไปจากฉัน
ฉันเห็นเธออยู่กับคนๆใหม่
เธอยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่อย่างนั้น
ไม่มีช่องให้ฉันไปขวางกั้น
ทำอย่างนั้นรู้มั๊ยฉันปวดใจ
ความรู้สึกของฉันในตอนนั้น
มันผกผันไปหมดรู้บ้างมั๊ย
ถึงไม่ได้รักกันแล้วยังไง
ฉันก็เจ็บหัวใจเป็นนะเธอ
ปล่อยให้เฝ้าดูอยู่อย่างนั้น
เก็บเอามาเฝ้าฝันเฝ้าแต่เพ้อ
ความรู้สึกความไว้ใจหายไปแล้วเธอ
ทำได้แต่บอกเธอ . . . ขอโทษจริงๆ
3 เมษายน 2547 11:57 น.
Look Out
เธอรู้มั๊ยว่าเธอทำอะไรอยู่
ลองหันกลับมาดูบ้างได้มั๊ย
ว่าเธอเสียเวลาของหัวใจ
ที่เธอให้ฉันมานั้นมากไป
ฉันเคยย้ำพร่ำบอกเธอแล้วว่า
ฉันไม่อาจย้อนกลับมาอีกครั้งได้
เพราะเธอทำหัวใจฉันสลาย
ใจมลายเมื่อเห็นเธอกับคนนั้น
อย่าเสียเวลากับฉันอีกต่อไป
เอาหัวใจเธอให้กับคนนั้น
ฉันกับเธอขอแค่เป็นเพื่อนกัน
อย่าให้ฉันต้องทนอีกต่อไป
ฉันรู้ดีว่าเธอยังรักกันอยู่
แต่ลองดุสิ่งที่เธอทำเอาไว้
มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจ
กลับไปเถอะกลับไปหาคนของเธอ