20 พฤษภาคม 2546 22:57 น.
Look Out
ในวันนี้ที่ฝนตกลงมา
ในเวลาที่แสนจะเงียบเหงา
ต้องทนอยู่ในห้องที่มีเพียงเรา
กับความเศร้าที่คละคลุ้งอยู่ในใจ
ฝนโปรยปรายลงมาโดนเนื้อตัว
ใจระรัวกลัวเธอหายไปไหน
เธอไม่อยู่ฉันจะอยู่ได้หรือไร
ทำไมไปไม่บอกไม่เอ่ยลา
ฝนที่ตกลงมาเพิ่มความเศร้า
ใจเริ่มเหงาเปล่าเปลี่ยวสุดเวหา
เคยมีเธออยู่เคียงข้างตลอดมา
แค่เวลาก็พรากเธอจากไป
18 พฤษภาคม 2546 23:53 น.
Look Out
เมื่อก่อนฉันเคยพบแต่เจ็บช้ำ
แสนระกำช้ำหทัยใจหม่นหมอง
ไม่เคยได้ในสิ่งที่ใจปอง
ได้แต่หมองหม่นฤทัยไร้อารมณ์
แต่เมื่อเธอได้เดินผ่านเข้ามา
ในชีวาก็แสนจะสุขสม
ไม่ว่าจะทำอะไรก็รื่นรมย์
ไม่ต้องจมกับอดีตที่ผ่านมา
ในตอนนั้นฉันแสนจะมีสุข
อยู่ทุกๆอณูสุดหรรษา
ลืมอดีตที่เคยได้ผ่านมา
เป็นบุญญาที่ได้เกิดมาได้พบเธอ
18 พฤษภาคม 2546 23:34 น.
Look Out
ฉันรู้ว่าสักวันฉันคงต้องไป
ทั้งหัวใจเรียกร้องที่จะอยู่
อยากจะคอยห่วงใยและเฝ้าดู
อยากจะรู้ว่าเธอเป็นเช่นไร
แต่คงไม่มีทางเป็นไปได้
ถึงยังไงก็ต้องจากไปอยู่ไกล
แต่จำไว้ไม่ว่าเวลาใด
ถ้าตอนไหนต้องการจะกลับมา