18 กุมภาพันธ์ 2546 21:24 น.
LONELY[[NIGHT]]
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เธอเดินมาหาพร้อมกับน้ำตาแทนความเสียใจ
รู้ไหม .. ฉันหวั่นใจแค่ไหนที่ได้เห็นน้ำตาเธอในวันนั้น
ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดเพราะความผูกพัน...
แต่ความเย็นชา นับหมื่นนับร้อยพัน ก็พ่ายแพ้แก่เธอ
ไม่เคยรู้เลยเหรอว่าฉันรักเธอแค่ไหน
ทุกสิ่งที่ฉันให้ไปก็น่าจะแทนคำตอบได้เสมอ
ถึงแม้จะโกรธ หรือว่าเสียใจที่ กับทุกการกระทำของเธอ
แต่ภาพตรงหน้า ก็ทดแทนทุกเรื่องราวที่พบเจอจนหมดใจ...
เพราะฉันรู้ว่าความรู้สึกเธอคือรักเหมือนกัน
แต่ที่เธอทิ้งร้อยพันความฝัน คงเป็นเพราะเธอสับสนใช่ไหม
ไม่เป็นไรหรอก.. มองตรงนี้สิ ว่าใครคนนี้ยินดีจะให้อภัย..
จะยิ้มและยินดีให้เธอเริ่มต้นใหม่ กับหัวใจสองดวงของเรา
อย่างน้อยที่ผ่านมาฉันก็คงมีส่วนผิด...
จึงทำให้เธอคิด และตัดสินใจให้ความรักเราต้องเหี่ยวเฉา...
เอาน่ะ...ไม่เป็นไรหรอก ฝังมันไปซะเถอะ เรื่องไม่ดีของเรา...
เก็บเอาไว้ใหม่ ทุก ๆ ความผูกพันของภาพเงา และความทรงจำดีๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อึม... ไม่ได้แต่งกลอนด้วยความรู้สึกดี ๆ นานแล้ว...
คงไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่...
ขอโทษค่ะ...!! แต่พยายามสื่อให้ดีที่สุดแล้ว...
@^_^@
18 กุมภาพันธ์ 2546 20:26 น.
LONELY[[NIGHT]]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล่อยให้ความรักค่อย ๆ ซึมลึกลงไปในหัวใจ
เปลี่ยนความหวั่นให้เป็นความมั่นคงอย่างช้า-ช้า
รวมสองใจให้เป็นหนึ่งเดียว กับวันเวลา...
เก็บทุกวินาทีที่มีคุณค่า ไว้ตรงกลางของสองเรา...
สัญญาว่ารักเธอจะอยู่กับฉันตลอดไป...
และก็เชื่อมั่นว่ารักฉันจะอยู่กับเธอเพื่อไม่ให้เธอเหงา
ทุกอย่างก้าวของเธอจะมีหัวใจของฉันติดตามคอยเป็นเงา
เราจะช่วยกันทิ้งความเศร้า แล้วเริ่มต้นใหม่ด้วยหัวใจที่แข็งแรง...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
18 กุมภาพันธ์ 2546 19:50 น.
LONELY[[NIGHT]]
ความทรงจำยังฝังลึกอยู่ภายในหัวใจ
คงจะลบเลือนไม่ได้แม้ไม่เห็นหน้า
เธอก็ยังเป็นคนแรกที่ฉันคิดถึงทุกเวลา
ถึงแม้ว่าวันนี้ ทุกหยาดหยดของความห่วงหาจะไม่เหมือนเดิม
แต่ตัวฉันก็ยังคงจะเป็นคนเดิมอยู่อย่างนี้
ไม่ว่ากี่วันเดือนปี ไม่มีความสับสนใดมาเพิ่ม
จะรอ จะคอย อยู่อย่างนี้ แม้การแสดงออกจะไม่เหมือนเดิม
ทุก ๆ อย่าง รวมทั้งหัวใจยังคงเต็ม ไม่มีใครมาเติมความรักที่ขาดหายไป...
....................................................................
หน้าส่วนตัว
663
