16 ตุลาคม 2552 00:42 น.
Lonely Man
คำว่ารักหนึ่งคำที่สงสัย
คำว่ารักหนึ่งใจที่ใฝ่หา
คำว่ารักหนึ่งกายที่ศรัทธา
คำว่ารักหนึ่งวาจาที่บอกกัน
คำว่ารักคำหนึ่งอยู่ในใจ
คำว่ารักที่พูดไปก็เสียพลัน
คำว่ารักที่มีแล้วก็สุขสันต์
คำว่ารักที่เสียมันแล้วทุกข์ตรม
คำว่ารักในที่นี้อยู่ที่ไหน
คำว่ารักแล้วเมื่อใดจะสุขสม
คำว่ารักค่าดังเพชรหรือเพียงลม
คำว่ารักจักขื่นขมหรือสมใจ
คำว่ารักคำนี้มีให้เธอ
คำว่ารักจักให้เพ้อไปถึงไหน
คำว่ารักจักตราบนานสักเพียงใด
คำว่ารักจักมีไว้ให้เพียงเธอ
13 ตุลาคม 2552 22:53 น.
Lonely Man
เธอรู้ไหมว่าดวงใจฉันอ่อนล้า
ตั้งแต่เธอเข้ามาในชีพฉัน
เมื่อรำลึกตรึกตรองถึงวันนั้น
ใจของฉันก็ปวดร้าวเปล่าเปลี่ยวใจ
หาการพบเจอะเจอเธอแล้วต้องเจ็บ
ด้วยเขี้ยวเล็บคำว่ารักโดนผลักไส
เพราะแรกรักก็คือเธอหมดทั้งใจ
เสียเธอไปน้ำตาไหลเป็นสายธาร
ให้รู้ไว้ว่าผู้ชายก็ร้องไห้
แต่ไม่หมายให้ใครมาสงสาร
หากรักมากก็ช้ำมากตามโบราณ
ที่เรียกขานคำว่ารักดั่งดาบคม
เสียดายใจเสียเวลาที่พาคิด
ว่าให้จิตมั่งคงหวังสุขสม
สัตย์รักจริงหวังแต่งเป็นเพียงลม
เมื่อมีดคมแห่งเฉยชามาผ่าฟัน
หากจะโทษว่าเธอผิดก็หาไม่
หากจะใช่ก็เวลาชะตาหัน
ที่ล่อลวงชีวิตคนไปวันวัน
ส่วนตัวฉันนั้นหาไม่เคยโทษเธอ
ได้แต่โทษที่ตัวเองนั้นมันเขลา
จึงได้เศร้าที่จริงใจอยู่เสมอ
ความเฉยเมยสิ่งตอบแทนจากใจเธอ
ฉันละเมอนั่งเพ้อฝันอยู่คนเดียว
รู้ทั้งรู้ว่าเขานั้นไม่รัก
ก็ไม่ยักยอมแพ้แม้เฉลียว
ว่าตัวตนนั้นรักเขาอยู่ข้างเดียว
จบด้วยความเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
จนวันนี้ก็รู้แล้วว่าความรัก
มันไม่ยักหอมหวานแต่ขมขาย
รักแล้วเจ็บจากวันนี้จนวันตาย
เจ็บครั้งนี้มิรู้หายแม้ตายไป
จากที่เคยเทิดทูนในความรัก
ว่าจะจักให้โลกนี้สีสดใส
แต่วันนี้หมดศรัทธาจากหัวใจ
ให้รู้ไว้ว่าหัวใจขอสั่งลา
จากวันนี้ขอตั้งจิตอธิฐาน
ขอสาบานไว้กับวิญญาณข้า
หยดน้ำตาหยาดสุดท้ายที่หลั่งมา
แด่กับคำไร้ค่าว่ารักเอย
หน้าส่วนตัว
1005
