18 ตุลาคม 2547 21:12 น.
^^LittlE_PenguiN^^
..คำ..คำเดียวคำนี้ที่หลุดปากพูดไป
ขอให้ลืมมันได้ไหม ว่าใครที่เอ่ย
ไม่อยากให้คำคำเดียวเปลี่ยนแปลงคนที่คุ้นเคย
ให้นึกซะว่าไม่มีความหมายใดเลยจากคำที่กล่าวไป
เพราะรู้นะว่าคำเดียวที่พูดไปนั้น
อาจทำให้เธอเกลียดกันจนต้องหลบหน้าไปไหน
เพราะรู้อย่างนี้จึงไม่อยากให้เธอใส่ใจ
กับคำว่ารักที่ให้ไป จากคนที่เป็นได้แค่เพื่อนเธอ..
18 ตุลาคม 2547 20:41 น.
^^LittlE_PenguiN^^
..เอาคำว่า เพื่อน บังหน้า
ทั้งที่สายตามันฟ้องว่าหวั่นไหว
แอบหยิบแอบยื่นหัวใจ
ผสมคำว่า เพื่อน ไปเพื่อให้เธอ
ก็ขอเป็น เพื่อน ที่ดี
ถึงเสียงใจที่มีมันบอกว่า รัก เสมอ
ดีแล้วที่เป็น เพื่อน เธอ
ขอเพียงแค่เพ้อ ได้ใกล้เธอก็สุขใจ..
20 มีนาคม 2547 21:03 น.
^^LittlE_PenguiN^^
..ไอ้สัด!!
..ไอ้ไพร่!!
..ไอ้เหี้ย!!
..ไอ้ห่า!!
ไอ้สัด..แทน..กูแคร์และสนใจ
คำไอ้ไพร่..กูแทนว่า..ห่วงหา
ไอ้เหี้ย..แทน..คิดถึงมึงทุกเวลา
ส่วนไอ้ห่า..แทนว่า..กูชอบมึง
ขอโทษนะคะ..ขอหยาบคายหน่อย..ช่วยไม่ได้นี่นะ..
..ก็คนที่จะฟังหยาบคายก่อนทำไม..!?
6 มีนาคม 2547 20:19 น.
^^LittlE_PenguiN^^
กระดานดำคือที่ฝังความทรงใจ
โต๊ะเก้าอี้นี่ไงฝังความหลัง
ที่เคยมีเพื่อนพ้องเป็นพลัง
สานความหวังโดยใช้คำว่าเรา
ไม่เคยคิดจะลืมเธอนะเพื่อนรัก
อย่าลืมทักลืมทายให้เหมือนเก่า
เจ้าเพื่อนรักแกอย่าลืมความเป็นเรา
หากว่าเหงาวันเก่าจงนึกถึงมัน
**มีความสุขนะเพื่อน ๆ **
5 มีนาคม 2547 01:22 น.
^^LittlE_PenguiN^^
เธอบอกชอบบอกรักบอกเข้าใจ
พูดหวานไหวใจฉันปลื้มเสมอ
ทุกๆคำที่มาจากปากเธอ
ฟังละเมอเพ้อคิดเหมือนเรื่องจริง
การกระทำของเธอกลับตรงข้าม
ปล่อยฉันตามลำพังไม่สุงสิง
นี่คือการกระทำที่เป็นเรื่องจริง
เธอชอบทิ้ง..ปล่อยฉันน้ำตานอง