16 มกราคม 2553 09:43 น.
leknarak
เริ่มต้น...เมื่อสิ้นสุดคำว่าเรา
เสียงเงียบของความเหงา...เข้ามาหา
รอยยิ้มตายไป...พร้อมกับการเกิดของน้ำตา
เหว่ว้า...เกินกว่าจะบรรยาย
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ห้องว่างเปล่า...แต่เปี่ยมล้นด้วยอดีต
ภาพทุกภาพ...คือมีดกรีดให้ใจหาย
มีลมหนาวเป็นเพื่อน...ย้ำเตือนความเดียวดาย
สุดท้าย...ฉันก็ไม่เหลือใคร
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
เฝ้าขอพร...วอนดาวที่พราวฟ้า
ช่วยพาเธอกลับมา...อย่าจากไปไหน
สานต่อสัญญามั่น...รักกันตลอดไป
ไม่เป็นเพียงสายลม...ผ่านมาผ่านไป...ให้เจ็บจำ
15 มกราคม 2553 18:52 น.
leknarak
...ณ วันนี้การรอคอยค่อยสิ้นสุด...
...พลันหยุดช่วงชีวีที่เหงาหงอย...
...หยาดน้ำตาเลือนลบกลบร่องรอย...
...ใจน้อยน้อยพลอยยิ้มอิ่มสุขจัง...
...อยากขอบคุณการรอคอย...
...ทำให้ใจหงอยหงอยร้อยความหวัง...
...เปลี่ยนความเศร้าศร้อยให้เป็นพลัง...
...เพื่อชีวิตอยู่ยังวันนี้...
...วันที่เธอก้าวเข้ามา...
...เหมือนได้ฝนจากฟ้า ณ ราตรี...
...พร่างพรมทั่วแดนใจที่แล้งร้างไป่มี...
...ไม่เสียดายสักนาทีที่คอยรอ...
15 มกราคม 2553 16:41 น.
leknarak
เธอไม่เคยบอกให้ฉันรู้ถึงความจริง
แต่กลับปล่อยให้ฉันฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ลำบากนักหรือแค่บอกว่าเธอคิดกับฉันยังไง
เจ็บปวดมากใช่มั้ยแค่เอ่ยคำนั้นออกมา...ว่าไม่รักกัน
เธอแกล้งมาห่วงใยฉันทำไมอยากจะรู้
หรือแค่ต้องการลองดูว่าจะมีใครเสียใจ...แค่นั้น?
รู้มั้ย - - - เธอชนะในสิ่งที่เธอทำอยู่ทุกวัน
แต่คนที่เสียใจไม่ใช่เขาที่เธอรักคนนั้น
...แต่เป็นฉันที่รักเธอ
15 มกราคม 2553 14:19 น.
leknarak
เส้นทางอันแสนยาวไกล
ฉันก้าวไปไร้จุดหมาย
แสงแดดแผดเผาผิวกาย
ร้อนร้ายรอนแรมลำพัง
ค่ำคืนหนาวเหน็บเจ็บปวด
ร้าวรวดไร้แล้งแรงหวัง
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากำลัง
สองเท้าก้าวทั้งน้ำตา
ไม่มีแม้ใครสักคน
ในใจสับสนโหยหา
หมายปองสองมือนำพา
เยียวยาหัวใจให้กัน
ดั่งรอน้ำฟ้ากลางไฟ
หนึ่งใจหนึ่งใฝ่หนึ่งฝัน
ขวากหนามเท่าใดไม่หวั่น
หากข้างกายฉัน...คือเธอ
หน้าส่วนตัว
1054
