2 กุมภาพันธ์ 2553 12:22 น.
leknarak
งาม...เพียงนางหล่นฟ้า สรรเสริญ
งาม...ผ่องพรรณฝันเพลิน ดั่งแกล้ง
งาม...ใดไป่งามเกิน นางเด่น
งาม...หว่านหวานมิแสร้ง แต่งแต้มกริยา
เพียง...มองใจหวั่นแล้ว เนตรคม
เพียง...ครู่หวังชิดชม แน่งน้อย
เพียง...จูบแค่ปลายผม ขอพี่
เพียง...ครึ่งนาทีคล้อย ค่อยชื้นคืนเธอ
นาง...คือใครใคร่รู้ อยากถาม
นาง...ดั่งเทพงดงาม ยั่วเย้า
นาง...พราวกว่าสาวสาม ภพพ่าย
นาง...ยิ่งปรายตาเร้า เป่าขั้วหัวใจ
หล่น...จากดินถิ่นแคว้น แดนสวรรค์
หล่น...ใส่ใจชายฝัน ร่ำร้อง
หล่น...หากหล่นรับทัน เป็นคู่
หล่น...ใหม่ทีเถอะน้อง คล่องแล้วรับเอง
ฟ้า...บรรจงใส่สร้าง สะสวย
ฟ้า...ปั่นใจงงงวย เร่าร้อน
ฟ้า...คงส่งนางอวย พรพี่
ฟ้า...อย่าพรากออดอ้อน ห่อนร้างนางไกล
26 มกราคม 2553 16:52 น.
leknarak
บทที่ 1
หากมีสักครั้ง...สั่งใจไม่ได้
สัมผัสได้ไหม...ความห่วงใยจากใครคนนี้
แอบคิดถึงเธอทุกที...แม้รู้ดีว่าไม่มีหวัง
ทำได้เพียงใจกระซิบ...ทั้งที่อยากบอกรักดังดัง
กลัวเผลอใจเกินจะยั้ง...ทุกครั้งที่ได้พูดจา
เราเป็นเพื่อนกัน...คำเดียวเท่านั้นที่กั้นทุกอย่าง
เยื่อใยถูกเจือจาง...ด้วยระยะห่างที่ควรรักษา
ต้องซ่อนความรู้สึก...แม้ลึกลึกอยากให้รู้ว่า
รักและคิดถึงเกินกว่า...สิ่งที่เห็นด้วยตาและเข้าใจ
หากมีสักครั้ง...สั่งใจไม่ได้ในวันหนึ่ง
เผลอเอ่ยคำที่ลึกซึ้ง...แสดงถึงความหวั่นไหว
เผยความลับว่าเพื่อนคนนี้...แอบมีเธอในใจ
หวังว่าเธอคงไม่เปลี่ยนไป...แค่รับรู้ไว้ก็พอ
++.-.++.-.++.-.++.-.++
บทที่ 2
จากเพื่อนถึงเพื่อน
คิดอยู่นาน...เขียนกลอนนี้ให้อ่านดีไหม
กลัวเธอรู้ฉันคิดยังไง...มันขัดเขิน
แต่อีกใจ...อยากให้รู้ว่ารักเหลือเกิน
ถ้าแกล้งทำเมิน...ก็กลัวจะห่างเหินกันไป
รู้ทั้งรู้...วันนี้เธอมีเจ้าของ
หัวใจถูกจอง...เพราะคนนั้นที่เข้ามาใหม่
รู้ไหม...ในคืนที่เธอบอกรักใคร
เป็นคืนเดียวกับที่หัวใจ...บอกรักเธอ
แต่เพื่อนคนนี้...ก็จะยังเป็นเพื่อน
กี่วันกี่เดือน...ย้ำเตือนอย่างนั้นเสมอ
คอยยิ้มคอยทักทาย...เมื่อพบเจอ
เป็นคนสนิท...ที่แอบวางหัวใจไว้ข้างเธอ...ทุกวัน
เขียนกลอนนี้...ไม่ได้หวังมากมาย
แค่อยากสื่อความหมาย...ภายในใจก็เท่านั้น
เธอจะอ่านมันไหม...ไม่สำคัญ
เพียงได้ระบายความรักที่อัดอั้น...เท่านั้นพอ
++.-.++.-.++.-.++.-.++
บทที่ 3
นาทีนี้...แอบรัก
นาทีนี้...เป็นอารมณ์...ของคนแอบรัก
ที่เก็บกัก...ความรู้สึก...ต่อไปไม่ไหว
จึงใช้กลอนช่วย...โปรดอ่านด้วยนะ...คนไกล
เพื่อรับรู้...ความห่วงใย...ที่ฉันเก็บไว้...ให้เธอ
ไม่ต้องการ...เปลี่ยนใจเธอ...ให้มารักฉัน
แค่แอบเอา...ความผูกพัน...มานำเสนอ
อ่านกลอนแล้ว...หากรู้ว่า...เพื่อนคนนี้รักเธอ
อย่าโกรธนะเออ...เจอความเหงา...มันนำพา
เธอรักใคร...เชิญรักไป...ไม่ขอค้าน
ไม่ระราน...เพราะฉัน...ไม่ใช่ตัวอิจฉา
ไม่ขอเป็นกิ๊ก...เป็นกั๊ก...ให้หนักอุรา
แค่รู้ไว้ว่า...ฉันแอบสบตา...ในฝัน...ทุกคืน
++.-.++.-.++.-.++.-.++
25 มกราคม 2553 13:08 น.
leknarak
เสาร์สามสิบมกรามีปาร์ตี้
เขาให้แต่งแฟนซีแนวสร้างสรรค์
เน้นสวยงามเฮฮาล่ารางวัล
ชิงสองพันค่าประดิษฐ์คิดไอเดีย
ว่าจะแต่งเป็นพาวเวอร์พัฟเกิร์ล
หรือแต่งเป็นมิสเวิล์ดดีละเนี่ย
แม่มดน้อย สาวตัดอ้อย สาวเชียร์เบียร์
หรือถักเปียแล้วใส่ชุดนักเรียน
หรือจะเป็นนางในวรรณคดี
แต่งโมรากากีภาคเพี้ยนเพี้ยน
รจนาไม่เลือกเงาะเกาะทุเรียน
อ๊ะทำเนียนประหยัดดีเป็นชีเปลือย
คิดอีกทีแนวนี้เซ็กซี่สตาร์
อั้มพัชราภาเวลาหนังหน้าเปื่อย
แอ๊ปทักษอรเล่นสงกรานต์...ว่าไปเรื่อย
คิดจนเหนื่อยคิดไม่ออกช่วยบอกที
วานเพื่อนพ้องน้องพี่ที่บ้านกลอน
โปรดช่วยสอนแนะแนวในหน้านี้
ใครคิดออกบอกด้วยช่วยหนูที
ไปปาร์ตี้แต่งแฟนซีแต่งอะไร
23 มกราคม 2553 17:36 น.
leknarak
กลับไปเลยกลับไปให้ไวไว
มาทางไหนเธอช่วยไปทางนั้น
ฉันไม่ชอบที่เห็นเธอสนิทกัน
มันเป็นความผูกพันที่บาดตา
ฉันมั่นใจว่าฉันนั้นมาก่อน
เคยออดอ้อนให้ใครได้อิจฉา
ไม่มีเหงาเพราะเขาอยู่คู่กายา
สรุปว่าฉันกับเขาเราเป็นแฟน
แล้ววันนี้ยังไง...อะไรกันนี่
อยู่ดีดีเธอนั้นเล่าเข้าควงแขน
ความเป็นจริงควรเป็นฉันคนนี้แทน
ใจสุดแค้นอยากกระชากลากจากกัน
ฉันขอร้องด้วยคำพูดดีดี
ไปซะทีคุณสตรีที่แย่งฉัน
หากไม่มีเธอเข้ามาในวันนั้น
วันนี้เขาคงรักฉันเหมือนเดิม
22 มกราคม 2553 10:11 น.
leknarak
นั่ง นิ่ง-นิ่ง ริมหน้าต่าง
ในวัน ว่าง-ว่าง ไม่ได้ไปไหน
ทอดสายตามองท้องฟ้าไกล
ป่วยการจะห้ามใจ ไม่ให้คิดถึงใครบางคน
หอมกลิ่นละมุนของแดด อุ่น-อุ่น ยามเช้า
แว่วเสียงนก เบา-เบา จากต้นไม้ ใกล้-ใกล้ ถนน
เผลอยิ้มกับตัวเอง บังเอิญได้ยินเพลงของเราสองคน
ท่วงทำนองรักเปี่ยมล้น วิ่งวนเข้าสู่หัวใจ
หยิบไดอารี่สีชมพูมาเปิดอ่าน
ย้อนรอยวันวานผ่านกระดาษสีหวานสดใส
ฉันอ่านหน้าหนึ่ง สอง สาม สี่ อ่าน เรื่อย-เรื่อย ไป
ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่ใช้มันเรียกคืนวันกลับมา
รอยหมึก จาง-จาง เล่าการเดินทางระหว่างเธอกับฉัน
จากเคยอยู่เคียงข้างกันจนถึงวันไกลสุดไขว่คว้า
ไม่มีรอยหมึก จาง-จาง บนกระดาษ หวาน-หวาน หน้าต่อมา
ฉันปิดมัน...วางลงตรงหน้า...มองฟ้าอย่างเข้าใจ
สายลม อ่อน-อ่อน สะท้อนไหวในความรู้สึก
สูดหายใจ ลึก-ลึก ยิ้มรับกับการปิดตำนานรัก ใส-ใส
จะเก็บความทรงจำ ดี-ดี ไว้ในไดอารี่ตลอดไป
แม้ไม่มีเรื่องเล่า ใหม่-ใหม่ แต่เรื่องเดิมที่เขียนไว้ ยังงดงาม
หน้าส่วนตัว
1736
