27 สิงหาคม 2555 00:57 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สามวันศิลปินตายร่างกายเปื่อยป่น
คืนสู่พื้นสกลปนฮิวมัสหลากหลาย
แต่ศิลปะจะอมตะตราบโลกมลาย
สามล้านปีมิรู้วางวายยังหายใจ
งามล้ำค่าพราวพร่างพ่างเพชรรุจี
คือปณิธานแห่งกวีมณีสมัย
ระยิบระยับเสมอค่าดาราลัย
กวีรจนาไว้ถวายแด่จักรวาล
แม้นวายชีพลับดับดิ้นสถิตถิ่นโน้น
โพ้นทิฆัมพรนิเวศวิเศษวิศาล
บทกวีอมตะนิรันดร์อนันตกาล
จะสืบสอนสันดานมนุษย์ทุกดวงใจ
รื่นรื่นรมณีย์ชื่นจิตแพร้ว
เสมอบุหงาป่าแก้ววิเศษสมัย
ปรุงโปรยกลิ่นบุปผาสุมาลัย
หอมซึ้งหฤทัยไปถึงอรูปพรหม
บัดนี้เศร้าสะเทือนดินฟ้ามหาสมุทร
ดับกวีแก้วมนัสมนุษย์สุดขื่นขม
อาถรรพณ์ดาลฟ้าตื่นครืนครืนลม
เทวษไห้ระงมทุกละอองน้ำค้างดง
จากนี้มีเหลือแต่บทกวีสวรรค์
บรรทัดแก้วมิถูกเผาเป็นผุยผง
อันรจนาไว้เป็นนิรันดร์มั่นคง
ยืนยงธรรมโอภาสแห่งพระศาสดา
เสน่ห์ทิพย์กาพย์กลอนวิเศษศรี
ชุบรมณีย์ชื่นตื่นจากขวัญผวา
พบพระพุทธธรรมน้อมนำบูชา
มล้างกิเลสตัณหาสาไถยเมามน
อานุภาพกวีกานท์สะท้านวิทยาศาสตร์
อันฉวยโอกาสฆ่าพิภพจบเวหน
กำแหงโคลงกลอนสั่นคลอนจิตทุรชน
รบนิวเคลียร์อยู่อึงอลจนได้ชัย
กวีพลีชีวาตม์จมวัฏสังสาร
มิไปแม้พระนิรพานอันยิ่งใหญ่
อยู่คู่กาพย์กลอนโคลงฉันท์นิรันดร์ไป
สอนใจมนุษยชาติอยู่เนานาน
งามงานกวีชูมนุษยธรรมล้ำเลิศ
ธรรมประเสริฐพระโพธิสัตว์วิเศษวิศาล
ประกาศค่าภาษาไทยเกรียงไกรเหนือกาล
ให้นานาจักรวาลประจักษ์ซ้องสดุดี
อังคารงามดับดวงแดงแสงสีชาด
นภากาศเป็นบรรทัดทองร้อยกรองอักษรศรี
ถวายจักรวาลชุบจิตมนุษย์สุดรมณีย์
คือปณิธานกวีงามมิมีวันวาย
มินานศิลปินตายร่างกายเปื่อยป่น
แต่ศรัทธาค่าล้ำล้นมิมีสลาย
ศิลปะจะอมตะตราบโลกมลาย
ศิลปินตาย ศิลปะยังหายใจ
ด้วยจิตคารวะและอาลัย
มหากวีอังคาร กัลยาณพงศ์
ศิลปินแห่งชาติ ศิลปินในดวงใจ
ผู้เป็นแรงบันดาลใจและเป็นครูผู้ให้ปัญญา
7 สิงหาคม 2555 23:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
มาลัยกรองมะลิแก้ว .........มัลลิกา
เฟื่องสุคันธมาลา..............เลิศฟุ้ง
ประนมประณตวันทนา........ทะนุเทิด ทูนนอ
นิรมิตค่าประดุจรุ้ง.............ประดับร้อยดารา
มัลลิกากลั่นกลิ่นเกลี้ยง......กรุ่นกมล
เสมอมิ่งมหามงคล............ค่าฟ้า
พิพิธพรพิพัฒน์ผล.............พระมิ่ง แม่เอย
ถวายพระมารดาหล้า..........เลิศล้ำเกษมกุศล
พระเพียงฝนพร่างฟ้า.........ผลาญไฟ
ฝ่าวนัสเคียงภูวนัย............เนิ่นโน้น
ดับร้อนพสกนิกรไทย........ทวีสุข
แผ้วทุกข์ภัยผลาญโพ้น.....ผ่องพ้นภัยพาล
พลทหารตำรวจร้อน.........รับภัย พาลเอย
ป้องปกปักประเทศไทย.....ถิ่นไท้
ชายแดนเลือดชายใด.......ชโลมรด รักษ์พ่อ
พระแม่ชูเชิดไว้...............สวัสดิ์ด้วยเสาวนีย์
ชุบชีวาตม์ชาติเชื้อ ...........ชนไทย
เลี้ยงชีพชอบเชิดชัย.........โชติแล้ว
งามมัดหมี่หม่อนไหม........มุ่งจัก สานนา
เกษตรพณิชหัตถกรรมแพร้ว...เพริศพริ้งศาสตร์ศิลป์
ศิลปินศิลปะสร้าง.............ศิลป์ศรี
พระส่งเสริมศิลปี..............ประดับหล้า
อธิคุณพระราชินี...............นวราช
นิรมิตศิลป์เรืองฟ้า............เฟื่องฟุ้งสยามสมัย
น้ำพระทัยพระแม่ล้ำ.........เลอชลา
ไหลหล่อเลี้ยงพสุธา........ถิ่นหล้า
ถวายพรพระชันษา..........แปดสิบ
ขอพระแม่อยู่คู่ฟ้า...........คู่พื้นไผทไทย
มาลัยกรองมะลิแก้ว.........มัลลิกา
หอมพระมหากรุณา..........กรุ่นใกล้
เฟื่องกลิ่นกว่ามาลา.........โลกกลั่น หอมเอย
เจริญพระชนมายุไซร้........สวัสดิ์แก้วมไหศวรรย์
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
โคลง "มาลัยกรอง มะลิแก้ว มัลลิกา" บทถวายพระพรเนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระนางเจ้าฯครบรอบ 80 พรรษาที่กี้แต่งได้ถูกนำไปออกอากาศที่สถานีวิทยุแห่งประไทย ตอนแรกยังไม่แน่ใจว่าจะใช้ได้หรือเปล่าเพราะไม่ได้แต่งโคลงนานแล้ว แต่ได้รับคำชมจากครูกลอนว่าไพเราะก็รู้สึกชื่นใจและเป็นปลื้มครับที่ผลงานตัวเองได้มีส่วนร่วมเนื่องในโอกาสสำคัญนี้ ขอบพระคุณ อาจารย์สำรวย ศรีโนนชัย มากครับที่ให้เกียรติบทประพันธ์ชิ้นนี้