26 กุมภาพันธ์ 2551 16:04 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สำหรับพระเจ้า... เราคือหมากรุก
ท่านคงสนุกที่เดินผิดๆถูกๆอย่างนี้
ในระหว่างที่เขากับฉันรักกันดี
แทบทุกนาที... ฉันคิดถึงเธอ
ทุกตารางเมตรของหัวใจฉันให้เขา
แต่ภาพเธอแฝงเงาในแววตาเศร้าฉันเสมอ
หากฉันไม่มีเขา แล้วเรามาพบเจอ
จะอนุมัติทุกข้อเสนอล้านเปอร์เซ็นต์
แม้มีนรกรอคอยหลายร้อยขุม
หัวใจเลวๆก็ยังร้อนรุ่มไม่วายเว้น
วูบไหวเพลิดเพลิน คิดถึงส่วนเกินทุกเช้าเย็น
แต่ครั้นแลเห็นตัวจริงยิ่งปวดใจ
เขาไม่เคยทำผิด จึงได้แค่คิดปรารถนา
หลังกำแพงแห่งสัญญา ฉันโรยล้าอ่อนไหว
พูดแบบเคลียร์ๆ ฉันไม่อยากเสียเธอไป
นี่คือความใน จากส่วนลึก...ถึงส่วนเกิน
26 กุมภาพันธ์ 2551 14:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าที่ของคนจนคือทนเจ็บ
เสียงร้องไห้ใส่วงเล็บไม่ออกเสียง
เพียงเพราะเงินพี่หนอไม่พอเพียง
พอจะทุ่มจะเลี้ยงได้เพียงพอ
ญาติฝ่ายน้องทองเส้นเห็นเท่าโซ่
พี่โลโซเป็นช่างซ่อมแสนซอมซ่อ
เหงื่อไหลโซมผิวซ้ำดำมอซอ
หนุ่มรูปหล่อขับมิตซูคันหรูแซง
เบียดช่างซ่อมซกมกตกประป๋อง
หน้าไหม้หมองเศร้าหม่นไม่ปนแป้ง
ไม่มีพลอยมีเพชรเม็ดแพงแพง
ไปขอแต่งแก้วตามานอนเตียง
เพราะความจนเท่านั้นหรือคือเขตกั้น
คนจนนั้นจะจามไอก็ไร้เสียง
เสื้อช่างซ่อมมันไม่หรูพอคู่เคียง
จะร่วมเรียงเคียงน้องต้องติดแบรนด์
แม้สายตาจะจ้องจดก็หมดสิทธิ์
ไม่ควรคิดว่าจะได้ใช้อ้อมแขน
ถอดคนจนจากคนสวย คนรวยแทน
เขี่ยเศษแฟนตกขอบกรอบสายตา
ไยมองคนจนดั่งเศษกระดาษ
คนไร้คลาสมันไร้ใจหรือไรหหนา
พ่อแม่น้องมองพี่มีราคา
เสมือนหมาข้างถนนจนหัวใจ
กับเศรษฐีบุญทุ่มหนุ่มรูปหล่อ
รีบเออออห่อหมกกันยกใหญ่
จัดที่นอนหมอนฟูกให้ถูกใจ
จะจีบกันถึงท่าไหนไม่กังวล
คนจนจนไร้หัวใจหรือไรเจ้า
จึงทำเขาเหมือนเศษฟางข้างถนน
ถ่มน้ำลายรดใจชายคนจน
ไม่มีเงินไม่ใช่คนหรือไรกัน
เลือกเกิดได้จะคลานเดินบนเงินล้าน
สัมปทานทะเลหลวงสรวงสวรรค์
ซื้อเครื่องบินดินฟ้ามารวมกัน
สร้างร้อยตึกร้อยชั้นให้แม่ยาย
แต่หน้าที่คนจนคือทนเจ็บ
นอนกอดเก็บสัญญาเก่าเจ้าทำหาย
เห็นเงินแสนเงินหมื่นกลืนน้ำลาย
ไม่มีแววเสียดายใจจนจน
ที่มา : กลอนลำ ผิดหรือที่พี่จน ของ สาธิต ทองจันทร์
ฟังกลอนลำ ผิดหรือที่พี่จน ได้ที่ลิงค์นี้
http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=659
24 กุมภาพันธ์ 2551 15:10 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เห็นสะพานผ่านข้ามแม่น้ำโขง
คงคาโค้งคดเคี้ยวเลี้ยวลัดหล้า
เหมือนสายน้ำหลากนองจากสองตา
สาวแม่ค้าหนองคายริมชายแดน
พบหนุ่มลาวสาวหนองคายไม่คลายหลง
ขับรถส่งสินค้ามาเกี่ยวแขน
ได้เพาะปลูกผูกสัมพันธ์ถึงขั้นแฟน
รักแนบแน่นหนุ่มผิวขาวลาวเวียงจันทน์
สงสารหนุ่มคนไทยใกล้ตัวนี้
เขาหุ่นดีผิวดำทำไหวหวั่น
เรารักกันปานจะกลืนทุกคืนวัน
เพราะเขานั้นมีศีลธรรมประจำใจ
คืนเดือนหงายสาวนั่งริมฝั่งโขง
เห็นน้ำโค้งคดพาน้ำตาไหล
โอ้น้ำโขงโค้งเคลื่อนเหมือนน้ำใจ
แห่งสาวไทยที่คดโค้งดังคงดา
จงมั่นคงนะหัวใจอย่าไหลโค้ง
เหมือนแม่โขงที่ไหลเลาะเซาะแก่งผา
พบหนุ่มไทยให้คำมั่นผูกสัญญา
อนิจจาแท้จริงนั้นน้องปันใจ
ขอฝากรักสองแผ่นดินถิ่นโขงกั้น
ผูกสัมพันธ์จนกว่าชีพหาไม่
สองแผ่นดินไม่หน่ายแหนงเคลือบแคลงใจ
ลาวและไทยเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน
ขอสะพานข้ามโขงเชื่อมโค้งฟ้า
ให้สองหล้าร่วมเป็นถิ่นแผ่นดินฝัน
หัวใจสาวดวงนี้ที่แบ่งปัน
เสมอมั่นมอบให้ทั้งไทยลาว
ที่มา: กลอนลำ รักสองแผ่นดิน
ผลงานการประพันธ์ของ อาจารย์ดาว บ้านดอน
เสียงร้องต้นฉบับของหมอลำสาวเสียงกำมะหยี่ ฮันนี่ ศรีอีสาน ผู้ล่วงลับ
ฟังเพลงรักสองแผ่นดินได้ที่ลิงค์นี้
http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=2205
18 กุมภาพันธ์ 2551 17:09 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถ้ามีรัก แล้วมีทุกข์ คอยลุกไหม้
ร้อนเหมือนกองไฟ สร้างคาร์บอนไดเผาผลาญ
แล้วจะทน รักกันทำไม ให้ทรมาน
ทนเจ็บสั้นๆ ดีกว่าปวดนานๆ รอวันตาย
เลิกกันวันนี้ เพื่อชีวิตที่ดีวันหน้า
เมื่อความจริงใจไร้ค่า ไร้ความหมาย
ฉันใช้กำลังใจ ไปมากมาย
เพื่อให้ความรักอยู่รอดได้ ไปวันวัน
ถ้ารักแล้วเจ็บปวด จะทนปวดกันอยู่หรือ
วางมันไว้ไกลๆมือ เธอกับฉัน
เมื่อรักของเรา ร้อนเหมือนไฟบรรลัยกัลป์
ก็ควรลืมมัน วางมันไว้ไกลๆ
จบด้วยความเจ็บ ดีกว่าเจ็บไร้วันจบ
จะฝังซากศพหัวใจไว้
ในผืนแผ่นดิน รดรินด้วยลมหายใจ
ให้ผลิงอกออกใหม่ เป็นต้นไม้สร้างออกซิเจน
17 กุมภาพันธ์ 2551 16:49 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เฮ้ยเพื่อน!! กูเข้มแข็งว่ะ
กูไม่ชนะ แต่มั่นใจ กูไม่แพ้
ถึงต้องลิ้มรสความเหงาใจ ไร้คนแคร์
ก็แซบกว่าสตอร์เบอร์แหล ไร้ราคา
มึงว่ามั้ย กูร้องไห้ แล้วไม่หล่อ
กูอายแม่อายพ่อ เลยหัวเราะเริงร่า
ไม่ร้องไห้มานาน หน้ากูก็ด้านก็ชา
ไม่รู้รสชาติน้ำตายังเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป
เฮ้ยเพื่อน!!! กูเข้มแข็งไม่แพ้มึง
จำได้ไหมครั้งหนึ่ง มึงก็เคยร้องไห้
เกือบสิบปีแล้วว่ะ ที่กูเห็นหน้ามึงเสียใจ
มันก็นานก็ไกล พอๆกับกูนั่นแหละมึง
**************
(จะร้องไห้วันไหน มาซ้อมใหญ่กันก่อนนะมึง)
เจ็บขำขำ ช้ำชิลชิล