9 เมษายน 2549 17:03 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
กลับไปเถอะที่รัก กลับไปพักผ่อน
กลับไปคลายความรุ่มร้อนหลงใหล
กลับไปอยู่นิ่งๆกับความจริงใจ
กลับไปเป็นตัวใครตัวมัน
กลับไปทายทักอิสระเสรี
กลับไปพบคืนวันดีๆดังฝัน
กลับไปนับหนึ่งถึงร้อยพัน
กลับไปยังจุดที่ฉันยังไม่ผ่านเข้ามา
กลับไปเถอะที่รัก กลับไปหาเขา
กลับไปลบคำว่า "เรา" ีที่แสนไร้ค่า
กลับไปถอดความมืดบอดออกจากตา
กลับไปเป็นคนแปลกหน้าของความทรงจำ
28-3-49
8 เมษายน 2549 14:26 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เอาน้ำตาขีดเส้นขอเว้นวรรค
ให้ความรักได้พักผ่อนจากความปวดร้าว
เราจะอยู่คนละฟ้าระยะยาว
ขอโลกเหงาๆไว้เศร้าเพียงลำพัง
ใครจะรักกัน ก็เชิญเดินไปรัก
ปล่อยอกหักๆให้พื้นพิภพได้กลบฝัง
ไปรักกันให้ถึงที่สุดอย่าหยุดฟัง
ให้โลกร้างพังถล่มถมคืนวัน
ถึงเจ็บลึกไม่ถึงชาติก็อาจหาย
เชิญไปรักกันจนตายไกลๆฉัน
ขอเพียงโลกอันสงบและเงียบงัน
พอให้ฉันได้หายใจไกลๆเธอ
8-4-49
8 เมษายน 2549 13:55 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถามว่าฉันผิดไหม ฉันไม่ผิด
ที่จะใช้ชีวิตทั้งชีวิตในการแค้น
ยิ่งเกลียด ยิ่งได้แต้ม ได้คะแนน
ละลายความทุกข์ที่อัดแน่นเป็นหยดน้ำตา
ถามว่าเธอผิดไหม ก็ไม่ผิด
ที่สนุกสุดฤทธิ์กับคนที่ดีกว่า
ยิ่งรักเขา เธอยิ่งดี มีราคา
เอาความพร้อมซื้อคำลาฆ่าอีกคน
ถามว่าฉันผิดไหม ฉันไม่ผิด
ที่จะทุ่มเททั้งชีวิตที่สับสน
เพื่อใช้เกลียดใช้ชังคนทั้งคน
เราไม่ผิดเพราะเหตุผลมีเพียงพอ
8-4-49