15 ตุลาคม 2549 22:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เสียงพิณแล่นแคนห้าวกลองเร่าร้อน
เสือลูกอ่อนสิออกลายให้ถอยหนี
มือกอดเหล้าขาวสี่สิบดีกรี
มาวันนี้ฉายเดี่ยวเที่ยวเมามาย
สะใภ้ย่าจะออกลายให้หายโศก
คนทั้งโลกจะตกตื่นจนขวัญหาย
หลายเดือนแล้วที่นั่งกลุ้มนอนฟูมฟาย
ย่าใจร้ายกดขี่เบียดบีฑา
ป้อนข้าวลูกเสร็จก็ไล่ไปกวาดบ้าน
เสร็จล้างจานก็ไล่ต้อนป้อนข้าวหมา
ประหยัดยิบฉิบหายไฟประปา
ซักแต่ผ้าเงินเดือนให้ก็ไม่มี
เช้าไปไร่สายไปนาเย็นมาบ้าน
ทำแต่งานจนผอมผ่ายไม้เสียบผี
ฝูงเพื่อนหนุ่มกลุ่มเพื่อนสาวเขาสุขดี
ฉันได้เฝ้าแต่โรงสีกับแกลบรำ
ฟังเครื่องเสียงงานวัดมันอัดอั้น
อกอีฉันสุดฝืนลื่นถลำ
หอบเหล้าขาวมายืนจ้อฮ้านหมอลำ
ย่าจะยำทำแกงไม่ใยดี
หน้าตาแดงมือสั่นก็สั่นสู้
จะออกลายให้ดูสูอย่าหนี
ฝากลูกน้อยไว้กับย่าและสามี
แม่ตัวดีหายวับกับเสียงกลอง
ดีดสะเด่าเข่าทรุดเต้นสุดเหวี่ยง
ไม่รอเสียงดนตรีที่กึกก้อง
ขอโทษทีทุกท่านที่หันมอง
กลมที่สองถองเหล้าเคล้าน้ำตา
แม่ลูกอ่อนวัยสิบแปดแรดเดินสาย
อีเสือร้ายเมาล้างทุกข์อย่าถือสา
พรุ่งนี้ฉันต้องซ่อนเล็บเก็บลีลา
ให้แม่ย่าโขกสับจับใช้งาน