16 มิถุนายน 2548 10:59 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เพียงใจหวังยังห่วงใช่หวงหึง
เพราะดวงจิตคิดถึงจึงบ่นหา
ด้วยห่างแขนแสนไกลจากสายตา
จึงหวังว่าคนไกลจะได้ยิน
ฉันเพียรพร่ำคำพ่นถ้อยบ่นเพ้อ
หวังว่าเธอจะหายการใจหิน
ถึงจะอยู่จุดใดในแผ่นดิน
รักจะโบกโบยบินไปเบาเบา
ฉันกินอยู่เช้าค่ำกับคำบ่น
สู้อดทนใจคนคอยแสนหงอยเหงา
ทั้งที่รู้เกินร่ำคำว่าเรา
เธอกอดเขาหารใจได้ลงตัว
ฉันเห็นข้าวเห็นของในห้อง คิด
ถึงชีวิตรักใต้ไฟสลัว
ใจถูกรื้อดื้อรั้นสั่นระรัว
ไม่เกรงกลัวจะไขว่คว้าเธอมาครอง
ฉันร้องไห้ครวญคร่ำหยุดคำบ่น
แสนสับสนซึมเศร้ากับข้าวของ
ทิ้งร่างร่วงรานร้อนลงนอนกอง
สายตามองพัดลมบนเพดาน
จะร้อยเรียงเสียงบ่นเช้าจนค่ำ
ความเจ็บช้ำปวดปร่ารอยประหาร
เป็นสร้อยทองคล้องขวัญบรรณาการ
รอเธอลบความร้าวรานฝังด้านใน
ด้วยดวงจิตคิดถึงจึงบ่นหา
รักด้อยค่าขาดเขินเกินแก้ไข
เอาเวลาล้างรักออกจากใจ
แต่คำบ่นยังเขียนไว้ไม่จืดจาง
16 มิถุนายน 2548
9 มิถุนายน 2548 15:23 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ใครก็รู้ว่าน้องจิ๋มนั้นยิ้มหวาน
ทั้งหมู่บ้านจิ๋มสวยกว่าทุกสาว
ตาทั้งสองของจิ๋มแสนพริ้มพราว
จิ๋มเป็นดาวดวงงามของตำบล
พี่ไล่ควายไปนาผ่านหน้าบ้าน
ยังเห็นจิ๋มยิ้มหวานให้ทุกหน
กลัวจิ๋มรังเกียจพี่ที่ยากจน
แต่ไร้ยศก็อดทนและจริงใจ
นั่งทอผ้าหน้าบ้านทุกวันเห็น
ผมจิ๋มดำดกเด่นดุจเส้นไหม
อยากลูบผมจิ๋มทาบกับไหมไทย
วาสนาพี่ทำได้แค่การมอง
จิ๋มขาวสวยแก้มใสทั้งซ้ายขวา
พี่ลมทาบแดดทาหน้าไหม้หมอง
แบกคันไถอยู่กับที่ไม่มีทอง
เอาใจจองน้องจิ๋มจะว่าไร
ไร้วาสนาจะได้จับสัมผัสจิ๋ม
ลูบเรือนผมนุ่มนิ่มปิ้มเส้นไหม
เห็นหน้าจิ๋มบนดวงจันทร์พี่หวั่นใจ
กลัวจะแรมร้างไปไกลจากเรา
มีหนุ่มช่างไฟฟ้ามาจีบจิ๋ม
จิ๋มก็ยิ้มเออออห่อหมกเขา
พี่เหี่ยวหดหมดปลื้มนอนซึมเซา
ตื่นตอนเช้าหมดแรงใจจะไถนา
คงชวดดมผมจิ๋มปิ้มเส้นไหม
และปากแดงแก้มใสทั้งซ้ายขวา
ลูกกำนันมันเตรียมแบงค์แต่งแก้วตา
ครูซีห้าก็มาแวะแม่ดวงใจ
เขามาจีบจิ๋มหลายใจก็คุยจ้อ
ลับตาพ่อก็เปิดเรือนไร้เงื่อนไข
นั่งคุยกันในบ้านตนพ้นตาใคร
ไหมคาหูกถูกทิ้งไว้ พี่ใจลอย
ทนเห็นเขาไล้ลูบกอดจูบจิ๋ม
พี่ถูกทิ่มหมดท่าถกขาถอย
หากวันใดเขารักลดหมดเอ็นจอย
พี่ยังคอยรอยยิ้ม...จิ๋มหลายใจ
8 มิถุนายน 2548
7 มิถุนายน 2548 15:15 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่โกรธพี่ ไม่เกลียดพี่ ที่ชังนก
ถูกหักอกนกนั้นไม่หวั่นไหว
จะทอดทิ้งชิงชังช่างประไร
ขอได้ไหมอย่าหลอกนกไปตกงาน
อยู่บ้านนอกก็หรรษาประสานก
เช้าไปตกปลาใหญ่ในละหาน
ไปฆ่าปูฆ่าปลามาทำทาน
อยู่กับบ้านถึงขัดสนไม่จนใจ
นกรับจ้างเลี้ยงหมูอย่าดูถูก
รับเลี้ยงลูกปลูกปอทอผ้าไหม
เป็นภารโรงล้างห้องน้ำก็ทำไป
เก็บเงินไว้ซื้อลิปแดงแป้งมีสทีน
ไม่ถนัดโหนรถเมล์เข้าตลาด
นกขี้ขลาดแต่หัวใจไม่ขาดศีล
ลุยทำนาสบายบรื๋อทั้งมือตีน
สาววัยทีนหนึ่งเดียวในท้องนา
เก็บผักสดสวนครัวรั้วกินได้
ไม่ต้องไปแย่งยื้อเงินซื้อหา
ลวกไว้จิ้มน้ำแกงแจ่วแมงดา
ไร้เงินตราก็อยู่รอดแถมปลอดภัย
งานออฟฟิศติดแอร์ล้อมกระจก
บอกตรงตรงว่านกทำไม่ไหว
ติดธุระไล่ควายสบายใจ
ต้องรีบไปเข้ากะทุกเช้าเย็น
นกรับจ้างซักผ้าห้าโมงเสร็จ
จะเสด็จเอาข้าวเปลือกใส่รถเข็น
ไปสีข้าวมากรอกหม้อเพราะจำเป็น
จนเล็บแดงหักกระเด็นเป็นลมไป
ลอยกระทงสงรานต์มีงานวัด
นกมีนัดเกล้าผมห่มผ้าไหม
ประกวดทุกเวทีที่เปิดไฟ
นกขาวใสเป็นนางงามของตำบล
ไม่มองพี่ใช่ว่าน้องมองใครต่อ
หนุ่มแทรกเตอร์หรือสิบล้อก็ไม่สน
ที่ไม่เข้ากรุงเทพฯใช่เก็บตน
แต่กลัวคนหลอกเหน็บให้เจ็บใจ
ไม่โกรธพี่ ไม่เกลียดพี่ ที่ชังนก
อย่าโกหกด้วยคำหวานให้หวั่นไหว
จะว่านกบ้านนอกก็ว่าไป
ขอได้ไหมอย่าหลอกนกไปตกงาน
6 มิถุนายน 2548
7 มิถุนายน 2548 14:51 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
(translate = ลาบวัวกลั้วน้ำตา)
สลดแสนแฟนเก่าถูกเขาเบียด
ขยับเฉียดเสียดสีตรงผิวขาว
เห็นภาพรักชักพาน้ำตาพราว
จิบเหล้าขาวหนึ่งคำห้ามน้ำตา
ได้รับเกียรติมาเป็นมือสังหาร
ฆ่าวัวเพียงเลี้ยงงานให้หรรษา
จับข้าวคั่วหัวหอมพร้อมน้ำปลา
ปรุงลาบในงานวิวาห์น่าภูมิใจ
วัวดิ้นลับดับลงตรงลานฆ่า
หยาดน้ำตาเปื้อนคมจอบลอบร้องไห้
ตัวนี้เอยเคยวอนอ้อนทรามวัย
เจ้ายังหาหญ้าให้มันได้กิน
มองเห็นเลือดเดือดพล่าน หันหลบหน้า
วัวถูกฆ่า รักถูกข่มล้มตายดิ้น
เสียงประกาศบ้านน้อยใหญ่ต่างได้ยิน
คนใจหินแต่งหน้าขาวอ่อนเยาว์วัย
นั่งเคียงหนุ่มธนาคารปานเทพบุตร
ทั้งสองสุดสมกันเกินต้านไหว
รัศมีเพชรทองผ่องอำไพ
กลางบายศรีสวมใส่สายมงคล
รินน้ำสังข์หลั่งลงตรงมือน้อง
พี่รินน้ำตานองอยู่สองหน
หนึ่งลาวัว สองลาแฟนแสนอับจน
จะอดทนส่งทางให้ไปดี
แขกอิ่มหนำสำราญกันสุขสม
น้ำอัดลมเบียร์เหล้าเมาสุขี
เคี้ยวลาบวัวรสเข้มสุดเปรมปรีดิ์
เนื้อเพื่อนที่ร่วมทุกข์ยากลำบากมา
เสียงวัวร้องคล้ายมีดกรีดใจพี่
เจ้าสุขีเอียงอายแก้มซ้ายขวา
ญาติสนิทหยิบช้อนป้อนข้าวปลา
คือลาบวัวกลั้วน้ำตาให้เจ้ากิน
ญาติส่งสาวเข้าหอรอบ่าวเบียด
พี่เจ็บเสียดเหมือนเพื่อนใจที่ตายดิ้น
รับค่าจ้าง มือปรุงลาบน้ำตาริน
ไปจ่ายบิลค่ามารดาผ่ามะเร็ง
6 มิถุนายน 2548
6 มิถุนายน 2548 17:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โบคับคล้ายลายตาผัวอย่าทิ้ง
สายพานวิ่งทั้งวันโบหวั่นไหว
เพื่อนโรงงานหยอกล้อชอบพอใจ
ว่าท้องอืดหรือไรจึงพองโต
โบปวดเนื้อปวดตัวผัวอย่าทิ้ง
อย่าได้ชิ่งชิงชังทั้งโมโห
มีสิ่งใดว่ายว่องในท้องโบ
เป็นแตงโมกลมนูนละมุนละไม
โบเหนื่อยอ่อนนอนผวาผัวอย่าทิ้ง
คำแม่เตือนเพื่อนติงจะจริงไหม
ว่าพี่เป็นหนุ่มโสดรักลดไว
โบเย็นใจแต่อุทรมันร้อนตัว
โบพักงานรักษาตัวผัวอย่าทิ้ง
ขอพักพิงพึ่งพี่ว่าที่ผัว
พี่อย่ากลั่นน้ำโหให้โบกลัว
ช่วยอุ้มโบข้ามรั้วเขตหัวใจ
โบถูกเพื่อนนินทาผัวอย่าทิ้ง
โบช้ำยิ่งล็อกห้องยืนร้องไห้
ถ้าใครถามว่าท้องโบโตเพราะใคร
ขอยืมชื่อพี่ได้ไหมในบางยาม
โบอาเจียนเวียนหัวผัวอย่าทิ้ง
อย่ามองเห็นว่าเป็นหญิงแล้วหยิ่งหยาม
มีสิ่งหนึ่งซ่อนกายในความงาม
อย่ามองข้ามว่าใครไม่สำคัญ
โบหน้ามืดหน้ามัวผัวอย่าทิ้ง
อย่าลืมสิ่งที่เราเรียกว่า สวรรค์
โบหน้ามืดพี่ก็มืดเหมือนๆกัน
จึงเกิดความสัมพันธ์จนเรื่องแดง
โบซูบซีดเซียวโซผัวอย่าทิ้ง
อย่าทำนิ่งคับคล้ายว่าใจแข็ง
สิ่งแปลกปลอมนับวันมันดิ้นแรง
หากโบท้องพี่อย่าแกล้งให้แท้งใจ
6 มิถุนายน 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1087
