17 พฤษภาคม 2548 17:07 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รอเที่ยงวันไปทานข้าวเพียงเราสอง
ไปนั่งมองแววตาพาขวยเขิน
อยากเลี้ยงข้าวอยากเทคแคร์เอกซ์เทิร์น
อยากไปเดินควงขนาบกับเสื้อกาวด์
เห็นเสื้อกาวด์ขาวดีเพียงนี้หนอ
หวังคุณหมอใจเห็นเป็นสีขาว
ทรงผมหั่นสั้นไปหรือไว้ยาว
คิดถึงเลนส์แว่นวาวพราวแววตา
ยังคิดถึง Wave 100 คันน้อยไหม
หรือเทอมใหม่ได้นั่ง Jazz แพทย์หรูหรา
หากคิดถึงซึ้งซาบโปรดขับมา
ที่พระรูปสมเด็จย่า-มหิดล
หน้าคณะแพทยศาสตร์ฉันปักธูป
ไหว้พระรูปก้มกราบลงสามหน
โปรดบันดาลรักของเราสองคน
ให้สุขล้นเช่นปู่ย่าของแผ่นดิน
โปรดรับรู้ ม.ข. ยังรอรัก
ยังแน่นหนักรักแรกเหมือนแบกหิน
เฝ้าคอยรักอยู่ที่ศรีนครินทร์
ซัมเมอร์สิ้นแดดร้อนเริ่มอ่อนแรง
เช้าพรุ่งนี้คงได้ยลหน้าคนรัก
พร้อมทายทักแดดส่องประคองแสง
รอแก้บนเจ้าพ่อมอดินแดง
โปรดอย่าแกล้งให้ช้างม้าน้ำตาคลอ
รอเที่ยงวันไปทานข้าวคณะแพทยฯ
ไปนั่ง Chat ใกล้ชิดติดคุณหมอ
เด็ก English Major คงเก้อรอ
ถ้าหาก น.ศ.พ. ลืมสัญญา
15 พฤษภาคม 2548
16 พฤษภาคม 2548 18:08 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฝากสำเนียงเสียงแคนลัดแผ่นหล้า
แข่งรถไฟลอยฟ้ามาแว่วหวาน
ขึ้นทางด่วนสวนทางเดินแทรกสัญญาณ
ให้คิดถึงคนทางบ้านเคยสัญญา
กลับมาช่วยสุมไฟให้ควายน้อย
กินตำหุ่งตำหอยนึ่งกลอยป่า
ฝนแฝงเสียงเรียงคีย์บนหลังคา
มาชุบทองคืนท้องนาเคยแนบเนา
ฟ้าพร่างพราวหนาวคะนึงคิดถึงพ่อ
ท่านทนรอบุตรธิดามาเก็บเถ้า
แม่ไปวัดบานบนกุศลเรา
ดึงแมงเม่าให้ออกนอกกองไฟ
เอาเสียงแคนแล่นแถลงมาแจ้งข่าว
ว่าพี่สาวตายสูญเพราะคุณไสย์
อยากเห็นหน้าน้องสาวกว่าเขาใคร
พี่ร้องไห้เวทนาน้ำตานอง
ต้นสะเดาเดียวดายอาบสายฝน
มันยืนต้นทนเหงารอเราสอง
หรือเจ้าลืมต้มไก่หน่อไม้ดอง
ไปนอนห้องแอร์เย็นเป็นกิ๊กใคร
ขึ้นคอนโดสูงลับไปกับลิฟต์
ล่วงถึงทิพย์สวรรค์อันไสว
ใส่กุชชี่เวอร์ซาเช่เท่ถึงใจ
ถอดผ้าไหมใส่เกาะอกยกราคา
กินสเต๊ก พาสต้า คาปูชิโน
นั่งวอลโว่โลดแล่นแสนหรูหรา
ขัดหน้าใสอบไอน้ำทำสปา
น้ำบ้านป่าเจ้าตัดพ้อ -ไร้คลอรีน
จิบไวน์แดงดิ้นแดนซ์กับแฟนเด็ก
หนุ่มฟันเหล็กขาวตี๋ไม่มีศีล
หนุ่มคอกนาหน้าบ้านๆกร้านวัยทีน
เจ้าคงเห็นเป็น Unseen In Thailand
ไม่อาจดึงเจ้าจับมาอาบฝน
คำขอร้องของคนจนไร้มือแขน
จึงถอดใจรายเรียงคลอเสียงแคน
โลมคนลับกลับแดนผืนแผ่นนา
มาแหย่ไข่มดแดงแกงผักหวาน
มาสืบสานวัฒนธรรมอันล้ำค่า
มาปลูกข้าวพอเพียงเลี้ยงประชา
มาเรียงร้อยถ้อยสัญญาแห่งนาปี
15 พฤษภาคม 2548
16 พฤษภาคม 2548 17:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เปิดเทอมหนึ่งปีนี้ขึ้นปีสอง
รับรุ่นน้องหน้าใสทั้งหนุ่มสาว
เข้าบาร์เบอร์ซอยสั้นหั่นผมยาว
เตรียมเป็นข่าวเปิดเทอม เริ่มเป็นทอม
เก็บจริตรุงรังที่หนักอึ้ง
ไว้ในกล่องปีหนึ่งที่ถนอม
เก็บของแท้เอาไว้..ใช้ของปลอม
จะไม่ยอมอกหักเพราะรักชาย
เดินขัดขวางกางขาประสาหนุ่ม
เพื่อนทั้งกลุ่มมองเห็นเป็นใจหาย
ผิวปากแซวแอ่วสาวจนเขาอาย
กลิ่นน้ำหอมรีทายร์จากกายนาง
ดีดกีตาร์คาราบาวเมาแม่โขง
เริ่มออกโรงวงเหล้ากับเขาบ้าง
ไล่ตบหัวผู้ชายไม่ปล่อยวาง
ตามเตะพวกควงแล้วขว้างหวังหลอกฟัน
ขับช็อปเปอร์มาดแมนซิ่งแฟนท่อม
ใครมาเป็นแฟนทอมย่อมสุขสันต์
ขอปกป้องหากน้องหญิงจริงใจกัน
ทอมเท่านั้นรู้ทุกสิ่งหญิงต้องการ
ให้สังคมประโคมข่าวสาวเฟรชชี่
ถูกแจ็กพ็อต ลอตเตอรี่มหาศาล
ได้ควงทอมไข่แดงแห่งวันวาน
ความอรชรอ่อนหวานกลายพันธุ์ไป
ได้โปรดทราบครับผม นาย น้ำผึ้ง
รับสมัครสาวปีหนึ่งซึ่งหน้าใส
มาเดินเกี่ยวก้อยกันเป็นหวานใจ
ก่อนจะเสียสาวให้ชายฟรีฟรี
เปิดเทอมหนึ่งปีนี้ขึ้นปีสอง
ใส่ลีวายส์หมายมองน้องเฟรชชี่
กระดุมเสื้ออยู่ทางซ้ายมาหลายปี
มาปีนี้ เปิดเทอม...เริ่มเป็นทอม
15 พฤษภาคม 2548
8 พฤษภาคม 2548 15:36 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รู้ไหมว่าฉันสดชื่นขึ้นตั้งเยอะ
รู้ไว้เถอะว่านับวันฉันสดใส
รู้ไว้บ้างฉันถูกแคร์ไม่แพ้ใคร
รู้หรือไม่ฉันได้พลิกเป็นอีกคน
มียาดีคือความโสดอันโดดเดี่ยว
ที่คอยเยียวยาใจวันหลายหน
ได้น้ำตาล้างคราบความอับจน
พบว่าตนเป็นคนใหม่ไม่สิ้นทาง
ใครจะรู้คนสุดท็อปป็อปปูล่าร์
เคยไร้ค่ามากจนโดนทิ้งขว้าง
ใครจะรู้เสียงไห้หวนคร่ำครวญคราง
จะสูงค่าเมื่อแนบข้างกระซิบใคร
รู้ไหมว่าฉันดูดีขึ้นตั้งเยอะ
รู้ไว้เถอะอนาคตฉันสดใส
รู้ไว้เถิดฉันเปิดตาและเปิดใจ
หลุดพ้นได้เพราะถ้อยคำเธอร่ำลา
5 มีนาคม 2548
8 พฤษภาคม 2548 14:42 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โปรดช่วยฉันตัดสินใจใช้ตัวเลือก
ที่ผูกเชือกติดพันกับปัญหา
อย่าบีบคอขังฉันกับสัญญา
เป็นจำเลยสายตามาแสนนาน
เขาถูกเรียกว่าเพื่อนเหมือนเหินห่าง
แต่ช่วยล้างความเหงาที่เผาผลาญ
เธอถูกเรียกว่าคนรักเป็นทางการ
แต่พื้นฐานการใส่ใจกลับไม่มี
เพื่อนคอยปลอบประโลมฉันวันคิดมาก
ยามตกยากอ้างว้างไม่ห่างหนี
เมื่อเหน็บหนาวเพื่อนก็กอดตลอดปี
แขนคนรักสักนาทีไม่มีมา
รอยจูบเพื่อนคอยประทับยามหลับใหล
วันป่วยไข้เพื่อนเท่านั้นที่หันหา
หวังกลิ่นหอมแก้มแฟนทดแทนยา
โรคเหว่ว้าได้จูบเพื่อนเลือนทุเลา
ฉันเลวไหมที่ให้เพื่อนเลื่อนเป็นชู้
แต่โปรดรู้เธอหมดสิทธิ์คิดร้ายเขา
ทุกข์เธอถมได้เขาล้างจึงบางเบา
แต่ต้องเศร้าทุกทีที่เธอทวง
ไปหวานชื่นกับใครให้โหยหา
ยังมีหน้ามาใช้สิทธิ์คิดห้ามหวง
แขนสักข้างเคยไหมให้ฉันควง?
โยนแต่บ่วงสัญญามามัดคอ
เคยขอเพื่อนช่วยแก้เหงาให้เรานิด
กลับมีค่าต่อชีวิตเกินคิดขอ
เพื่อนชั่วคราวฆ่าเวลาระหว่างรอ
กลับมีค่าเพียงพอต่อหัวใจ
โปรดช่วยฉันตัดสินใจใช้ตัวเลือก
อย่าผูกเชือกขังล่าม...ทำได้ไหม?
เก็บสัญญาที่กรอกปากกระอักไอ
ปล่อยฉันไปขึ้นสวรรค์ชั้นคนเลว
7 พฤษภาคม 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
989
