30 พฤษภาคม 2548 12:17 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันเอาความสัตย์ซื่อมาสื่อสาร
ร้อยคำไหวไร้คำหวานจะหว่านหวัง
เป็นดวงจันทร์ที่เปล่งแสงแรงพลัง
แม้บางครั้งไม่อาจเทียบเปรียบตะวัน
แต่แสงน้อยนิดนี้ที่เธอเห็น
มันก็เป็นความเต็มใจในตัวฉัน
รักเธออยู่อย่างเรียบเรียบและเงียบงัน
ไม่แปลกใหม่เมามันชวนหันมอง
มีภาพเธอประทับยิ้มอยู่เสมอ
มีเสียงเธอประทับไว้ในสมอง
เป็นสิ่งเดียวโลกมอบไว้ให้หมายปอง
ตาทั้งสองจ้องซึ้งเพียงหนึ่งเดียว
อย่าเที่ยวเปรียบเทียบใครในโลกหล้า
ฉันด้อยค่าถ้าเธอไม่แลเหลียว
คลื่นทะเลเรรวนม้วนเป็นเกลียว
ไม่ถึงเสี้ยวความวุ่นวายภายในใจ
ฉันเอาความสัตย์ซื่อมาสื่อสาร
ร้อยคำหวามไร้ความหวานชวนหวั่นไหว
ฉันรักเธอใช่เผลอรักแต่อย่างใด
หากแต่ใช้ความแน่นหนักเพื่อรักเธอ
24 กุมภาพันธ์ 2548
27 พฤษภาคม 2548 14:53 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
มาดูดาว trip ระยองทองระยิบ
งามกะพริบราศีกวีศิลป์
อยู่แสนห่างต่างหนมายลยิน
ไม่สุดสิ้นความตรึงใจในระยอง
หาดวังแก้วแก้วกวีที่วังแก้ว
งามผ่องแผ้วแพรวพร่างกันทั้งผอง
ระเริงรื่นคลื่นทะเลเห่ละออง
ทรายระยองน่ายกย่องละเอียดลออ
อร่อยรสอาหารคืนจันทร์จ้า
อิ่มโอชารสแกงตามแรงขอ
สายใยรักทุกสายเอาใจทอ
จึงเกิดก่อรักไว้ในกวี
เอารักหวังฝังไว้ใกล้กอกก
วอนวิหคปีกฟ้าอย่าบินหนี
ฝากค้างคาวคืนคอนร่อนตามที
หรือรักนี้จะลอยถึงดาวอังคาร
ขอขลุ่ยหลิบทิพย์เสียงแผ่วเพียงพลิ้ว
เสียงเรไรลอยลิ่วไปขับขาน
ถนนเก่ารองเท้าเดิมแห่งวันวาน
พาเดินผ่านไปสู่ภูตะวัน
ได้พาลพบเพียงแสงพระจันทร์เศร้า
มองหาเงาคนคอยมาร้อยฝัน
หญิงช่างฝัน หญิงไร้เงา เฝ้ามองจันทร์
ฉันพบเธอ ณ ตรงนั้น ทะเลใจ
กลายเป็นคนเมืองลิง เมื่อเห็นหน้า
แล้วเจ้าหญิงอัลมิตราหายไปไหน
ถูกมอมเหล้าโดยจอมยุทธเมรัย
พร่ำเพ้อไปขอโทษครับผมเมา
คนรักเราเขาไป Idaho
ควงไฮโซเป็นกิ๊กท่านผู้เฒ่า
เขาไม่อยากชมอักษรอ่านกลอนเรา
เรื่องมันเศร้าโศกสะท้อนนอนซานซม
เดินไปหยิบแก้วนีดา แก้วประเสริฐ
นั่งลงเปิดวิสกี้ฯที่แสนขม
แกล้มก้ามกุ้งหนามแดงแทงอารมณ์
พร้อมชื่นชมทำมะชาดอันสวยงาม
เก็บทุกความประทับใจในรอยยิ้ม
หลังกินอิ่มเล่นดนตรีถึงตีสาม
ร้องเพลงจ้องมองจันทร์ผ่านโมงยาม
เราจะข้ามรัตติกาลไปด้วยกัน
มาดูดาว trip ระยองทองระยิบ
ฝากกระซิบด้วยกวีที่เสกสรรค์
คิดถึงวันเพาะปลูกความผูกพัน
กลางแสงจันทร์ทองระยิบ trip ระยอง
26 พฤษภาคม 2548
20 พฤษภาคม 2548 15:02 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เพราะขัดสนจนยากลำบากแท้
จึงจากแม่และอีสานถิ่นฟ้าสาง
เซย์กู้ดบายควายน้อยและกองฟาง
มารับจ้างแกะกุ้งเมืองระยอง
ใส่สายเดี่ยวแว่นดำเป็นดาวรุ่ง
แกะเปลือกกุ้งเพื่อหาค่าเช่าห้อง
สู้เต็มฟัดหนึ่งปีมีสร้อยทอง
ประกายสองสลึงแรงแข่งตะวัน
แอบรักหนุ่มประมงตรงผิวเข้ม
เห็นกล้ามเต็มลูกตาพาไหวหวั่น
เฝ้าแอบมองเขาเดินมาตาเป็นมัน
แกะเปลือกกุ้งพัลวันหวิวหวั่นใจ
ไปซื้อครีมซิงซิงตลับเพชร
ทาลบเม็ดสิวฝ้าให้หน้าใส
เผื่อพี่เดินผ่านมาเวลาใด
ก็จะได้ตะลึงจ้องมองนานนาน
น้องเป็นสาวขอนแก่น ยังบ่เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน
น้องเป็นสาววัยอ่อน ได้แต่นอนตะแคง ยามเมื่อแลงฝันหวาน
จะมีชายใดไผเดต้องการ จะมีชายใดไผเดต้องการ
หมายปองนั้นแม้ต้องการจะคอย.
ร้องส่งซิกด้วยเสียงใสแต่ไม่จบ
อายกั้งกุ้งแอบหลบซบลังหอย
พี่ออกเรือไม่กลับมานั่งตาลอย
ชะเง้อหงอยหมดมู้ดจะสู้งาน
เอาชายเลชายเลนเป็นออฟฟิศ
แบกลังกุ้งแทนชีตเอกสาร
เรือตังเกแทนรถประจำการ
ลมชายหาดพัดผ่านปานแอร์เย็น
สาวออฟฟิศตำแหน่งแงะแกะเปลือกกุ้ง
ถึงงานยุ่งแต่ถอดใจวางให้เห็น
ว่ารักพี่คนเดียวตรงประเด็น
ไม่ชอบเป็นกิ๊กแก๊กแลกดริงค์ใคร
โปรดวางอวนแล้วหยิบปลามาแนบหู
พี่ล่องอยู่กลางทะเลคลื่นเต็มไหม
โทรหาแหน่เด๊อพูดจาภาษาใจ
ปรับหนวดกุ้งรอไว้แต่เที่ยงวัน
เมื่อสัญญาณปรากฏที่หนวดกุ้ง
เมสเสจมาว่า อย่ายุ่งกับผัวฉัน
จีเอสเอ็มสองหนวดเจ็บปวดพลัน
ข้อความนี้คือของขวัญคนรอคอย
สาวแกะกุ้งพบตัวจริงเมื่อวันสาย
เมียของพี่นั่งขายโมบายหอย
คลื่นซัดฝั่งครั้งใด ใจลอยลอย
อยากลองเคลียร์เป็นเมียน้อยหนุ่มตังเก
20 พฤษภาคม 2548
19 พฤษภาคม 2548 12:03 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากให้รู้ ถ้าผัวดีศรีทนได้
แม้จะไม่ได้นั่งเก๋งฟังเพลงหวาน
ไร้เสื้อผ้าจากเมืองนอกใส่ออกงาน
มือแห้งกร้านห่างไกลกำไลทอง
ไม่มีเครื่องเพชรข่มประโคมแข่ง
แก้มไม่แดงปากซีดหน้ามิดหมอง
ไม่เคยแตะคริสเตียน หลุยส์วิตตอง
ได้ประคองแต่ถุงผ้ามาแก้ทรง
รับตัดเย็บขอใจอย่าได้ยับ
อย่าตัดใยขยายขยับไปลับหลง
เมียไม่สวยเลิศลอยด้อยเอวองค์
แต่มั่นคงตายดับซบตักเดียว
เย็บเสื้อผ้าสวยดีทุกฝีจักร
แต่เย็บรักคลอนแคลนให้แน่นเหนียว
เพียงลำพังช่างลำบากยากจริงเชียว
ต้องอาศัยด้ายเกี้ยวเกี่ยวสองใจ
ผัวจะกลับดึกไปศรีไม่ว่า
แต่ไม่มานั่นสิศรีหวั่นไหว
จะให้อ้อนออเซาะก็หมดวัย
อยากให้ใครชมตัวว่าผัวดี
ถึงได้กินแค่น้ำพริกกับลวกผัก
พี่ก็ยังเป็นยอดรักกลางใจศรี
เราเก็บหอมรอมริบสักสิบปี
ก็คงมีรถบ้านวิมานเรา
ใครจะว่าได้ผัวจนไม่สนหรอก
ถึงกระจอกขออย่ามั่วเช่นผัวเขา
ลูกกับเมียส่งใจชิดติดเป็นเงา
พี่ขับรถอย่ากินเหล้าเหมือนเขาใคร
ถึงยากจนกว่าเขาแต่เราสู้
อยากให้รู้ ถ้าผัวดี ศรีทนได้
แม้กินข้าวกับน้ำปลาช่างประไร
ถึงแสบไส้ถ้าผัวดีศรีก็ทน
19 พฤษภาคม 2548
18 พฤษภาคม 2548 17:02 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สะบัดผมครั้งหนึ่งคิดถึงพี่
เย็นวันนี้เสร็จโอ.จะโทรหา
ไปกินลาบก้อยกันตามสัญญา
สาวแฟซ่ารักใครก็ใจจริง
อยู่โรงงานน้ำมันเครื่องพี่เหนื่อยไหม
ขอส่งกำลังใจจากใจหญิง
วอนอย่ารักเพียงล็อกหลอกแอบอิง
แล้วทอดทิ้งเหมือนรถเปลี่ยนน้ำมัน
วันนี้ทำโอทีถึงสี่ทุ่ม
โทรหาหนุ่มยอดชายในความฝัน
เสียงผู้หญิงรับสายนั่นใครกัน
ใจหวิวหวั่นวางสาย ไม่กล้าโทร
ก้มหน้าเศร้าซึมบนรถรับส่ง
เพื่อนโรงงานยุยงให้โมโห
ว่าเห็นพี่ควงสาวเอามาโชว์
ผมสวยโก้ยิ้มร่านัยน์ตาคม
รู้ดีกรีพี่แล้วคนลวงหลอก
ชอบหยิกหยอกสาวโรงงานยาสระผม
สาวแฟซ่าหลบซ่อนนอนโศกซม
ไม่น่าชมชื่นเท่าสาวแพนทีน
15 พฤษภาคม 2548
(เสียใจนะน้องสาว ข่าวล่ามาแรง
เมื่อวาน ยัยแพนทีนก็ถูกทิ้งแล้ว
เพราะ
......
โดฟ
ชนะเลิศ)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1090
