25 มีนาคม 2548 13:44 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันรักเธอทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอ
นอกจากเธอไม่มีใครให้ใฝ่ฝัน
เธอนั้นเล่าฝันใฝ่รักใครกัน
ในขณะที่ฉันเป็นของเธอ
หนึ่งประโยคที่จะเฝ้าคอยกล่าวย้ำ
ฉันรักเธอทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอ
มองไม่เห็นรักสองสามมาบำเรอ
เพราะหัวใจให้เจอแต่รักจริง
รักของฉันเป็นน้ำเย็นยามเธอร้อน
ยามหนาวกายเป็นไฟอ่อนให้อุ่นผิง
ไม่มีเทพนิยายใดให้อ้างอิง
รักในความเป็นจริงของคืนวัน
เธอรักฉันจริงจังอย่างเคยพร่ำ
ทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอหรือเพ้อฝัน
อย่างเสรีเธอใช้ใจรักใครกัน
ในขณะที่ฉันเป็นของเธอ
12 มีนาคม 48
25 มีนาคม 2548 13:29 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เมื่อพลั้งพลาดมีบาดแผลแค่ห้ามเลือด
ให้แห้งเหือดทุเลาลงแผลคงหาย
รักษาหายได้แน่กับแผลกาย
แต่แผลใจอาจถึงตายในสักวัน
รักพลั้งพลาดมีบาดแผลแต่ไม่หาย
ใจสลายเจ็บแปลบสุดแสบสันต์
ภาพบาดตาตอกย้ำความกดดัน
แผลใจฉันชุ่มฉ่ำด้วยน้ำตา
อยากลืมรักที่หักล้างความอ่อนโลก
มอบความโศกเศร้าหนักเกินรักษา
หวั่งพึ่งเธอใช้ใจเย็นเป็นน้ำยา
ดับไฟรักหมื่นองศาฟาเรนไฮต์
เมื่อพลั้งพลาดมีบาดแผลแค่ห้ามเลือด
ก็แห้งเหือดหมดสิ้นจะรินไหล
แผลรักเก่าที่ร้าวบาดอนาถใน
ขอน้ำใจเธอช่วยห้ามหยดน้ำตา
14 มีนาคม 2548
25 มีนาคม 2548 13:14 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่เคยวาดคาดหวังใดให้เหนื่อยหนัก
ว่าคนรักต้องเป็นเช่นคนไหน
เป็นดังครูดูคล้ายเพื่อนหรือเหมือนใคร
ต้องเข้าใจปัญหาสารพัน
ต้องช่วยเหลือเอื้ออาทรหรือนอนข้าง
ไม่ปล่อยปละลาร้างเคียงทางฝัน
ต้องเซอร์ไพรส์หวานชื่นทุกคืนวัน
รสนิยมเดียวกันทุกกรณี
ต้องครบพร้อมเลิศเลอสุดเพอร์เฟ็กต์
แม้จุดเล็กน้อยล้วนดีถ้วนถี่
มนุษย์ใดในโลกหรือจะมี
ใครสมบูรณ์เท่านี้สำหรับเรา
แม้เราเองยังไม่ดีเพียงนี้ได้
พอจะให้เลิศล้ำสำหรับเขา
ความรักแท้ใช่แค่ชิดติดเป็นเงา
แต่หมายถึงช่วยแบ่งเบาความทุกข์กัน
ไม่เคยวาดคาดหวังใดให้เหนื่อยหนัก
ว่าคนรักต้องเป็นเช่นในฝัน
เพียงแค่วันร้องไห้ไม่ทิ้งกัน
อยู่ข้างฉันช่วยรองรับหยดน้ำตา
14 มีนาคม 2548
23 มีนาคม 2548 19:58 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
มีมือไว้ไขว่คว้าเธอมากอด
มีแขนไว้สวมสอดกอดประสาน
มีคำพูดไว้ขอร้องความต้องการ
มีหูไว้ฟังคำหวานอันสวยงาม
มีสองมือสิบนิ้วเอาไว้นับ
มีคำตอบไว้รับฟังคำถาม
มีขาสองว่องไวไว้เดินตาม
มีสองเท้าไว้ก้าวข้ามสิ่งฉุดดึง
มีสมองไว้นิยามความรักใคร่
มีปากไว้ถ่ายทอดความคิดถึง
มีเส้นเสียงไว้เรียงคำเพ้อรำพึง
มีใจหนึ่งดวงไว้...ใช้รักเธอ
5 มีนาคม 2548
23 มีนาคม 2548 19:45 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากเป็นริมฝีปากของใครคนนั้น
เธอจะได้จูบฉันสม่ำเสมอ
อยากเป็นสองแขนคนนั้นของเธอ
จะได้สวมกอดเธอทุกคืนวัน
อยากเป็นหน้าผากของเขานัก
จะได้สัมผัสรอยจูบคนรักก่อนหลับฝัน
อยากเป็นหัวใจของใครคนนั้น
จะได้ระรัวสั่นเมื่อเธอใกล้กาย
อยากเป็นดวงตาของเขานั้น
เธอจะได้มองว่าฉันมีความหมาย
อยากเป็นสิบนิ้วช่วยนวดผ่อนคลาย
ให้เธอรู้สึกสบายที่ได้รักกัน
อยากเป็นสองหูของเขานัก
เธอจะได้บอกว่ารัก อย่างไม่อ้อมค้อมกับฉัน
อยากเป็นอะไรก็ได้ที่เธอให้ความสำคัญ
บางที...
การระงับความเพ้อฝัน ก็ยากกว่าการผิดหวังเสียใจ
5 มีนาคม 2548