4 กุมภาพันธ์ 2548 11:12 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอบคุณนะคนดีที่อยากรู้
ว่าฉันผ่านชีวิตคู่มาแบบไหน
มีความทุกข์สุขดีประการใด
เคยพลั้งผิดพลาดไหมที่ผ่านมา
ฉันยอมรับว่าเธอไม่ใช่คนแรก
กว่าจะแยกริมฝีปากกระดากอ้า
พูดเฉลยเอ่ยคำตอบเป็นวาจา
ที่ตอบช้าเพราะกล้ำกลืนมันฝืนใจ
คำถามอื่นที่เธอซักเพราะอยากทราบ
ฉันยังคาบความจริงไม่ติงไหว
ไม่อยากให้เธอรู้ฉันคู่ใคร
รู้ทำไม รู้แล้วเศร้าทั้งฉันเธอ
ในบางโจทย์มีผลลัพธ์คือตอบผิด
อาจมีบ้างที่ชีวิตคิดยามเผลอ
จนหลวมตัวหลวมใจไปพบเจอ
รักที่หลอนให้ละเมออยู่เรื่อยมา
ฉันเสียสิ่งสวยงามความสดใหม่
สังเวยความซื่อใสไร้เดียงสา
แลกความรู้ที่ได้รับพร้อมน้ำตา
ปลูกปัญญารู้ทันแกนโลกเอียง
จะเก็บความทรามเสื่อมในสำนึก
ซุกซอกความรู้สึกอย่างไร้เสียง
เรารักกันสานต่อก็พอเพียง
โปรดช่วยฉันหลีกเลี่ยอดีตดำ
อยากให้เห็นแค่รอยยิ้มเสียงหัวเราะ
อย่ากระเทาะรอยร้าวทุกเช้าค่ำ
เศษความหลังสังเวยเซ่นแก่เวรกรรม
จะไม่นำมาปะปนหนทางใจ
ขอบคุณนะคนดีที่อยากรู้
แต่เราอยู่กับวันนี้ดีกว่าไหม
จะช่วยฉันแก้อดีตผิดอย่างไร
- - > ขอน้ำใจเธอไหลอาบล้างคราบดำ
24 กันยายน 2547
4 กุมภาพันธ์ 2548 10:52 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ที่รัก...อ่านสายตาฉันออกไหม
ฉันบอกเธอเป็นนัยๆด้วยแววเหงา
ความหมายมัน คือสิ่งแรกที่เธอเดา
หากเอ่ยไปใครรู้เข้าเราคงอาย
กุมภาพันธ์ใจร้ายเริ่มทายทัก
แต่ความรักไม่มีห้างใดวางขาย
ฉันผ่ายผอมตรอมตรมใกล้ล้มตาย
รอความหวังสุดท้ายจะเมตตา
ฉันให้ความสำคัญกับคำ รัก
ค่าสูงนักที่มนุษย์สุดปรารถนา
มิใช่เอ่ยง่ายง่ายไร้ราคา
จึงไม่กล้าเอ่ยเล่นเป็นราคี
ฉันหรือควรถูกเรียก คนถูกรัก
ช่างโหยหิวเหนื่อยหนักไร้ศักดิ์ศรี
เหมือน ธันวา ชราตายซบปลายปี
ดับชีวีคลอดทารก มกรา
หรือฉันต้องล้มตายให้กำเนิด
ให้คำ รัก ได้เกิดเปิดปริศนา
โลกบีบให้ใบ้บอดตลอดมา
ยินแม้เพียงเสียงน้ำตาอันเบาบาง
เสียงลมพัดใบไม้ยังไหวหวาด
เพียงอากาศเท่านั้นที่กั้นขวาง
ไฟรักฉันเย็นฉ่ำดุจน้ำค้าง
ฉันแคร์คนรอบข้างในสังคม
เป็นนักวิ่งที่สะดุดจุดสตาร์ท
กระสุนสาดเลือดซ่าสุดสาสม
กุมภาพันธ์หัวเราะร่าสบอารมณ์
ใกล้สิบสี่ยิ่งซานซมไม่สร่างซา
ขอพระเจ้าเข้าข้างคนร้างฝัน
แผลใจฉันรอรักเธอรักษา
ฝากความหวังสุดท้ายกับสายตา
ขอเธอเปิดปริศนาได้ทุกคำ
ที่รัก...อ่านสายตาฉันออกไหม
ยามเธอใกล้ชิดฉันมันครวญคร่ำ
ฉันไม่เคยเอ่ย รัก สักครึ่งคำ
แต่ที่ทำอยู่นั้นฉันเรียก รัก
1 กุมภาพันธ์ 2548
2 กุมภาพันธ์ 2548 21:42 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากบอกเพื่อน...มีอะไรให้ช่วยเหลือ
เราพบเนื้อคู่แล้ว! แต่หวั่นไหว
เหมือนคำพูดมันจุกอยู่ในใจ
ดันเท่าไหร่ก็ไม่อยากผ่านปากมา
เจ้าเพื่อนเกลอของเธอกลายเป็นใบ้เงียบ
ถูกความลับขยับเหยียบความเฉียบกล้า
ความคลุมเครือมันชัดแจ๋วในแววตา
หน้าเคยหนาจาก 2 นิ้ว เหลือ 2 มิล
เพื่อนรู้ไหมความไหวหวั่นมันวนวิ่ง
ความถูกต้องทับความจริงใต้โขดหิน
เห็นอาหารโอชา...ไม่กล้ากิน
กลัวแสลงกัดลิ้นอันหลอกลวง
เพื่อนรู้ไหม เราไม่ค่อยชอบแฟนเพื่อน
อาจดูเหมือนแค่ห่วง...แต่เราหวง
ถูกมะนาวแสบสดรดแผลทรวง
ทุกรอยควงคือรอยเคียวเกี่ยวแผลใจ
เหมือนเข้ามาในโรงหนังไร้ทางออก
ไม่รู้โลกภายนอกเป็นแบบไหน
เราถูกขังเหมือนนกโลกภายใน
เฝ้าสนใจสิ่งใกล้ตัวอย่างมัวเมา
เราดีใจเพื่อนเห็นเรามีความหมาย
ช่วยร้อนคลายร้ายเคลื่อนเพื่อนหายเศร้า
ให้ใครช่วยก็ไม่เหมือนเพื่อนช่วยเรา
หายใจเข้าแล้วฟังอย่างตั้งใจ....
........
.....
...
..
.
ความยับยั้งชั่งใจเราไม่เหลือ
สิ่งนอกเหนือความเป็นเพื่อนเริ่มเคลื่อนไหว
น้ำท่วมปากท่วมจมูกจุกในใจ
ถึงคนใกล้ที่แสนไกล....ฉันรักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
787
