24 กุมภาพันธ์ 2548 14:33 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอให้สายลมหนาวเข้าใจฉัน
หอบความรักความผูกพันความปรารถนา
ไปโปรยปรายไอละอองความศรัทธา
โปรดดิ้นลัดขอบฟ้าไปหาเธอ
วอนสายลมเชื่อมโยงโค้งขอบฟ้า
ไปกระซิบคนห่างตาว่ารักเสมอ
หวังความรักความเข้าใจไปพบเจอ
รำพันเพ้อว่าฉันรักเธอทุกวัน
ความเหินห่างจ้างความเหงามาเข่นฆ่า
คุกขอบฟ้ากั้นฝั่งฝังความฝัน
ขอเพียงเธอยามเหงาเข้าใจกัน
หรือเพียงลมเท่านั้นที่เข้าใจ
22 กุมภาพันธ์ 2548
24 กุมภาพันธ์ 2548 14:20 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
คนเธอรู้ ไม่ใช่ คนเธอรัก
วาดหวังนักว่าสักวันเธอหวั่นไหว
ขอวันนั้นให้ฉันนี้ได้มีชัย
เธอมีใจให้รักมาผลักดัน
ให้คนนี้ที่ เธอรู้ เป็น เธอรัก
รู้หน่วงหนักเบาบางร่วมสร้างฝัน
เป็นคนที่เธอยอมรับว่าสำคัญ
เงาในตาเธอมีฉันทุกวันคืน
ถึงไม่รับก็อิ่มใจที่ได้รัก
แม้ทอถักสายใยไม่เต็มผืน
เป็นที่พึ่งให้มนุษย์ไร้จุดยืน
ได้สดชื่นกล้าสู้สู่เส้นชัย
คนเธอรู้ ไม่อาจเป็น คนเธอรัก
อย่างน้อยนักก็ยังอิ่มเธอยิ้มให้
ไม่อาจเอื้อมจะวิ่งเต้นเข้าเส้นใจ
ฉันเป็นได้แค่คนนี้ที่รักเธอ
22 กุมภาพันธ์ 2548
14 กุมภาพันธ์ 2548 18:20 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
กุหลาบนี้เธอได้แต่ ใดมา
สาวหนุ่มแห่งกุมภา มอบให้?
ทำชอบสิ่งใดหนา วานบอก
หรือบแนบสนิทชิดใกล้ จึ่งได้รางวัล
เพราะฉันมีความเงียบเป็นคำตอบ
จึงช้ำบอบสวบสวนทวนคำถาม
กุหลาบแดงสวยสดสีงดงาม
เธอทำความชอบใดจึงได้มัน
ฉันคนซื่อหรือเคยผิดคิดชั่วช้า
ไฉนหนามกุหลาบกล้าชี้หน้าฉัน
หรือผู้ใดสวมหน้ากุมภาพันธ์
แอบลักลอบมอบของขวัญ ตอบฉันที
เชื่อใจรักสวมสอดกอดปลาไหล
ใช้สายใยมัดสามทบยังหลบหนี
หรือคนแห่งเดือนกุมภาลีลาดี
เธอจึงมีใจสองรับรองกัน
วาเลนไทน์ ฉันใกล้เป็นใบ้เงียบ
เธอเดินสายไปเหยียบยอดสวรรค์
จะโกหกหรือเงียบใบ้ไม่ว่ากัน
แต่กุหลาบดอกนั้นมันทิ่มตา
กุหลาบดิบฤทธิ์แรงสีแดงสด
เลือดร้อนหยดแก้มไหม้ทั้งซ้ายขวา
แพ้กลิ่นคาวสาวหนุ่มเดือนกุมภา
รักล้ำค่ารางวัลหรือคือเสียใจ
ไฟความรักร้อนเร่าลุกเผาแผด
ช็อกโกแล็ตหลอมเหลวละลายไหล
ประโยคซึ้งจะกล่าวเซ่นวาเลนไทน์
กุหลาบนี้เธอได้แต่ใดมา!?!
14 กุมภาพันธ์ 2548
12 กุมภาพันธ์ 2548 15:31 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เราสองคนต่างแค่ไหนใครก็รู้
เป็นอีกคู่ดูเท่าไหร่ก็ไม่สม
เธอเป็นคนสุดฮ็อตยอดนิยม
ฉันแอบชมด้วยสายตาสามัญชน
ฉันเหมือนนกทะยานไปหมายเกลือกกลั้ว
เธอลดตัวลงมาใกล้เหมือนสายฝน
สายตาใครประเมินมองเราสองคน
ต่างก็ทนดูไม่ได้ ไม่คู่ควร
เราต่างเหนื่อยที่ทนยืนฝืนแบกรัก
อันหน่วงหนักแตกต่างเดินทางสวน
รักก็รักแต่ยอมแพ้การแปรปรวน
ไร้ทางด่วนให้ฉันลัดไปกอดเธอ
ขอเก็บภาพเธอไว้ใช้คิดถึง
ว่าครั้งหนึ่งคนไกลมีใจเผลอ
มาแน่นหนักรักมั่นขวัญละเมอ
แต่ต้องเก้อ คุณสมบัติไม่นำพา
เราสองคนไม่สมกันฉันก็รู้
ไม่ควรคบ ไม่ควรคู่ ไม่ควรค่า
ภาพของเธอโดดเด่นเป็นดารา
ยังตราตรึงสองตาสามัญชน
19 มกราคม 2548
4 กุมภาพันธ์ 2548 11:36 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันขอโทษหยดน้ำตาเธอทุกหยด
มันรินรดความอายละลายไหล
ฉันยอมรับข้อกล่าวหาว่าหลายใจ
สารภาพฉันมีใหม่เมื่อไม่นาน
ฉันกอดเขาด้วยอารมณ์สุขสมหวัง
แต่หูยังฟังคำเธอว่าขาน
เธอกลายเป็นคนของประสบการณ์
ที่เคยผ่านการพิจารณา
ต้องเข้าใจเหตุผลฉันเลือกเขา
เพราะคนเราต้องเลือกสิ่งที่ดีกว่า
ต่างหาจุดโฟกัสทองด้วยสองตา
พยายามเสาะหาแต่สิ่งดี
ที่ผ่านมาเธอเป็นหนึ่งนะรู้ไหม
เป็นหนึ่งในตัวเลือกไว้แทนที่
ยอมรับว่าเธอทำแต่สิ่งดี
แต่ที่มีมันไม่พอ...ไม่ขอเอา
ด้วยเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ฉันจึงหยุดหัวใจไว้ที่เขา
ลงตัวแล้วจึงตัดช่องรักสองเรา
ให้กลายเป็นแฟนเก่าที่คุ้นตา
ฉันกับเขาเราก็ต่างเป็น The Best
ไม่มีเหนือกว่าThe Best ให้เสาะหา
อยู่ในอ้อมกอดกันทุกเวลา
หยุดเรด้าหัวใจไว้นิรันดร์
แต่ทว่า......
ฉันเริ่มรู้ความหลวมที่สวมสอด
สองตาเขาเล็ดลอดยามกอดฉัน
การที่เป็น The Best กันและกัน
เริ่มแปรผันเหมือนนาฬิกาทราย
รักที่ให้แก่เขามากแค่ไหน
รักที่ให้แก่ฉันนั้นเหือดหาย
จะกลับมาหาเธอก็ละอาย
ตอนนี้เรียกว่า สาย ใช่ไหมเธอ
เขาพบสิ่งที่ดีกว่าดีที่สุด
และไปหยุดอยู่กับ The Bester
เขาโกหก ฉันทำได้แค่ออเออ
เขาไม่เห่อรักฉันเหมือนผ่านมา
ขอล้างโทษด้วยน้ำตาฉันทุกหยด
มันรินรดความอายอันไร้ค่า
สายตาเขาซนซุกทุกเวลา
โฟกัสตาหาได้ตกที่ฉันเลย
26 กันยายน 2547
หน้าส่วนตัว
1009
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
