23 เมษายน 2547 17:00 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สองบวกหนึ่งลบหนึ่งเท่ากับสอง
น้ำตานองสองที่ได้ไม่มีฉัน
สองเท่ากับเธอบวกเขา...เราเลิกกัน
เธอลบวันคืนผ่านหารลงตัว
หนึ่งลบสองมีสิทธิ์แค่ติดลบ
ฉันขอจบรักเศร้าเงาสลัว
จับหนึ่งคูณศูนย์สิ้นเลิกพันพัว
ซ่อนความกลัวในวงเล็บเจ็บคนเดียว
23 เมษายน 2547 16:52 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หญิงไม่รักนายแล้วอย่าคิดหนัก
หญิงไม่รักใช่ว่านายจะไร้หวัง
อย่าคิดไปช่วงชิงตื๊อหญิงชัง
ถูกหญิงทิ้งแค่ครั้งยังหายใจ
หญิงไม่รักนายแล้วอย่าคิดสั้น
หญิงตัดสายสัมพันธ์อย่าหวั่นไหว
หญิงไม่รักนายแล้วก็แล้วไป
ไม่เป็นไรหรอกนาย...เพื่อนชายมี
12 เมษายน 2547 16:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อย่าเก็บฉันไว้เป็นก้างขวางความรัก
ฝังในตมจมในปลักซากความฝัน
เธอรักหวงห่วงเขา...เราเลิกกัน
เธอมีใจไว้แบ่งปัน...ฉันขอไป
เหมือนหายใจในน้ำสิ้นสำนึก
จมเหวลึกสามเส้าสุดร้าวไหว
เป็นความพลาดความผิดลิขิตใคร
เราจึงได้มีชีวิตดังนิยาย
คนทั้งคนถูกอีกคนมาแทนที่
คนคนนี้จึงขอร้องมองความหมาย
โปรดเกลียดใจอย่าเกลียดชังเพียงร่างกาย
น่าเสียดายที่เผลอพร้อมยอมรับเธอ
12 เมษายน 2547 16:24 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ฉันจะเก็บความรักอันล้ำค่า
ที่ใช้จ่ายร่วมกับเธอเสมอมา
เอาไว้ใช้ในโลกหน้าตราบชั่วกาล
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ยามฉันเก็บดอกไม้ใส่สุสาน
จึงจะปล่อยน้ำตาฉ่ำเป็นลำธาร
หล่อเลี้ยงให้ดอกไม้บานชั่วนิรันดร์
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความฝัน
เราสองคนต่างก็ช้ำเหมือนเหมือนกัน
เพียงแต่ฉันยังไม่พร้อมจะยอมตาย