21 ธันวาคม 2547 15:54 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เลิกก็ได้ เกลียดก็ได้ เอาให้แน่
ไม่ต้องแคร์อัดฉันได้เอาให้นิ่ง
ขอเหตุผลของเธอเองมาอ้างอิง
แล้วจะทิ้งไปไหนไม่ว่ากัน
จะสวบกัดฟัดก็ได้เอาให้เฉา
แต่อย่าใช้ปากเขามาเห่าฉัน
ฉันมั่นใจในสมองเธอมีมัน
ความคิดเธอหรือก็ชั้นปัญญาชน
ต่อยตรงตรงยิงหมัดให้ชัดแจ้ง
ระบายความขัดแย้งแจงเหตุผล
ไม่ต้องกลัวอำนาจกันฉันก็คน
ยอมจำนนหากถ้อยคำฟังขึ้นใจ
แม้รู้ตัวหายใจรอความผิดหวัง
ก็จะฟังตอบต่อข้อสงสัย
ถึงรักมากก็จะปล่อยเธอลอยไป
แลกเหตุผลที่ฟังได้สักข้อเดียว
24 พ.ย.2547
14 ธันวาคม 2547 12:12 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
น้ำตาถือว่าเป็นของสูง
เพื่อนฝูงศรัทธาในตัวฉัน
ว่าเข้มแข็งแกร่งกล้าสารพัน
เป็นผู้นำสำคัญแข็งแรง
ไม่เคยร้องห่มร้องไห้
น้ำตาไม่เคยไหลใจแกร่ง
แม้ถูกทุกข์โถมทิ่มแทง
ฟ้าแกล้งไม่เคยยินยอม
ฉันเป็นผู้หญิงแกร่งเก่ง
นักเลงหัวไม้ไม่ถนอม
บางคนเขาเห็นเป็นทอม
ใช่สตรีเพียบพร้อมชาววัง
เอาค้อนสานสัมพันธมิตร
ชายร่วมชีวิตไม่เคยหวัง
หนึ่งสมองสองมือตีนทรงพลัง
เคืองใคร คลุ้มคลั่ง แจกค้อน
ลิปสติกแป้งกระจกไม่พกด้วย
ขอสวยแบบเบาะๆพอสั่งสอน
ไม่คลั่งแต่งหน้าขนตางอน
อรชรแก้มขาวอมชมพู
วันหนึ่งมีต่อยกับเด็กหนุ่ม
ยกกลุ่มไล่ชกเป็นคู่
พิโรธโกรธขึ้งขึ้นมึงกู
ต่อสู้อย่างเสือไว้ลาย
ประกาศสงครามวันไร้เพศ
ใครขวางมีเหตุต้องเสียหาย
กำคอเสื้อท้าสู้อย่างผู้ชาย
เตรียมตัวตายบังอาจผิวปากแซว
จ้องตาอาฆาตบาดหมาง
โลกหมุนคว้างขึงม่านหวานแหวว
เปิดฉากรักไว้ในแวว
ตาใสแป๋วของเธอมีเวทมนต์
ฉันสะท้านสั่นไหวใจหวิว
อยากให้ผิวปากนั้นอีกล้านหน
ภูมิคุ้มกันเริ่มหมดแรงอดทน
วัคซีนวัยซนอ่อนแรง
จากนั้นฉันนึกถึงแต่หน้าเขา
ลืมบทหญิงเก๋ากล้าแกร่ง
ความหล่อของเธอทิ่มแทง
พังกำแพงแกร่งทรุด...พุทโธ
แป้งลิปสรรหามาแต่ง
หน้าแดงพับดาวใส่ขวดโหล
ปิดฉากเด็กหญิงกะโปโล
นอนรำพึงถึงฮีโร่ในดวงใจ
เงียบหงิมนิ่มหวานสะท้านโลก
ช็อกอึ้งหัวโจกเปลี๊ยนไป๋
เพื่อนฝูงหวั่น อีนี่เป็นอะไร
กลายเป็นสาวหน้าใสไร้คราบซน
เขียนกลอนนอนฝันฟังเพลงหวาน
วาดวิมานกลางอากาศเวหน
เธอบอกให้รอฉันก็ทน
สุขล้นความรักสองเรา
ปวดร้าวยามเธอหายหน้า
เชื่อคำสัญญาอย่างโง่เขลา
ปลีกตัวหลบสะอื้นซึมเซา
นั่งเศร้าร้าวรวดปวดใจ
เปลวเทียนกลางพายุมอดดับ
ซบหน้ากับหว่างเข่าร้องไห้
หญิงเคยแกร่งไปอยู่หนตำบลใด
ขออภัยทุกท่านที่ศรัทธา
14 พฤษภาคม 2546
14 ธันวาคม 2547 12:05 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากเห็นความเข้มแข็งของใคร
ดูที่จำนวนการร้องไห้ของเขา
รอยยิ้มที่เคยผ่านความสุขสันต์และซบเซา
อาจดูเศร้าแต่ทว่ามันสวยงาม
คนเรียนคน รู้คน ได้ด้วยคน
คำตอบของบางคนอยู่ในคำถาม
เอาชีวิตทั้งด้านแหลกเหลวเลวทราม
และด้านสวยสดงดงามมาคำนวณ
ดวงตาของผู้กล้าย่อมวาวใส
เพราะผ่านการร้องไห้มานับไม่ถ้วน
รู้ตื้นลึก ดีร้าย ควร ไม่ควร
และอยู่ห่างจากการด่วนตัดสินใจ
ชีวิตมีด้านมืดและด้านสว่าง
หากความผิดหวังจะมีบ้าง...ไม่ผิดใช่ไหม
อยากเห็นความเข้มแข็งของใคร
จงนับจำนวนการร้องไห้ที่เขาเคยผ่านมา
24 พ.ย.2547
14 ธันวาคม 2547 11:57 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เป็นอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
อย่าให้ความผูกพันแตกแถวเป็นอย่างอื่น
แค่รู้สึกดีดี ที่มีกันทุกวันคืน
ดำเนินชีวิตอยู่อย่างสดชื่น ผ่อนคลาย
เป็นอย่างนี้ล่ะดีที่สุด
เราสองยืนอยู่ในจุดที่มีความหมาย
ผูกพัน แต่ไม่ผูกมัด สบาย สบาย
มีอิสระทั้งร่างกาย ความคิด และจิตใจ
เป็นอย่างนี้ล่ะดีกว่า
เก็บสายตาไว้มองเห็นสิ่งแปลกใหม่
เก็บอิสรภาพไว้เรียนรู้โลกทั้งใบ
เก็บหัวใจไว้ให้ตัวเองครอบครอง
เป็นอย่างนี้ล่ะลงตัว
ไม่ต้องมีความสดใสที่กลั้วกับความหม่นหมอง
เราไม่ต้องจับมือกัน แต่เธอกับฉันต่างปรองดอง
เราไม่ได้ยึดครอง แต่ใจทุกห้องไม่คลอนคลาย
เป็นอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
อย่าให้ความผูกพันแตกแถวเปลี่ยนความหมาย
ใส่ปุ๋ยมากไปนัก ต้นรักอาจเฉาตาย
ความรู้สึกดีดีทั้งหลาย อาจเสียหายหรือกลายพันธุ์
21 ตุลาคม 2547
14 ธันวาคม 2547 11:46 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
น้ำใจรักของฉันเป็นมหาสมุทร
หาที่สิ้นสุดแทบมิได้
เรารักกันบนความแตกต่างของหัวใจ
มีวัตถุประสงค์ที่วาดไว้ต่างกัน
น้ำใจรักของฉันเป็นท้องทะเลกว้าง
ค่อยๆรองน้ำค้างมาสร้างฝัน
ชายฝั่งหัวใจมีไว้เพาะปลูกความผูกพัน
มีเธอคอยผลักดันน้ำขึ้น น้ำลง
น้ำใจรักของฉันเป็นท้องทะเลใหญ่
ฉันรักเธอด้วยความจริงใจไหลหลง
หากไม่รักก็โปรดอย่าหลอก บอกตรงๆ
ฉันไม่อยากมั่นคงกับความว่างเปล่าของใคร
น้ำใจรักของฉันไม่เคยเหือดหายหักเห
รองน้ำค้างสร้างทะเลไม่หวั่นไหว
น้ำทุกหยดในมหาสมุทรความรักที่ให้ไป
เธอตอบแทนด้วยน้ำใจเพียงไม่กี่ซีซี
20 พฤศจิกายน 2547
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
974
