26 เมษายน 2548 14:20 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
วันเกิดฉันวันไหน เธอไม่รู้
คนนอนคู่ทุกวันเกิดวันไหน
เธอไม่เคยจะจดจำใส่หัวใจ
เก็บแต่คำคมไว้ทำร้ายกัน
วันเกิดเขาวันไหน - ไม่อยากรู้
ที่รู้อยู่คือเธอมองเตรียมของขวัญ
อย่าลืมซื้อมีดพร้ามาฟาดฟัน
ฆ่าให้ฉันหลุดปลักตมลมหายใจ
ของขวัญเคยให้แฟนช่างแสนซึ้ง
คือคำว่า ลืมนึกถึง น่าซึ้งไหม
ของขวัญชู้สั่งตรงอย่างจงใจ
ต้องเตรียมทำเซอร์ไพรส์เอาใจกัน
ไปซะสิวันเกิดมันคือวันนี้
ไปแฮปปี้เคล้าคลึงถึงสวรรค์
เอาริบบิ้นผูกเอวไปอวดมัน
ส่ายสะโพกโยกสนั่นกันแรงแรง
วันเกิดฉันวันไหน - เธอไม่รู้
จำแต่วันเกิดชู้อยู่แอบแฝง
ไปสะเด่าแดนซ์ดิ้นกินไวน์แดง
แฟนสะอื้นกลืนน้ำแกงหลังเลิกงาน
25 เมษายน 2548
26 เมษายน 2548 14:03 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
จนหลวมตัวมาถูกขังคุกรัก
จึงรู้จักว่า เสรี มีความหมาย
อยู่ในคอกแคบขังดังเป็นควาย
เหมือนเส้นด้ายผูกรัดตัดชีวา
ใจดวงนี้ดังถูกผูกมัดแน่น
ด้วยเชือกแสนล้านเส้นเป็นปัญหา
ความหึงหวงคือบ่วงบาศก์พันธนา
ผูกความกล้าแน่นกระชับกับความกลัว
ความสุขเอ๋ยอยู่ไหนฉันใคร่เห็น
เหมือนฉันเป็นผลไม้ที่ไร้ขั้ว
ไร้อาหารพอเพียงจะเลี้ยงตัว
หล่นเกลือกกลั้วดินดานรานทุราย
เหมือนนอนดิ้นบนเส้นด้ายหลายแสนล้าน
ยิ่งดีดดิ้นดื้อด้านยิ่งพันด้าย
เชือกรัดคอพรวดพราดขาดใจตาย
ไม่รู้จักความหมาย ราคาคน
ตั้งสติที่แตกแหกคอกรัก
มารู้จักกับปีกอีกสักหน
จะโบยบินเบิกบานผ่านลมบน
ไม่ต้องทนเชื่องให้ใคร เลี้ยงใช้งาน
28 มีนาคม 2548
25 เมษายน 2548 19:42 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ที่รัก
เธอมีสิทธิ์ที่จะหักกระดูกฉัน
ส่วนหน้าอกที่เธอเคยกกเกยมัน
ที่ซึมซับรับขวัญปันน้ำตา
ที่เคยป้องละอองหนาวจะร้าวเนื้อ
ที่ไม่เบื่อแบกรับกับปัญหา
ที่ไม่สนคนผ่านไปหรือผ่านมา
ที่ไม่เคยไม่บูชาค่าความดี
ที่ยอมให้เพียงคนเดียวมาเกี่ยวข้อง
ที่ไม่ต้องการแขนใครแทนที่
ที่อิ่มหนำกับเม็ดข้าวเท่าที่มี
ที่ยอมพลีชีพสั้นป้องกันเธอ
ที่เก็บกักรักฉ่ำเหมือนน้ำใช้
ที่กักเก็บความจริงใจไว้เสมอ
ที่เรียกชื่อเธอประจำยามละเมอ
ที่ซื่อเซ่อให้เธอลดหมดกังวล
ที่พร้อมรับกับอาวุธเพื่อป้องปก
ที่เอาอกปกกั้นกันเม็ดฝน
ที่เอาไออุ่นบังขวางลมบน
ที่อดทนแบกโลกไว้หนึ่งใบ
ที่จะแหลกแตกสลายละลายหลอม
ที่จะพร้อมยอมรับความจริงไหว
ที่จะลิ้มชิมรสคนหมดใจ
ที่จะให้อุทาหรณ์สอนอนุชน
8 เมษายน 2548
25 เมษายน 2548 17:12 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ให้เธอได้แค่หมดตัวกลัวผิดหวัง
จนหมดตังค์ทั้งปีมีบ่นไหม
สู้พากเพียรแลกเหรียญรักมาหยอดใจ
พอกระเป๋าเบาเมื่อไหร่... ไปถอนตังค์
ฉันไม่ได้ใช้เงินยื้อซื้อความรัก
แต่ใช้เงินแลกรักมาฝากหวัง
เทให้เธอรักหมดตัวจนหมดตังค์
กลัวอกพังรักลดเธอหมดใจ
เอทีเอ็มทุกครั้งยัดบัตรเข้าเครื่อง
ไม่เคยคิดว่าความเปลืองจะยิ้มให้
หวังได้รักเป็นดอกเบี้ยเงินเสียไป
อยากให้รักมากเท่าไหร่ยิ่งทุ่มทุน
จนเงินช็อตหวังว่าใจอย่าได้ช้ำ
วิ่งรอกทำงานทั่วจนหัวหมุน
สิ่งที่เห็นคือรักแตกแหลกเป็นจุณย์
คนเคยคุ้นไปคู่ครองเป็นของใคร
ให้เธอได้แค่หมดตัวกลัวผิดหวัง
จนหมดตังค์นั่งตรึกตรองแล้วร้องไห้
น้ำใจเธอเทียบเป็นเงินแพงเกินไป
หมดแรงใจจะสู้ต่อ...ขอถอนตัว
24 เมษายน 2548 16:39 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เวลาเมื่อยเหนื่อยอ่อนจะนอนพัก
เวลามีใครทักจะยิ้มให้
เวลางานจะทุ่มตัวและหัวใจ
เวลาเลิกจะกลับไปเล่นกีฬา
เวลาวุ่นจะจัดการกับงานหนัก
เวลาพักจะซักเสื้อแล้วรีดผ้า
เวลาหยุดไปทะเลให้เฮฮา
เวลาหิวจะต้องหาอาหารกิน
เวลาร้อนจะเปิดแอร์นอนแช่น้ำ
เวลาค่ำต้องตามข่าวคุณทักษิณ
เวลาเปิดเพลงใหม่จะได้ยิน
เวลาแดนซ์ก็จะดิ้นให้กระจาย
เวลาหนาวสายลมจะห่มผ้า
เวลาเช้าจะตื่นมาดูฟ้าสาย
เวลาปวดจะนวดก่อนให้ผ่อนคลาย
เวลาเหงาเดียวดายจะเลี้ยงปลา
เวลาจะเบื่อจะดูหนังฟังเพลงร็อก
เวลาไม่ไปข้างนอกจะหยอกหมา
ง่วงก็นอน รออะไร ใครจะมา
หมดเวลาอาวรณ์คนที่หมดใจ
5 มีนาคม 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1424
