20 มิถุนายน 2548 13:40 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
มองกรวดหินดินทรายใจหายวาบ
ช่างเหมือนดั่งสภาพสาวรับเหมา
ดูต่ำต้อยน้อยค่าราคาเยา
จึงหงอยเหงาขาดชายปรายตามอง
หิ้วถังปูนรับจ้างก่อสร้างบ้าน
สร้างอาคารสูงใหญ่หน้าไหม้หมอง
อยู่เบื้องหลังความรุ่งเรืองแห่งเมืองทอง
มือจับต้องกองอิฐฉาบปิดปูน
อาคารเริ่มเป็นรูปร่างที่สร้างใหม่
หนุ่มรถเครนเป็นไฉนหายสาบสูญ
ติดกระจกเตรียมลงสีที่สมบูรณ์
รักเคยคูณถูกจับหารลบบั่นทอน
ปูนแห้งช้าฉาบง่ายเหมือนใจน้อง
เพราะง่ายไปน้ำตาหมองต้องเปียกหมอน
หนุ่มรถเครนชิมรักแล้วจากจร
ไม่รู้ว่าเราอาวรณ์นอนตรมตรอม
รักคลายเคลื่อนเดือนกว่าไม่มาแคมป์
น้องเอียงแก้มแดงสุกรอถูกหอม
หนุ่มรถเครนพูดซึ้งน้องจึงยอม
ถึงไม่พร้อมน้องก็พร้อมกายยอมพลี
ยืนร่อนทรายน้ำตาซึมอยากลืมเสีย
ข่าวลือมาพี่ได้เมียโรงงานสี
สาวกรรมกรหามเสาหนักแม้รักดี
ก็แพ้พ่ายเพราะใจพี่ยึดหน้าตา
น้องอกหักร้องไห้จนไร้เสียง
เหมือนถูกเกรียงตบตีที่ใบหน้า
ดีกรีแค่สาวรับเหมาเขาระอา
จบ ป.5 โง่ลึกปึกเหมือนควาย
มองกรวดหินดินทรายให้ซึมเศร้า
คงเหมือนเราด้อยค่าน่าใจหาย
ใครได้ควงสาวรับเหมาเขาคงอาย
ยืนก้มหน้าร่อนทรายน้ำตาซึม
20 มิถุนายน 2548
เกรียง = N. อุปกรณ์ฉาบปูน
ปึก = Adj. โง่
19 มิถุนายน 2548 21:41 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เรียน ม.6 เทอมปลาย ใกล้จะปิด
สาวบุญตาสอบติดช่วงโควต้า
นับว่าโชคเกื้อหนุนสาวบุญตา
เดือนตุลาสอบติดพยาบาล
ทั้งสามล้อสองแถวที่เธอนั่ง
ต่างปลาบปลื้มกับความหวังของหมู่บ้าน
ญาติพี่น้องชาวนาล้วนหน้าบาน
สัมภาาษณ์ผ่านดีใจจะได้เรียน
พ่อยังไปคลอเคลียบ้านเมียน้อย
แม่เสียไพ่ถือไม้คอยจะสอยเศียร
พ่อกลับมาแม่ระเบิดเปิดสังเวียน
บ้านบุญตาโล่งเตียนเป็นแดนตาย
จำนำรถจำหน่ายทองจำนองที่
ทั้งทีวีตู้เย็นเคยเห็นหาย
ขึ้นไอ้อีกูเป็นวัวมึงเป็นควาย
เมื่อวันดีคืนร้ายได้มาเยือน
รู้หรือเปล่าบุญตาจะเรียนต่อ
รู้ไหมหนอบ้านหลังไหนก็ไม่เหมือน
อัดกันน่วมกลางลมหนาวและดาวเดือน
ครอบครัวเพื่อนถึงวายวุ่นแต่อุ่นดี
พ่อแม่ร้อนรู้ไหมว่าบุญตาหนาว
แม่ติดไพ่พ่อติดสาวเราติดหนี้
พ่อแม่หวังเรียนครบจบชั้นปี
ลูกคนนี้ต้องออกมาหางานทำ
จำลาชุดพยาบาลสง่าขาว
สวมชุดสาวโรงงานเช้ายันค่ำ
หนี้สินโหมบุญตาจนหน้าดำ
ครอบครัวช้ำเกินกว่าพยาบาล
18 มิถุนายน 2548
16 มิถุนายน 2548 11:40 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หากลืมตามาพบสงครามโลก
ฉันคงโศกไม่ถีงหนึ่งส่วนแสน
เห็นรอยบ้านเรือนพังทั้งดินแดน
เลือดไหลแล่นรี่หลั่งจากร่างกาย
สองมือกำรอยปรักที่หักโค่น
สองขาโดนระเบิดซัดจนขาดหาย
บ้านเรือนเล่าก็ล่มแหลกแตกทลาย
น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาพลวง
นี่ลืมตามาพบความว่างเปล่า
บนเตียงเก่าที่แสนจะแหนหวง
เช้าวันใหม่ที่ความสุขถูกถามทวง
ใจหนึ่งดวงถูกดองในน้ำตา
เหมือนเดินบนหนทางอันร้างไร้
ไฟถนนมืดไปทั้งซ้ายขวา
นอนกลางลมห่มควาามหนาวร้าวทรมา
ความเดียงสาถูกแทรกด้วยสีดำ
เมื่อพบว่าเธอหายไปจากห้อง
ไปจากคนเศร้าหมองร้องครวญคร่ำ
ทั้งชื่อเสียงเกลี้ยงกลายชดใช้กรรม
ได้ดื่มกินน้ำตาช้ำแทนน้ำชา
หากลืมตามาพบสงครามโลก
คงไม่โศกถึงแม้นเสียแขนขา
ดีกว่าเสียหัวใจที่ใช้มา
และลืมตามารับรู้ว่าถูกลืม
16 มิถุนายน 2548
16 มิถุนายน 2548 10:59 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เพียงใจหวังยังห่วงใช่หวงหึง
เพราะดวงจิตคิดถึงจึงบ่นหา
ด้วยห่างแขนแสนไกลจากสายตา
จึงหวังว่าคนไกลจะได้ยิน
ฉันเพียรพร่ำคำพ่นถ้อยบ่นเพ้อ
หวังว่าเธอจะหายการใจหิน
ถึงจะอยู่จุดใดในแผ่นดิน
รักจะโบกโบยบินไปเบาเบา
ฉันกินอยู่เช้าค่ำกับคำบ่น
สู้อดทนใจคนคอยแสนหงอยเหงา
ทั้งที่รู้เกินร่ำคำว่าเรา
เธอกอดเขาหารใจได้ลงตัว
ฉันเห็นข้าวเห็นของในห้อง คิด
ถึงชีวิตรักใต้ไฟสลัว
ใจถูกรื้อดื้อรั้นสั่นระรัว
ไม่เกรงกลัวจะไขว่คว้าเธอมาครอง
ฉันร้องไห้ครวญคร่ำหยุดคำบ่น
แสนสับสนซึมเศร้ากับข้าวของ
ทิ้งร่างร่วงรานร้อนลงนอนกอง
สายตามองพัดลมบนเพดาน
จะร้อยเรียงเสียงบ่นเช้าจนค่ำ
ความเจ็บช้ำปวดปร่ารอยประหาร
เป็นสร้อยทองคล้องขวัญบรรณาการ
รอเธอลบความร้าวรานฝังด้านใน
ด้วยดวงจิตคิดถึงจึงบ่นหา
รักด้อยค่าขาดเขินเกินแก้ไข
เอาเวลาล้างรักออกจากใจ
แต่คำบ่นยังเขียนไว้ไม่จืดจาง
16 มิถุนายน 2548
9 มิถุนายน 2548 15:23 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ใครก็รู้ว่าน้องจิ๋มนั้นยิ้มหวาน
ทั้งหมู่บ้านจิ๋มสวยกว่าทุกสาว
ตาทั้งสองของจิ๋มแสนพริ้มพราว
จิ๋มเป็นดาวดวงงามของตำบล
พี่ไล่ควายไปนาผ่านหน้าบ้าน
ยังเห็นจิ๋มยิ้มหวานให้ทุกหน
กลัวจิ๋มรังเกียจพี่ที่ยากจน
แต่ไร้ยศก็อดทนและจริงใจ
นั่งทอผ้าหน้าบ้านทุกวันเห็น
ผมจิ๋มดำดกเด่นดุจเส้นไหม
อยากลูบผมจิ๋มทาบกับไหมไทย
วาสนาพี่ทำได้แค่การมอง
จิ๋มขาวสวยแก้มใสทั้งซ้ายขวา
พี่ลมทาบแดดทาหน้าไหม้หมอง
แบกคันไถอยู่กับที่ไม่มีทอง
เอาใจจองน้องจิ๋มจะว่าไร
ไร้วาสนาจะได้จับสัมผัสจิ๋ม
ลูบเรือนผมนุ่มนิ่มปิ้มเส้นไหม
เห็นหน้าจิ๋มบนดวงจันทร์พี่หวั่นใจ
กลัวจะแรมร้างไปไกลจากเรา
มีหนุ่มช่างไฟฟ้ามาจีบจิ๋ม
จิ๋มก็ยิ้มเออออห่อหมกเขา
พี่เหี่ยวหดหมดปลื้มนอนซึมเซา
ตื่นตอนเช้าหมดแรงใจจะไถนา
คงชวดดมผมจิ๋มปิ้มเส้นไหม
และปากแดงแก้มใสทั้งซ้ายขวา
ลูกกำนันมันเตรียมแบงค์แต่งแก้วตา
ครูซีห้าก็มาแวะแม่ดวงใจ
เขามาจีบจิ๋มหลายใจก็คุยจ้อ
ลับตาพ่อก็เปิดเรือนไร้เงื่อนไข
นั่งคุยกันในบ้านตนพ้นตาใคร
ไหมคาหูกถูกทิ้งไว้ พี่ใจลอย
ทนเห็นเขาไล้ลูบกอดจูบจิ๋ม
พี่ถูกทิ่มหมดท่าถกขาถอย
หากวันใดเขารักลดหมดเอ็นจอย
พี่ยังคอยรอยยิ้ม...จิ๋มหลายใจ
8 มิถุนายน 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
2766
