5 กันยายน 2549 15:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ตื่นตีสามอาบน้ำเสร็จตีสี่
แต่งตัวดีงีบต่อถึงตีห้า
โหนรถไปทำงานอย่างระอา
แปดโมงกว่าตอกบัตรแล้วเข้างาน
ชีวิตเหมือนกาแฟสดรสขื่นขม
ไร้น้ำตาลขาดนมข้นหอมหวาน
เพื่อนขับเก๋งเช้าค่ำสุขสำราญ
ได้เรียนในสถานอันเลิศลอย
ฝากสายลมไปบ้านนอกบอกแม่พ่อ
รู้เถิดหนอว่าหนูสู้ไม่ถอย
จะโทรหาการ์ดก็หมดอดใจคอย
รายได้น้อยเหนื่อยฤทัยใจระทม
มีความรักเริ่มเห็นค่าพาราเซตฯ
หวานชั่ววูบก็เผ็ดแสนเข็ดขม
ความสาวผลิท่ามกลางดงสังคม
กลัวตกเป็นขนมให้เคี้ยวฟรี
อกอันนี้มีไว้ให้ถูกหัก
จึงขอรักตัวเองอย่างเต็มที่
เก็บเงินส่งตนเรียนเพียรใฝ่ดี
ไม่ยอมพลีร่างกายขายค่าคน
อยู่อย่างจนมันก็ดีที่ไม่กลุ้ม
ไร้หลังคาเก๋งคุ้มกันแดดฝน
ก็ไม่หวัง...ยังบูชาค่าคนจน
ขอดิ้นรนบนถนนสายเงินตรา
สู้เต็มที่กับชีวิตไม่คิดท้อ
เอาสติแทนพ่อคอยรักษา
เอาความดีคุ้มกันแทนมารดา
ช่วยเยียวยาแผลหนามสังคมกราน
บะหมี่ซองคืออาหารประจำชาติ
พออาศัยไข่ผักกาดเพิ่มธาตุอาหาร
จ่ายใบม่วงใบแดงจากแรงงาน
ค่าโดยสารค่าบ้านเช่าค่าน้ำค่าไฟฯลฯ
ไม่ต้องห่วงหนูหรอกเรื่องความรัก
อกที่หักยังใช้งานการไม่ไหว
เลิกงานมาหลับตาเห็นความยากไร้
ปิดประตูหัวใจแล้วใส่กลอน
วอนพระดลดูแลคุณแม่พ่อ
หายใจท้อแล้วก้มกราบลงกับหมอน
หมุนคลื่นดังฟังเพลงศิริพร
หลับตานอนเห็นพรุ่งนี้แห่งชีวา
ตื่นตีสามอาบน้ำเสร็จตีสี่
แต่งตัวดีงีบต่อถึงตีห้า
เงินทุกบาททุกสลึงถึงมารดา
ไม่เคยผ่านการค้าขายค่าตน
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
13 ธันวาคม 2546
26 สิงหาคม 2549 19:24 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โลกอนุญาตให้ฉันยืมร่างกาย
เพื่อตามหาความหมายของรักแท้
แต่ละเดือน แต่ละปีมีผันแปร
มีเก่ามีแก่ไปตามกาล
เราไม่ใช่เจ้าของร่างกาย
เป็นเพียงการรวมตัวง่ายๆของสสาร
ประกอบเป็นเครื่องมือให้ใช้งาน
ที่ถูกสั่งการจากความคิดจิตใจ
และแล้วฉันก็ตามหารักจนพบ
ตั้งแต่เราได้เริ่มคบ เริ่มชิดใกล้
วิญญาณความรักหวังจะถูกกลบฝังที่กลางใจ
แม้ร่างกายที่ยืมใคร ต้องคืนเขาไปในสักวัน
21 สิงหาคม 2549 17:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากกระซิบฝากฟากฟ้าอีกสักหน
ว่าหัวใจของคนที่ไม่กล้าโทรหา
ยังมีภาพแห่งความหวังฝังดวงตา
และแว่วยินคำว่า คิดถึงกัน
ฝากความห่วงใยซึมซับไปกับฝน
ไปพร่างหล่นชุ่มชื่นห่มคืนฝัน
ฝากบทเพลงจากห้วงใจไปแบ่งปัน
เมื่อฝนนั้นเรียงคีย์บนหลังคา
ฝากความรักกับสายลมไปโลมเล่น
ประคองกลิ่นหอมเย็นของยอดหญ้า
โปรดนิ่งฟังเสียงหัวใจเจรจา
อีกไม่นานฉันคงกล้าโทรหาเธอ
18 สิงหาคม 2549 12:42 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถึงคนรักที่เหนื่อยหนักของฉัน
เธอทำงานทั้งวันเมื่อยล้าไหม
อยู่กับชีวิตที่ต้องทำอะไร อะไร
บนโต๊ะเล็กๆในตึกใหญ่ รถผ่านไปผ่านมา
อาหารเที่ยงที่นั่นอร่อยเหมือนกันไหม
แอบโทรหาไม่ได้ เจ้านายจะว่า
ต้องก้มหน้าทำงานให้คุ้มเวลา
กลับถึงบ้านจะโทรมาสนทนาทักทาย
ฉันส่งใจไปวางใกล้กองกระดาษ
คลื่นใจไม่ขาด แต่ไม่สามารถต่อสาย
แม้ในห้องทำงานต้องยิ้มหวานให้คนมากมาย
แต่ในห้องหัวใจ ฉันมีเจ้านายคือเธอคนเดียว
18 สิงหาคม 2549 12:34 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอแค่ใครสักคนก็ได้
ที่จะให้หัวใจเก็บไว้คิดถึง
จะแอบซ่อนเธอไว้ในห้วงคำนึง
เพื่อให้ใจดวงหนึ่งยังเต้นต่อไป
จะไม่ครอบครอง ออกคำสั่ง
เพียงช่วยปลุกคนสิ้นหวังให้เดินไหว
ยินดีจะให้อากาศกว้างกั้นทางไกล
ขอแค่ใครก็ได้ไว้คิดถึงกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
2217
