เห็นสะพานผ่านข้ามแม่น้ำโขง คงคาโค้งคดเคี้ยวเลี้ยวลัดหล้า เหมือนสายน้ำหลากนองจากสองตา สาวแม่ค้าหนองคายริมชายแดน พบหนุ่มลาวสาวหนองคายไม่คลายหลง ขับรถส่งสินค้ามาเกี่ยวแขน ได้เพาะปลูกผูกสัมพันธ์ถึงขั้นแฟน รักแนบแน่นหนุ่มผิวขาวลาวเวียงจันทน์ สงสารหนุ่มคนไทยใกล้ตัวนี้ เขาหุ่นดีผิวดำทำไหวหวั่น เรารักกันปานจะกลืนทุกคืนวัน เพราะเขานั้นมีศีลธรรมประจำใจ คืนเดือนหงายสาวนั่งริมฝั่งโขง เห็นน้ำโค้งคดพาน้ำตาไหล โอ้น้ำโขงโค้งเคลื่อนเหมือนน้ำใจ แห่งสาวไทยที่คดโค้งดังคงดา จงมั่นคงนะหัวใจอย่าไหลโค้ง เหมือนแม่โขงที่ไหลเลาะเซาะแก่งผา พบหนุ่มไทยให้คำมั่นผูกสัญญา อนิจจาแท้จริงนั้นน้องปันใจ ขอฝากรักสองแผ่นดินถิ่นโขงกั้น ผูกสัมพันธ์จนกว่าชีพหาไม่ สองแผ่นดินไม่หน่ายแหนงเคลือบแคลงใจ ลาวและไทยเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน ขอสะพานข้ามโขงเชื่อมโค้งฟ้า ให้สองหล้าร่วมเป็นถิ่นแผ่นดินฝัน หัวใจสาวดวงนี้ที่แบ่งปัน เสมอมั่นมอบให้ทั้งไทยลาว ที่มา: กลอนลำ รักสองแผ่นดิน ผลงานการประพันธ์ของ อาจารย์ดาว บ้านดอน เสียงร้องต้นฉบับของหมอลำสาวเสียงกำมะหยี่ ฮันนี่ ศรีอีสาน ผู้ล่วงลับ ฟังเพลงรักสองแผ่นดินได้ที่ลิงค์นี้ http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=2205
ถ้ามีรัก แล้วมีทุกข์ คอยลุกไหม้ ร้อนเหมือนกองไฟ สร้างคาร์บอนไดเผาผลาญ แล้วจะทน รักกันทำไม ให้ทรมาน ทนเจ็บสั้นๆ ดีกว่าปวดนานๆ รอวันตาย เลิกกันวันนี้ เพื่อชีวิตที่ดีวันหน้า เมื่อความจริงใจไร้ค่า ไร้ความหมาย ฉันใช้กำลังใจ ไปมากมาย เพื่อให้ความรักอยู่รอดได้ ไปวันวัน ถ้ารักแล้วเจ็บปวด จะทนปวดกันอยู่หรือ วางมันไว้ไกลๆมือ เธอกับฉัน เมื่อรักของเรา ร้อนเหมือนไฟบรรลัยกัลป์ ก็ควรลืมมัน วางมันไว้ไกลๆ จบด้วยความเจ็บ ดีกว่าเจ็บไร้วันจบ จะฝังซากศพหัวใจไว้ ในผืนแผ่นดิน รดรินด้วยลมหายใจ ให้ผลิงอกออกใหม่ เป็นต้นไม้สร้างออกซิเจน
เฮ้ยเพื่อน!! กูเข้มแข็งว่ะ กูไม่ชนะ แต่มั่นใจ กูไม่แพ้ ถึงต้องลิ้มรสความเหงาใจ ไร้คนแคร์ ก็แซบกว่าสตอร์เบอร์แหล ไร้ราคา มึงว่ามั้ย กูร้องไห้ แล้วไม่หล่อ กูอายแม่อายพ่อ เลยหัวเราะเริงร่า ไม่ร้องไห้มานาน หน้ากูก็ด้านก็ชา ไม่รู้รสชาติน้ำตายังเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป เฮ้ยเพื่อน!!! กูเข้มแข็งไม่แพ้มึง จำได้ไหมครั้งหนึ่ง มึงก็เคยร้องไห้ เกือบสิบปีแล้วว่ะ ที่กูเห็นหน้ามึงเสียใจ มันก็นานก็ไกล พอๆกับกูนั่นแหละมึง ************** (จะร้องไห้วันไหน มาซ้อมใหญ่กันก่อนนะมึง) เจ็บขำขำ ช้ำชิลชิล
Happy Valentine's day Comments กรุณารับรักฉันไป ได้โปรด ก่อนความตายจะลงโทษเราทั้งสอง สายตาที่เคยใช้ในการแอบมอง จะได้ใช้จดจ้องสองตากัน อ้อมแขนที่เหน็บหนาวเปล่าว่าง จะได้ใช้มันสร้างความสุขสันต์ พรวนดินใจไว้ปลูกความผูกพัน ดีกว่าปล่อยกันและกันเดียวดาย โปรดโอบรับอ้อมแขนเปล่าว่างร้างประโยชน์ ก่อนเราจะถูกลงโทษในวันที่สาย หากเราต้องถูกแยกด้วยความตาย อย่าน้อยก็ไม่เสียดายที่ได้รักกัน Find More Graphics Comment, Click Here.
ก้มหน้าเศร้าเหงาใจในแดดเปรี้ยง เช้าสายเที่ยงถึงบ่ายฉันดายหญ้า รดน้ำสวนพรวนดินไปใจโรยรา เอาน้ำตารดรักที่แห้งตาย หนุ่มคนนั้นเคยซื้อไปขายตลาด ทั้งผักกาดหอมชีมีความหมาย เคยขับรถมาซื้อรักผักมากมาย สาวสวนผักรักไม่ขายแต่ให้ฟรี รอยลายล้อรถเลี้ยวมาสวนผัก พี่ไถพรวนสวนรักกลางใจนี้ ดั่งวิมานสวรรค์งามริมลำชี เพียงหนึ่งปีผ่านไปใจเปลี่ยนแปลง เห็นแต่รอยลายรถพี่ลดเลี้ยว ไปเกาะเกี้ยวสาวใหม่ใจแอบแฝง ก่อวิมานลำน้ำชีที่สวนแตง สาวสวนผักอ่อนแรงแสลงใจ สวนผักเอ๋ยเคยเขียวงามยามรักงอก ฉันช้ำชอกต้นผักเห็น พาลเป็นไข้ เห็นน้ำชี น้ำหลายสีพี่หลายใจ ไปรดน้ำสวนรักใหม่ไม่มองเรา พี่ไม่หอม ต้นหอมตายอย่างช้าช้า ทั้งขิงข่าตะไคร้ใจเหี่ยวเฉา ผักชีช้ำลำน้ำชี ไม่มีเงา ชายคนเก่าขับวีโก้โผล่มามอง เห็นแต่ฝุ่นคลุมฟ้าพาหม่นไหม้ เมื่อรถใหญ่ขับผ่านหน้า พาหม่นหมอง ยืนรดผักรักเฉาเขาไม่มอง อยากกรีดร้องให้อื้ออึงถึงสวนแตง เห็นรอยรถเหมือนรอยร้าวในรอยรัก สาวสวนผักร้องไห้ไร้เข้มแข็ง อยากถอนโคนถอนรากผักทั้งแปลง หมดเรี่ยวแรงจะรดน้ำนั่งพรวนดิน สวนผักเราเฉาตายใจจะขาด ทั้งผักกาดผักชีพี่ลืมสิ้น เห็นแตงทอดยอดสวยรักรวยริน สาวสวนผักล้มลงดิ้นกับดินดาน อยากกลืนปุ๋ยทั้งกระสอบให้ตายดับ ล้มนอนทับซากผักรักเคยหวาน เห็นวีโก้ขับผ่านไปใจแหลกลาญ อยากกระโดดสะพานแม่น้ำชี