12 เมษายน 2547 16:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อย่าเก็บฉันไว้เป็นก้างขวางความรัก
ฝังในตมจมในปลักซากความฝัน
เธอรักหวงห่วงเขา...เราเลิกกัน
เธอมีใจไว้แบ่งปัน...ฉันขอไป
เหมือนหายใจในน้ำสิ้นสำนึก
จมเหวลึกสามเส้าสุดร้าวไหว
เป็นความพลาดความผิดลิขิตใคร
เราจึงได้มีชีวิตดังนิยาย
คนทั้งคนถูกอีกคนมาแทนที่
คนคนนี้จึงขอร้องมองความหมาย
โปรดเกลียดใจอย่าเกลียดชังเพียงร่างกาย
น่าเสียดายที่เผลอพร้อมยอมรับเธอ
12 เมษายน 2547 16:24 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ฉันจะเก็บความรักอันล้ำค่า
ที่ใช้จ่ายร่วมกับเธอเสมอมา
เอาไว้ใช้ในโลกหน้าตราบชั่วกาล
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ยามฉันเก็บดอกไม้ใส่สุสาน
จึงจะปล่อยน้ำตาฉ่ำเป็นลำธาร
หล่อเลี้ยงให้ดอกไม้บานชั่วนิรันดร์
ที่เธอตายไม่ใช่ฉันไม่เจ็บ
ฉันจะเก็บเธอไว้ในความฝัน
เราสองคนต่างก็ช้ำเหมือนเหมือนกัน
เพียงแต่ฉันยังไม่พร้อมจะยอมตาย
15 สิงหาคม 2546 19:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เราฟังบทเพลงใดๆก็ไม่ซึ้งในอรรถรส
เต้นรำกับบทเพลงไม่ได้
ไร้อารมณ์สุนทรีต่อเสียงดนตรีที่ได้ยิน
และไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของบทเพลงที่ได้ฟัง
หากหัวใจของเราไม่ได้เต้นสอดคล้องกับจังหวะดนตรี
และโลดเต้นไปในทิศทางเดียวกัน
15 สิงหาคม 2546 02:06 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ยินเสียงเพียงคำอธิษฐาน
ในรัตติกาลที่ไม่มีใครเคียงข้าง
หัวใจยังร้องเพลงอันเคว้งคว้าง
ท่วงทำนองอ้างว้างเราเข้าใจ
เราไม่กลัว เราไม่หวาดผวา
กังวลกับสิ่งเบื้องหน้าที่น่าสงสัย
เราเคลื่อนขุนเขา ลำธาร ท้องฟ้า หิมาลัย
แม้มหาสมุทรที่ขวางไว้เป็นมายา
โลกนี้มีความงดงามอันน่าพิศวง
ชวนให้ใหลหลงแสวงหา
ยังมีความจริงเบื้องหลังภาพลวงตา
ใช้ดวงใจแห่งศรัทธารับรู้มัน
หากตกอยู่ในหุบเหวแห่งความหวาดผวา
จงสวดบทเพลงหาญกล้าจุดเพลิงฝัน
อย่าปล่อยให้ฝันหล่นคว้างในทางตัน
เรามีความเชื่อมั่นเป็นพลัง
ในคืนมืดหม่นเหน็บหนาว
อธิษฐานผ่านดวงดาวจุดเพลิงหวัง
เมื่อเมฆเคลื่อนเลือนสลายคลายบดบัง
ท้องฟ้ายังมีแสงดาวสกาวประกาย
15 สิงหาคม 2546 00:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โบกบิน โบยบิน โบกบิน โบยบิน
น้ำใจไหลรินสู่โลกตลอดทาง แสงจันทร์อาบฟ้าเพียงจางจาง
เจ้าจมจ่อมเวิ้งทะเลกว้าง ก่อนพบรุ่งรางเรืองรอง
โบกบิน โบยบิน โบกบิน โบยบิน
นกไพรโผบินสู่ทุ่งแดนทอง ลิบลับหลาบเหลียวเจ้าแลมอง
ผืนไพรแผ่นนี้ที่เคยป้อง โอบอุ้มประคองเรือนใจ
โบกบิน โบยบิน โบกบิน โบยบิน
ข้าเคยได้ยินเพลงเจ้ากล่อมใจ เสียงครวญหวีดหวิวทะลวงใจ
นกบินแหวกฟ้ามาหวนไห้ อ่อนล้าลาไกลตามกรรม
โบกบิน โบยบิน โบกบิน โบยบิน
ลิบแดนเมฆินทร์ฝ่าฝนพร่างพรำ น้ำใจเจ้านกมิเคยดำ
แล้วไยเปล่งเสียงเพียงครวญคร่ำ ปวดร้าวระกำครวญคราง
โบกบิน โบยบิน โบกบิน โบยบิน
น้ำใจไหลรินสู่โลกตลอดทาง สิ้นแรงปีกร้าวอันเบาบาง
เจ้าจมจ่อมเวิ้งทะเลกว้าง ก่อนพบรุ่งรางเรืองรอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
736
