9 เมษายน 2551 14:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ตะวันรุ่งพุ่งเด่นเส้นขอบฟ้า
ถึงเวลาออกไร่ไปถากถาง
ทางลูกรังนี้ยังไม่ได้ลาดยาง
ใจลอยคว้างหมองหม่นถึงคนไกล
ปั้นข้าวเหนียวใส่กระติบพร้อมกับข้าว
แก้มอีสาวไม่ขาวนวลชวนหลงใหล
เอาแพรครอบงอบคลุมทุ่มเทใจ
เป็นเพียงสาวชาวไร่ไร้คนมอง
บ่มีครีมลิปสติกหรือโลชั่น
ไม่เหมือนชั้นสาวไฮโซโก้ผุดผ่อง
มีแค่เพียงก้อนสบู่แชมพูซอง
แม้แป้งหอมสักกระป๋องยังไม่มี
ใครจะแลแค่ลูกจ้างรับถางอ้อย
เงินก็น้อยด้อยความงามต่ำศักดิ์ศรี
ปากบ่แดงแก้มบ่ขาวสาวไร่นี้
การศึกษา ป.4 มีใครปอง
เสร็จถางอ้อยก็ถอนมันไม่หวั่นไหว
ฝนตกมาน้ำใสไหลเต็มหนอง
ก็ไถดำทำนาใครจะมอง
หนุ่มแทรกเตอร์ที่เคยครองยังจากไป
เขาบอกร้างอ้างฝนแล้งแห้งละหาน
จึงจากไปทำงานในเมืองใหญ่
ไม่รู้แสงแห่งกรุงศิวิไลซ์
ผูกหัวใจไว้หรือจึงไม่มา
ถ้ามีเขาคงไม่ต้องขออาศัย
นั่งแทรกเตอร์กับใครไปไร่ป่า
มีแฟนควงไปทุ่งหุงข้าวปลา
นั่งแทรกเตอร์อย่างสง่าไม่ง้อใคร
ถึงหน้าฝนฝนสาดสายรินไหลหลั่ง
น้ำตาสาวผู้รอหวังก็หลั่งไหล
น้ำท่วมนาตาท่วมน้ำชอกช้ำใจ
หนุ่มแทรกเตอร์อยู่ที่ไหนไม่หวนมา
เห็นนกกากู่ก้องร้องสุขสันต์
เคียงคู่กันชื่นเชยเย้ยเวหา
ดอกพะยอมเบ่งบานกาลเวลา
ฝนท่วมนาบริบูรณ์อาดูรใจ
พี่สัญญาจะกลับมาเมื่อหน้าฝน
น้องก็ทนฝนนี้หรือฝนไหน
หลายฝนฟ้าร้อยลมหนาวเหงาอาลัย
หรือทิ้งไร่ไปรับส่งสาวโรงงาน ?
7 เมษายน 2551 14:40 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
************************************เพื่อน...ตาย
A Friend *************************************
By ... Charles Hanson Towne
ถอดความ ... วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
-------------------------------------------------------------
Around the corner I have a friend,
ฉันมีเพื่อน คนหนึ่ง อยู่ใกล้ๆ
In this great city that has no end;
ในเมืองใหญ่ ที่วุ่นวาย และสับสน
Yet days go by, and weeks rush on,
วันเวลา สัปดาห์เปลี่ยน หมุนเวียนวน
And before I know it, a year is gone
พอรู้ตน มันก็เคลื่อน เป็นเดือนปี
And I never see my old friend's face,
นานมากแล้ว ไม่ได้เห็น หน้าเพื่อนเก่า
For life is a swift and terrible race.
ชีวิตเรา ต้องแข่งขัน ทุกวันวี่
He knows I like him just as well
คิดว่าเขา คงสุขใจ สบายดี
As in the days when I rang his bell
เหมือนวันที่ ยังใกล้ชิด สนิทกัน
And he rang mine. We were younger then,
เป็นเพื่อนเกลอ เธอกับฉัน...นานแล้วล่ะ
And now we are busy, tired men:
วันนี้เธอ คงธุระ ยุ่งเหมือนฉัน
Tired with playing a foolish game,
เหนื่อยเล่นเกม โง่บ้า สารพัน
Tired with trying to make a name
สร้างชื่อเสียง ความเหนือชั้น อันเลิศเลอ
"Tomorrow," I say, "I will call on Jim,
พรุ่งนี้ฉัน จะแวะไป ถามไถ่เพื่อน
Just to show I am thinking of him."
เพื่อย้ำเตือน ว่าคิดถึง อยู่เสมอ
But tomorrow comes - and tomorrow goes,
แต่พรุ่งนี้ พรุ่งไหน ก็ไม่เจอ
And the distance between us grows and grows.
ฉันและเธอ ระยะทาง เริ่มห่างไกล
Around the corner! - yet miles away . .
ร้อยพันไมล์ กั้นเพื่อน จนเลือนพร่า
"Here's the telegram, Sir. . . 'Jim died today'."
จนข่าวร้าย ได้แจ้งมา พาหม่นไหม้
And that's what we get, and deserve in the end:
สิ่งได้รับ คือเพื่อนรัก ตายจากไป
Around the corner, a vanished friend.
ไม่มีแล้ว เพื่อนรู้ใจ อยู่ใกล้มือ
3 มีนาคม 2551 13:35 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ยืนใจล้ากลางกลิ่นเหล้าเคล้าบุหรี่
หนูจะกลับทันทีถ้าตีสอง
เกลียดสายตาสาวกเหล้าเขาหมิ่นมอง
จะกลับห้องเช่าน้อยน้อยปล่อยน้ำตา
บ่ายพรุ่งนี้รีบสอบรีบไปเสิร์ฟ
ตาเคลิ้มเคลิบยังฝืนสู้อยู่แม่จ๋า
เปิดอ่านชีตพ่อขุนรามท่องตำรา
จนตีห้าฟ้าสว่างส่องทางใจ
รูปพ่อแม่คือเครื่องรางของขลังลูก
วันไหนถูกเขาดุด่าน้ำตาไหล
หนูปล่อยเสียงเพลงร้อนแรงและแสงไฟ
กลบเสียงถอนหายใจให้บางเบา
อยู่กลางดงเสือสิงห์กระทิงร้อน
ไม่เคยร่อนโยกขยับไปกับเขา
ในเธคมืดแต่หัวใจหนูไม่เมา
คิดถึงแต่แดดเช้าที่เหย้าตน
น้อยใจพวกลูกคนรวยที่สวยหล่อ
เมาแล้วหนอเขย่าขยับเต้นสับสน
คนพลัดถิ่นจำจากเพราะยากจน
เขามองเหมือนเศษคนไร้หัวใจ
โอ้ป่านนี้ไร่ปอของพ่อแม่
จะระแหงแห้งแย่สักแค่ไหน
หนูท้าความขาดเขินส่งเงินไป
ให้ซื้อเครื่องสูบน้ำใหม่ไว้ทุ่นแรง
นั่งกินข้าวลำพังข้างถนน
อดไม่ทนห่วงพ่อแม่แต่เข้มแข็ง
เห็นหนุ่มสาวคนอื่นกลืนไวน์แดง
หนูคิดถึงแต่น้ำแกงของมารดา
กินน้ำพริกลวกผักเก็บจากห้วย
เรียกขวัญหนูไปกินด้วยนะแม่จ๋า
หนูอดเปรี้ยวอดหวานกันเงินตรา
ไว้ซ่อมผนังซ่อมหลังคาฝากระดาน
อยากกลับไปกินน้ำคลองแทนน้ำขวด
หอบใจปวดกับเงินหมื่นคืนถิ่นฐาน
หนูฝากเมฆไปบอกแม่และวงศ์วาน
อีกไม่นานจะกลับไปอยู่ไร่ปอ
26 กุมภาพันธ์ 2551 16:04 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สำหรับพระเจ้า... เราคือหมากรุก
ท่านคงสนุกที่เดินผิดๆถูกๆอย่างนี้
ในระหว่างที่เขากับฉันรักกันดี
แทบทุกนาที... ฉันคิดถึงเธอ
ทุกตารางเมตรของหัวใจฉันให้เขา
แต่ภาพเธอแฝงเงาในแววตาเศร้าฉันเสมอ
หากฉันไม่มีเขา แล้วเรามาพบเจอ
จะอนุมัติทุกข้อเสนอล้านเปอร์เซ็นต์
แม้มีนรกรอคอยหลายร้อยขุม
หัวใจเลวๆก็ยังร้อนรุ่มไม่วายเว้น
วูบไหวเพลิดเพลิน คิดถึงส่วนเกินทุกเช้าเย็น
แต่ครั้นแลเห็นตัวจริงยิ่งปวดใจ
เขาไม่เคยทำผิด จึงได้แค่คิดปรารถนา
หลังกำแพงแห่งสัญญา ฉันโรยล้าอ่อนไหว
พูดแบบเคลียร์ๆ ฉันไม่อยากเสียเธอไป
นี่คือความใน จากส่วนลึก...ถึงส่วนเกิน
26 กุมภาพันธ์ 2551 14:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าที่ของคนจนคือทนเจ็บ
เสียงร้องไห้ใส่วงเล็บไม่ออกเสียง
เพียงเพราะเงินพี่หนอไม่พอเพียง
พอจะทุ่มจะเลี้ยงได้เพียงพอ
ญาติฝ่ายน้องทองเส้นเห็นเท่าโซ่
พี่โลโซเป็นช่างซ่อมแสนซอมซ่อ
เหงื่อไหลโซมผิวซ้ำดำมอซอ
หนุ่มรูปหล่อขับมิตซูคันหรูแซง
เบียดช่างซ่อมซกมกตกประป๋อง
หน้าไหม้หมองเศร้าหม่นไม่ปนแป้ง
ไม่มีพลอยมีเพชรเม็ดแพงแพง
ไปขอแต่งแก้วตามานอนเตียง
เพราะความจนเท่านั้นหรือคือเขตกั้น
คนจนนั้นจะจามไอก็ไร้เสียง
เสื้อช่างซ่อมมันไม่หรูพอคู่เคียง
จะร่วมเรียงเคียงน้องต้องติดแบรนด์
แม้สายตาจะจ้องจดก็หมดสิทธิ์
ไม่ควรคิดว่าจะได้ใช้อ้อมแขน
ถอดคนจนจากคนสวย คนรวยแทน
เขี่ยเศษแฟนตกขอบกรอบสายตา
ไยมองคนจนดั่งเศษกระดาษ
คนไร้คลาสมันไร้ใจหรือไรหหนา
พ่อแม่น้องมองพี่มีราคา
เสมือนหมาข้างถนนจนหัวใจ
กับเศรษฐีบุญทุ่มหนุ่มรูปหล่อ
รีบเออออห่อหมกกันยกใหญ่
จัดที่นอนหมอนฟูกให้ถูกใจ
จะจีบกันถึงท่าไหนไม่กังวล
คนจนจนไร้หัวใจหรือไรเจ้า
จึงทำเขาเหมือนเศษฟางข้างถนน
ถ่มน้ำลายรดใจชายคนจน
ไม่มีเงินไม่ใช่คนหรือไรกัน
เลือกเกิดได้จะคลานเดินบนเงินล้าน
สัมปทานทะเลหลวงสรวงสวรรค์
ซื้อเครื่องบินดินฟ้ามารวมกัน
สร้างร้อยตึกร้อยชั้นให้แม่ยาย
แต่หน้าที่คนจนคือทนเจ็บ
นอนกอดเก็บสัญญาเก่าเจ้าทำหาย
เห็นเงินแสนเงินหมื่นกลืนน้ำลาย
ไม่มีแววเสียดายใจจนจน
ที่มา : กลอนลำ ผิดหรือที่พี่จน ของ สาธิต ทองจันทร์
ฟังกลอนลำ ผิดหรือที่พี่จน ได้ที่ลิงค์นี้
http://www.baanmaha.com/community/showthread.php?t=659
หน้าส่วนตัว
5806
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
