23 สิงหาคม 2547 17:51 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันตอบถูกแต่ทว่าฉันกาผิด
ไม่ได้คิดทบทวนรักเราสอง
ทฤษฎีวิธีกรรมฉันช่ำชอง
แต่ทดลองปฏิบัติผิดพลาดไป
จึงหลงกาข้อสอบตอบประมาท
ความผิดพลาดนี้แย่เกินแก้ไข
รับรักเธอมาปลูกในแปลงใจ
จนผลิใบดอกผลแห่งมลทิน
เคยคิดว่ากาข้อสอบตอบถูกหมด
มาสลดภายหลังผิดทั้งสิ้น
แอนเซอร์ชีตไร้ค่ามีราคิน
รักเคยสดเริ่มส่งกลิ่นฟุ้งกระจาย
น่าตบหัวตัวเองที่เมินสิทธิ์
จะทบทวนสักนิดไม่เสียหาย
จนซมซานซ่านซึ้งจึงเสียดาย
เก่งเมื่อสายได้แผลใครแลมอง
ฉันตอบถูกแต่ทว่าฉันกาผิด
แม้เคยคิดระวังไว้ในสมอง
หลงลมรักจับปากกาพาลำพอง
ไม่ตริตรองจนติด F เจ็บปางตาย
23 สิงหาคม 2547 17:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เธอซ่อนความลับไว้หลังใบหน้า
แต่ดวงตาแจ้งความกับใจฉัน
ใช้ความเงียบกลบเกลื่อนด้วยเดือนวัน
จับไม่ได้ไล่ไม่ทันสักคดี
จนวันนี้ฉันเห็นอย่างเด่นชัด
หลักฐานมัดหมดสิ้นยากดิ้นหนี
ไม่สืบสวนสอบสวนทวนคดี
ฉันก็มีหลักฐานมายืนยัน
ถูกสายตาก่อกบฎแจ้งเบาะแส
บีบเธอแพ้แก่คดีที่ทำฉัน
หลบหนีการจับกุมพบมุมตัน
หากสารภาพความผิดนั้นอาจเบาบาง
แม้ฉันไม่ออกแรงตามสืบสวน
รูปคดีนี้ก็ควรจะสะสาง
สายตาเธอยามฉันมองคือของกลาง
ไขเงื่อนงำอำพรางอย่างชัดเจน
เธอซ่อนความลับไว้หลังใบหน้า
ซ่อนเขาไว้ในดวงตา ฉันมองเห็น
เลิกคบกันก็ได้...ไม่ยากเย็น
ฉันไม่เห็นเป็นความผิด - ปิดคดี
23 สิงหาคม 2547 17:35 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนสนิท
เธอไร้สิทธิ์จะโกรธขึ้งหรือหึงหวง
เดินข้างกันเฉยเฉยไม่เคยควง
แค่เป็นห่วงใยเหมือนเพื่อนทั่วไป
ไม่มีสิทธิ์ใช้สายตาตบหน้าฉัน
เรื่องแค่นี้ทำเป็นสั่นคิดหวั่นไหว
เธอยังแอบไปสานต่อใครต่อใคร
ใจต่อใจกายต่อกายไม่อายกัน
สายตาเธอเคยแลแคร์ฉันไหม
นอกจากที่เธอใช้ไซโคฉัน
เธอขับรักคร่อมเลนเป็นพัลวัน
ใช้ร่างกายสานสัมพันธ์ใครต่อใคร
โปรดระวังฟังให้ดีว่านี่เพื่อน
เรื่องอย่างอื่นดูเหมือนไม่เคลื่อนไหว
มีให้กันแค่เกื้อกูลและห่วงใย
ได้โปรดจงทำใจให้เป็นกลาง
ถึงจะเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท
เธอไม่มีสิทธิ์จะขัดขวาง
พฤติกรรมเธอเล่าใช่เบาบาง
เปิดโลกทัศน์ให้กว้างบ้างสิเธอ
23 สิงหาคม 2547 17:31 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันคงต้องแต่งงานกับความเงียบ
และอยู่กินอย่างเรียบเรียบไม่หวือหวา
ดื่มน้ำอุ่นที่อิ่มนองในสองตา
พอชุ่มชื่นชีวาไปวันวัน
เอาแน่นอนอะไรเธอไม่ได้
สามวันดีสี่วันใคร่ไปสวรรค์
นึกจะรักก็บากหน้ามาหากัน
พอนึกเบื่อเมื่อไรนั้นก็พลันไป
เดี๋ยวผีเข้าผีออกบอกไม่ถูก
เดี๋ยวมาปลูกความรักเดี๋ยวผลักไส
วันนี้ซื่อเมื่อวานสอดสวมกอดใคร
แกล้งมุสาตาใสตามไม่ทัน
เอาคำหวานหว่านไว้เสียงใสซื่อ
กุญแจมือมัดใจไม่เหหัน
ใช้สัญญาล็อกใจไว้หมื่นพัน
ความเศร้าหมองคือของหมั้นที่ฉันมี
ลับตาก็ก่อกบฎพยศนัก
ใช้ความรักเป็นโซ่ล่ามห้ามดิ้นหนี
แล้วโบยบินไปสุดโลกอย่างเสรี
ผูกคนนั้นมัดคนนี้แล้วเลิกรา
ฉันคงต้องแต่งงานกับความเงียบ
และอยู่กินอย่างเรียบเรียบไม่หวือหวา
แหกกรงขังหลุดจากซอกคอกสัญญา
มาวิวาห์สมรสกับความเงียบงัน
18 สิงหาคม 2547
19 สิงหาคม 2547 19:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หัวใจฉันร้องไห้ในสุสาน
เพราะมันถูกเธอประหารด้วยการฝัง
ช่างตายยากตายเย็นเหลือกำลัง
ถูกเธอฆ่ามากี่ครั้งยังหายใจ
ใช้คำคมกรีดคว้านแล้วแขวะควัก
ฉีกความรักแตกซ่าน้ำตาไหล
เจ็บเหมือนร้อยหนามยอกช้ำชอกใจ
ดังถูกไฟโหมกระหน่ำอย่างอำพราง
เหมือนถูกเทน้ำกรดรดใบหน้า
หวาดผวาเหมือนเหยียบงูที่ส่วนหาง
เสียงลอดรูสุสานร้องครวญคราง
เธอฝังร่างและหัวใจตายทั้งเป็น
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
819
