3 กันยายน 2547 14:53 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่สะกดตามรอยเท้าเธอก้าวผ่าน
ไปก้าวก่ายว่าเมื่อวานเธอไปไหน
เธอจำเป็นต้องติดต่อใครต่อใคร
สิทธิ์ที่เธอจะเผลอใจนั้นยังมี
ไม่กังวลว่าใครจะมาเสนอ
ดึงดูดเธอและหาทางมาแทนที่
ฉันจะทำให้ทุกวันเป็นวันดี
นอกจากนี้เป็นภาระโชคชะตา
พยายามทำวันนี้เป็นวันนี้
ไม่เซ้าซี้ฟุ้งซ่านถึงวันหน้า
ฉันยังอยู่ตรงนี้ทุกเวลา
เขาผ่านมาไม่นานคงผ่านไป
การจะขังเธอไว้อยู่ในกรอบ
บอกเลยฉันไม่เห็นชอบ ทำไม่ได้
แม้เธอแอบลอบหลบไปพบใคร
อาจปวดใจอยู่บ้างแต่บางเบา
ไม่กลัวสิ่งที่เขามาเสนอ
แต่ที่กลัวคือกลัวเธอเผลอรักเขา
ผลักดันการล่มสลายใจสองเรา
ได้ของใหม่ทิ้งของเก่าเข้ากองไฟ
ไม่หวั่นไหวใครที่เธอเผลอไป พบ
แต่ เผลอคบ นั่นสิฉันสุดหวั่นไหว
เธอนั้นมีสิทธิ์ที่เธอจะเผลอใจ
ฉันมีสิทธิ์แค่ร้องไห้ ใช่ไหมเธอ
3 กันยายน 2547 14:26 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถึงความทุกข์จุกอิ่มยังยิ้มได้
ไม่เป็นไรแค่อกหักสักหนึ่งหน
ทุกครั้งที่น้ำตาหยดคืออดทน
ยอมจำนนความผิดตัว กลัวอะไร
การจะพร้อมยอมรับกับความรัก
ต้องรู้จักความอาวรณ์และอ่อนไหว
จะต้องพร้อมยอมรับการเสียใจ
และน้ำตาที่จะไหลมาพร้อมกัน
ฉันเตรียมใจไว้พร้อมขอยอมแพ้
ไม่ต้องแคร์คุณไม่ควรจะหวนหัน
ขอบคุณรอยไออุ่นคุณแบ่งปัน
ทุกคืนวันฉันได้รับจึงหลับลง
แม้คืนนี้หลับไม่ลงคงไม่ยาก
รอให้ใจหายจากภาวะหลง
จะจัดแต่งความหดหู่ให้อยู่ทรง
และขังใจไว้ในกรงความเจียมตน
ได้น้ำใจคุณหลั่งมาล้างหน้า
เหมือนหลังคาแห้งผากได้ตากฝน
เสียใจบ้างที่เสียคุณไปทั้งคน
แต่พอทนเพราะคุณไปเพื่อได้ดี
ยังเหลือภาพทรงจำไว้ให้คิดถึง
คงไม่ดึงอ้อมแขนใครแทนที่
ไม่ได้คิดตามล่าไล่ราวี
ความโชคดีเขามีมากยากต้านทาน
เช้าพรุ่งนี้คุณจะพบชีวิตใหม่
คนข้างหลังมีไว้ให้ก้าวผ่าน
จากพรุ่งนี้จะเริ่มฝันถึงวันวาน
เก็บไว้เป็นตำนานซึ้งซ่านใจ
ถึงความทุกข์จุกอิ่มยังยิ้มสู้
แม้ไม่รู้ว่าคุณร้างไปทางไหน
นอกเสียจากออกซิเจนที่เข้าไป
ลมหายใจของฉันนั้นมีคุณ
2 กันยายน 2547 14:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอบคุณความหวังดีที่เธอให้
สัมผัสได้ยามเธอมองจ้องหน้าฉัน
ยามที่เธอขยับปากอยากพูดกัน
มักมีเสียงของฉันผ่านปากเธอ
เธอเหมือนคนที่ล้มตายไปแล้วครึ่ง
เสียงเธอจึงแหบหายยากเสนอ
เหลือแววตาทอดคว้างหวังละเมอ
ที่พร่ำเพ้อแทนคำจำนรรจา
ฉันรับรู้แรงปวดร้าวที่เราพบ
เธออยากหลบแต่ฉันก่อซานเสาะหา
จนได้รับผลลัพธ์คือน้ำตา
ที่ไหลบ่าจากตาเธอเสมอกัน
เธอคุ้นเคยความช้ำที่ฉันสร้าง
ยามเขาร้าง ฉันเพ้อ เธอเสียขวัญ
ฉันฟูมฟายพร่ำเพ้อ เธอเงียบงัน
เห็นเธอพลันรู้สึกผิดบางเวลา
ฉันจมอยู่กับเมื่อวานและวันนี้
เขากลับมีวันใหม่ให้เสาะหา
มีคนใหม่ยิ้มหวานผ่านเข้ามา
ฉันกับเธอมีน้ำตาน่ารำคาญ
ฉันเห็นเธอตรงหน้าคราร้องไห้
แต่เรียกเธอเท่าไหร่เธอไม่ขาน
ปากเธอเรียกชื่อฉันบ้างอย่างร้าวราน
ได้ยินเสียงของฉันผ่านออกมา
ขอบคุณความหวังดีเธอมีให้
คนอยู่ในกระจกเงาที่คุ้นหน้า
เธอคอยเตือนสติทุกครั้งครา
ฉันกลับไม่เห็นค่าสักคราคราว
ฉันรู้เธอคงไม่เสียเวลาปลอบ
หรือตักเตือนคนชอบก่อเรื่องฉาว
ขอบคุณทุกหยดหยาดน้ำตาพราว
ที่เธอร่วมปวดร้าวยามเขาลืม
2 กันยายน 2547 13:56 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รักของเธอคงไม่ปล่อยให้ฉันรอด
ใช้อ้อมกอดรัดกายให้ตายดิ้น
กระอักเลือดนองหน้าน้ำตาริน
ถูกความตายกลืนกินจนสิ้นใจ
ใช้ความรักฆ่าฉันอย่างโหดเหี้ยม
เหมือนถูกเสียมสับรากต้นรักใคร่
ขอโทษทีที่ฉันก็มีหัวใจ
จึงเจ็บปวดร้องไห้ได้เหมือนกัน
ไม่อยากเลี้ยงฉันไว้ให้หนักอก
ก็ฆ่าให้ตายตกขุมโศกศัลย์
อยู่กับเธอก็นรกเหมือนเหมือนกัน
เพียงแต่ฉันยังไม่ตายเพราะหายใจ
ตกนรกไปครึ่งแข้งยังแสร้งยิ้ม
สองตาถูกเจาะจิ้มจนบอดใบ้
ชื่อเธอถูกท่องจำจนขึ้นใจ
เกิดชาติหน้าชาติไหนอย่าพบพาน
โรดฆ่าฉันให้วายแล้วตายเสีย
ดีกว่าเขี่ยไปนอกทางอย่างนิ่มหวาน
ฉันรู้เธอจริงใจได้ แต่ไม่นาน
อย่าเลี้ยงไว้เพื่อสงสาร - ฉันขอตาย
1 กันยายน 2547 13:57 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ความรัก ไม่เคย ฆ่าใคร
แต่ทำไม ถึงไม่เป็น ดังฝัน
หัวใจที่ ผลิบาน พร้อมกัน
ปลิดคว้าง ต่างวัน ฝันมลาย
ความรัก ฉันให้ เธอเต็มที่
โปรดรู้ ไม่มี วางขาย
อาจด้อย ลีลา ลวดลาย
จึงด้อย ความหมาย ยามมอง
ฉันรักเธอ จริงจัง จริงใจ
ไม่ใช่ สมมติ เล่นขายของ
เจ็บจริง เจ็บจำ ใช่จำลอง
ไม่ใช่การ ทดลอง ทฤษฎี
ต้นรัก ฉันผลิ เป็นความหวัง
ทุ่มเท เต็มกำลัง ไม่ห่างหนี
ผลิดอก ออกใบ ก็ปลายปี
สามฤดู แห่งฤดี ที่รอมา
มันกลับ ผลิใบ เป็นใบมีด
คว้านกรีด ด้วยเล่ห์ เสน่หา
ผลิผล เป็นผลกรรม ทรามซา
เป็นผลร้าย ไล่ล่า ราวี
รินรด ด้วยหยด น้ำตา
ปรารถนา ความรัก สมศักดิ์ศรี
อยากดอม ดมดอก ความหวังดี
กลับมี ความตาย ระบายบาน
แปลงปลูก ความรัก ความหมาย
กลับกลาย ไปเป็น สุสาน
ดอกไม้ แห่งฝัน อันตรธาน
ความร้าวราน ส่งกลิ่น ฟุ้งไกล
น้ำตา จะร้องไห้ ก็แห้งเหือด
เหลือเพียง แต่เลือด ให้รินไหล
ท่องคำ ว่าเจ็บ จนขึ้นใจ
เก็บไว้ สอนตัว ชั่วนิรันดร์
ความรัก ไม่เคย ฆ่าใคร
แต่ทำไม เธอเลือก ฆ่าฉัน
จากนี้ เราจะตาย จากกัน
เตรียมซากฝัน และเศษใจ ไว้ฝังตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
758
