4 พฤศจิกายน 2547 17:17 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากจะเป็นอะไรก็ได้ที่เธอรัก
ไม่สูงศักดิ์ใหญ่ยิ่งเกินสิ่งไหน
เธอส่งผ่านความรักมาทางใจ
ที่ไม่ใช่ใช้สิ่งอื่นยื่นมันมา
ฉันรู้สึกถึงรักได้แม้ไม่เห็น
เธออาจเลี้ยงไว้ดูเล่นแต่เห็นค่า
มีสิ่งงามและความหมายต่อสายตา
ไม่ทำให้เสียเวลาในการมอง
เธอสามารถแบ่งใจรักคนอื่นได้
ไม่ล็อกไว้ให้เหงาแค่เราสอง
เธออาจมีความลับที่จับจอง
แต่จับจ้องฉันบ้างไว้กลางใจ
รักวันนี้ ถ้าพรุ่งนี้เลิกคิดถึง
ไว้พรุ่งนี้ฉันจึงจะร้องไห้
ไม่ระแวงกรรมเวรจะเป็นไป
ไม่หวังไกลให้เธอคิดจริงจัง
อิ่มไอรักที่เธอให้แม้ไม่มาก
ได้เก็บกินเศษกากซากความหวัง
ก็ทำให้ฉันนี้มีกำลัง
สุขลำพังในซอกมุมความโชคดี
ไม่ใช้ความน่าสงสารมัดเธอไว้
ขอเป็นภาพสดใสที่ไร้สี
กงล้อเดือนเคลื่อนไปในทางปี
บนธุลีแสนหมื่นแห่งคืนวัน
พอพึ่งพาหยาดน้ำใจอันน้อยนิด
ชุบชีวิตประพรมประโลมฝัน
เธอจะเผลอรักใครไม่ว่ากัน
โปรดรู้ฉันไม่คุ้นเคยเป็นของใคร
อยากจะเป็นอะไรก็ได้ที่เธอรัก
เป็นสุนัขสักตัวเธอกอดใกล้
เธอส่งผ่านความรักมาทางใจ
ไม่ใช่ผ่านมาฝากไว้แค่ถ้อยคำ
29 ตุลาคม 2547 09:59 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
คิดอะไร คิดถูกแต่คิดผิด?
เป็นความคิดที่งอกงามบนความฉาว
คิดอะไรไม่แย่แต่ไม่ยาว
คิดอะไรคิดแล้วร้าวคิดแล้วราน
เป็นความคิดความรู้สึกที่ลึกซึ้ง
นั่นคือการคิดถึงแฟนชาวบ้าน
คิดเช่นนี้คิดได้อย่าให้นาน
ก่อนความช้ำจะเบ่งบานบนน้ำตา
ก่อนจะคิดควรคิดว่า ไม่ควรคิด
แอบละอายเมื่อความผิดคอยชี้หน้า
สิ่งใกล้มือที่วางไว้สุดสายตา
ไกลสุดฟ้าทรมานในการมอง
อยากมีความเข้มแข็งไม่หวั่นไหว
เอาไว้ใช้ห้ามรักคนมีเจ้าของ
จะเว้นวรรครักเร้นการเป็นรอง
เก็บให้หนึ่งครอบครองสองขอบาย
แข็งใจหยุดความคิดถึงที่ต้องห้าม
ทุกความคิดที่สวยงามหมดความหมาย
หากความสำเร็จของเราทำเขาตาย
ฉันคงอายที่จะหวังรักยั่งยืน
กามเทพยิงศรมาผิดที่
คนคนนี้ได้แต่ยิ้มแบบฝืนฝืน
คิดอะไร คิดงดงามแต่กล้ำกลืน
: คิดส่งคืนความรักแล้วจากลา
27 ตุลาคม 2547
29 ตุลาคม 2547 09:45 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เธอโกรธไหมถ้าจะบอก ฉันเกลียดเขา
เป็นคำพูดที่โง่เง่าเธอว่าไหม
ความคิดเธอทำไมเขาต้องเข้าใจ
และเธอเข้ากับเขาได้เป็นอย่างดี
เขาพูดดีแต่ฉันอยากตบปากเขา
เสียงหวานเศร้าไม่เสแสร้งแต้มแต่งสี
กับคำพูดมีเหตุผลที่เขามี
ฉันอยากจี้ปากเขาไปเผาไฟ
สายตาเธอที่มองเขาเหมือนน้ำผึ้ง
ไม่ทราบว่าจะหวานซึ้งไปถึงไหน
สายตาเขาสวยยิ่งด้วยจริงใจ
ฉันอยากควักแล้วโยนให้เป็ดไก่กิน
ฉันเกลียดเขาทั้งลับหลังและต่อหน้า
ขัดหูตาเคืองขวางไปทั้งสิ้น
เสียงหัวเราะชอบใจที่ได้ยิน
เหมือนกรดรินราดใจให้ฉันตาย
เขารู้สึกต่อฉันอย่างเป็นมิตร
ฉันจ้องเขาด้วยหัวคิดผิดกฎหมาย
จะบอกเธอว่าแอบรักก็แสนอาย
จะปล่อยปลงก็เสียดายเวลาเรา
เธอได้ฟังประโยคนั้นทันหรือไม่
งั้นฟังใหม่ประโยคนั้น ฉันเกลียดเขา
ถ้าเขาตายทุกข์ที่ค้างคงบางเบา
เป็นความคิดที่งี่เง่าใช่ไหมเธอ
27 ตุลาคม 2547
26 ตุลาคม 2547 16:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ใครไม่เกี่ยว ขอความกรุณาถอยไปห่างๆ
อย่าขัดขวางการทำความเข้าใจของเราสอง
ไม่อยากเจ็บตัว ขอบอกตรงๆว่า อย่าลอง
เราจะคุยกันในห้อง เพื่อชำระคดีของสองเรา
เออจะจบก็จบ จะเจ็บก็เจ็บ
จะไม่หวง ไม่กอด ไม่เก็บ แต่ชู้ห้ามเข้า
จะเลิกก็เลิก จะไปก็ไป ยังไงก็เอา
แต่ขอฟังชัดๆให้คนโง่เง่าเกิดความเข้าใจ
ไม่ต้องชะเง้อชะแง้มองดูเขา
อยู่ในห้องจะมีแค่เราเข้าใจไหม?
ฉันไม่ได้แตะต้องข้องเกี่ยว เธอจะเสียวอะไร
เราจะเปิดอกพูดอย่างบริสุทธิ์ใจแฟร์ๆ
ฉันจะไม่อ้างสิทธิ์ใดฉวยฉาบ จาบจ้วง
แค่อยากเปิดให้คนหลอกลวงได้เห็นแผล
เห็นไหมเธอ นี่แหละคือรอยแผลร้าย ที่เธอไม่แคร์
เธอไม่เคยแลมามองแม้วินาที
เลือดของฉันเป็นเครื่องสังเวยความรัก
เธอจะเอาอะไรชดใช้อกที่หักและศักดิ์ศรี
เธอตายได้ไหม? เพื่อชดใช้ความหวังดี
น่าน เห็นไหมล่ะขอแค่นี้ เธอก็กลัว
เออน่า ฉันจะปลดปล่อยเธอไปแน่
ไม่มีข้อแม้ผูกมัดให้ปวดหัว
อย่าแสร้งร้องฟูมฟาย ก็แค่ช้างตายทั้งตัว
เก็บใบบัวเก่าๆไปเผาเธอกับมัน
บอกแล้วใช่ไหม ว่าชู้ห้ามเข้า
เรื่องของเรา จะเคลียร์เฉพาะเธอกับฉัน
พรุ่งนี้ที่รัก เราสองจะตายจากกัน
คำสัญญาหมื่นพัน คิดดีๆก่อนพูดพรั่งพรู
ไปดีเถิดทั้งสอง สัพเพสัตตา
ไปพบความสดใสของวันหน้ากับชู้
เกิดมาโคตรโชคดี ที่มีเธอกับมันเป็นครู
เอ้า!เปิดประตู แล้วไปกับมันซะที่รัก.ฉันอยากตาย
1 ตุลาคม 2547 16:21 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
กาลเวลายังคงหมุนไป
ภาพถ่ายหนึ่งใบไร่สีสัน
มันซีดจางเลือนรางทีละน้อย
ในรอยกาลเวลาผ่านผัน
ซ่อนรอยยิ้มแห่งความหวังไว้ในกรอบ
ไม่มีคำตอบราวนิรันดร์
ว่าวันนี้เราสองคือใคร
เป็นอะไรของกันและกัน
ฉันหารอยยิ้มมาแสนนาน
ค้นในทุกซอกบ้านทุกวัน
รอยยิ้มฉันหายไปจากใบหน้า
เหลือแต่ดวงตาดุดัน
สองเท้าฉันวางแน่นิ่ง
มันเหยียบความจริงให้นิ่งงัน
รอยยิ้มของเราสองคน
ไปอยู่หนแห่งใดหรือนั่น
ฉันเห็นกรอบรูปฝุ่นเขรอะ
เลอะเทอะดูไร้สีสัน
ปัดฝุ่นกรุ่นเกรอะเขรอะกรอบ
จึงเห็นคำตอบแห่งคืนวัน
ฉันยังปล่อยให้หยากไย่ไอฝุ่น
ฝังรอยยิ้มที่เคยคุ้นไว้นิรันดร์
5 สิงหาคม 2546
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1172
