14 ธันวาคม 2547 12:05 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากเห็นความเข้มแข็งของใคร
ดูที่จำนวนการร้องไห้ของเขา
รอยยิ้มที่เคยผ่านความสุขสันต์และซบเซา
อาจดูเศร้าแต่ทว่ามันสวยงาม
คนเรียนคน รู้คน ได้ด้วยคน
คำตอบของบางคนอยู่ในคำถาม
เอาชีวิตทั้งด้านแหลกเหลวเลวทราม
และด้านสวยสดงดงามมาคำนวณ
ดวงตาของผู้กล้าย่อมวาวใส
เพราะผ่านการร้องไห้มานับไม่ถ้วน
รู้ตื้นลึก ดีร้าย ควร ไม่ควร
และอยู่ห่างจากการด่วนตัดสินใจ
ชีวิตมีด้านมืดและด้านสว่าง
หากความผิดหวังจะมีบ้าง...ไม่ผิดใช่ไหม
อยากเห็นความเข้มแข็งของใคร
จงนับจำนวนการร้องไห้ที่เขาเคยผ่านมา
24 พ.ย.2547
14 ธันวาคม 2547 11:57 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เป็นอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
อย่าให้ความผูกพันแตกแถวเป็นอย่างอื่น
แค่รู้สึกดีดี ที่มีกันทุกวันคืน
ดำเนินชีวิตอยู่อย่างสดชื่น ผ่อนคลาย
เป็นอย่างนี้ล่ะดีที่สุด
เราสองยืนอยู่ในจุดที่มีความหมาย
ผูกพัน แต่ไม่ผูกมัด สบาย สบาย
มีอิสระทั้งร่างกาย ความคิด และจิตใจ
เป็นอย่างนี้ล่ะดีกว่า
เก็บสายตาไว้มองเห็นสิ่งแปลกใหม่
เก็บอิสรภาพไว้เรียนรู้โลกทั้งใบ
เก็บหัวใจไว้ให้ตัวเองครอบครอง
เป็นอย่างนี้ล่ะลงตัว
ไม่ต้องมีความสดใสที่กลั้วกับความหม่นหมอง
เราไม่ต้องจับมือกัน แต่เธอกับฉันต่างปรองดอง
เราไม่ได้ยึดครอง แต่ใจทุกห้องไม่คลอนคลาย
เป็นอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
อย่าให้ความผูกพันแตกแถวเปลี่ยนความหมาย
ใส่ปุ๋ยมากไปนัก ต้นรักอาจเฉาตาย
ความรู้สึกดีดีทั้งหลาย อาจเสียหายหรือกลายพันธุ์
21 ตุลาคม 2547
14 ธันวาคม 2547 11:46 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
น้ำใจรักของฉันเป็นมหาสมุทร
หาที่สิ้นสุดแทบมิได้
เรารักกันบนความแตกต่างของหัวใจ
มีวัตถุประสงค์ที่วาดไว้ต่างกัน
น้ำใจรักของฉันเป็นท้องทะเลกว้าง
ค่อยๆรองน้ำค้างมาสร้างฝัน
ชายฝั่งหัวใจมีไว้เพาะปลูกความผูกพัน
มีเธอคอยผลักดันน้ำขึ้น น้ำลง
น้ำใจรักของฉันเป็นท้องทะเลใหญ่
ฉันรักเธอด้วยความจริงใจไหลหลง
หากไม่รักก็โปรดอย่าหลอก บอกตรงๆ
ฉันไม่อยากมั่นคงกับความว่างเปล่าของใคร
น้ำใจรักของฉันไม่เคยเหือดหายหักเห
รองน้ำค้างสร้างทะเลไม่หวั่นไหว
น้ำทุกหยดในมหาสมุทรความรักที่ให้ไป
เธอตอบแทนด้วยน้ำใจเพียงไม่กี่ซีซี
20 พฤศจิกายน 2547
14 ธันวาคม 2547 11:37 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รู้นะ...ว่าหลอก
ไม่ต้องบอกฉันก็รู้
ในแววตาเธอที่ฉันมองดู
ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้นเลย
ฉันเห็นเธอ ฉันตื่นเต้นตัวสั่น
เธอเห็นฉัน เธอเงียบงันเฉยเฉย
สุขที่ได้ใกล้ชิดแม้ไร้สิทธิ์จะชื่นเชย
เธอบริจาค ความคุ้นเคย ให้เป็นทาน
ยินดีที่เห็นเป็นเพื่อนแก้เหงาปรับทุกข์
แม้มันจะเป็นความสุขที่ถูกจับร้อยหาร
ไม่หวังความคงมั่น อมตะนิรันดร์กาล
ไม่ยาวไม่นาน เธอแค่คบคั่นเวลา
ทุ่มเทความจริงใจ สิ่งที่ได้คือความเศร้า
แต่มันก็เป็นความว่างเปล่าที่คุ้มค่า
ฉันรักแววหลอกลวงที่เธอซ่อนในดวงตา
และคำโกหกที่บอกว่า คิดถึงกัน
ฉันจะรักเธอให้สุดความสามารถ
แม้จะเป็นการเอาอากาศวาดสวรรค์
จะใช้ใจดวงเจ็บกอดเก็บความผูกพัน
ไว้ใช้ในคืนวันที่ฉันสูญเสียเธอ
รู้นะว่าหลอก
แววตาเธอมันบอกอยู่เสมอ
แม้จะเสียใจแต่ไม่เสียดายที่รักเธอ
ความไม่จริงใจที่ได้เจอ ยังมีค่าเสมอ ไม่ลืมเลือน
23 พ.ย.2547
7 ธันวาคม 2547 13:23 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันไม่มีดอกไม้จะให้พ่อ
มีเพียงน้ำตาคลอหล่อเลี้ยงฝัน
ชั่วครู่ เรา เขาเรียกว่า ชั่วนิรันดร์
ใครหลอกฉันให้รอพ่อกลับมา
เพราะดอกไม้ดอกนั้นฉันให้แม่
ไม่เหลือแม้ดอกไม้บนใบหน้า
เก็บให้พ่อเต็มกำมือคือน้ำตา
ด้วยหวังว่าพ่อมาถึงจึงเห็นมัน
ฟ้าหักขาให้ฉันเหงานอนเฝ้าโลก
ส่งเสียงโศกเศร้าซึ้งถึงสวรรค์
กล่อมดวงดาวหลับไหลไกวเปลจันทร์
หวังสักวันฟ้าเอ็นดูผู้เฝ้ารอ
พ่อโกรธไหม วันที่ห้าธันวานี้
ฉันไม่มีดอกไม้จะให้พ่อ
มีแต่เพียงถ้อยคำน้ำตาคลอ
จะให้รอขอซับกับอกใคร?
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1411
