22 มีนาคม 2548 12:53 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
นาฬิกาหากบังเอิญเดินกลับได้
จะเดินไปแก้ชีวิตที่ผิดหวัง
จะทบทวนก่อนทุ่มเทเต็มกำลัง
กลัวพลาดพลั้งเดินทางสายน้ำตา
แต่บังเอิญเดินกลับอีกไม่ได้
ยากเดินไปสู่วันวานแก้ปัญหา
นาฬิกาเดินไปไม่เดินมา
ย้อนเวลาเปลี่ยนเส้นทางที่พลั้งไป
จึงขอเริ่มเดินทางสร้างชีวิต
ด้วยการคิดมีเหตุผลบนทางใหม่
ก่อนบังเอิญเดินหน้าไปหาใคร
เมื่อมั่นใจเดินถูกทางจึงทุ่มเท
ออกเดินทางมีใจเธอเป็นจุดหมาย
เป็นเส้นทางสุดท้ายไม่หักเห
ชีวิตฉันเป็นดังทางวันเวย์
ไม่รวนเรคิดยูเทิร์นการเดินทาง
16 มี.ค. 48
22 มีนาคม 2548 12:39 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เมื่อความรักคือการรอฉันขอร้อง
ให้เธอลองแทนค่าว่าเป็นฉัน
เธอจะทนอย่างฉันนี้ได้กี่วัน
ทนเห็นภาพปัจจุบันเป็นการรอ
การได้รอมันคล้ายการได้รัก
หวังว่าสักวันต้องได้ตามใจขอ
ทุกวันรอและรอวันนานเพียงพอ
แล้วจะเริ่มสานต่อกันเมื่อไร
ผลไม้สุกงอมจึงหอมหวาน
ต้องรอนานนับหนึ่งถึงเลขไหน
เหล้าชื่อดังหมักดีแต่ปีใด
ยิ่งนานได้ยิ่งดีทวีคูณ
เมื่อความรักคือการรอฉันขอรับ
จะรอนับห้าสี่สามสองหนึ่งศูนย์
สุรารักหมักบ่มจนสมบูรณ์
เราจะคูณรักที่คอยร้อยดีกรี
14 มีนาคม 2548
22 มีนาคม 2548 12:31 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
แอบมองเธอ แอบหวงก้าง ทุกย่างก้าว
จนแปลบรวด ปวดร้าว น้ำตาไหล
เพราะลอบดู จึงรู้ดี เธอมีใคร
ฉันล็อกห้อง ร้องไห้ ล้างสายตา
หากได้คู่ คงดูเขิน ยามเดินข้าง
ใครก็ช่าง ที่ใกล้ชิด ฉันอิจฉา
เธอเห็นไหม แมวแอบมอง แอบจ้องมา
ความรักใคร่ ฉันไร้ค่า น่ารำคาญ
ฉันจ้องเธอ ฉันเจอทอง ในใจแท้
ใช่อยากเคียง เพียงแค่ ให้คนขาน
สายตาฉัน สังเกต ทุกเหตุการณ์
เพียงผิวเผิน เธอเดินผ่าน ขวัญสายตา
อยากมีตา สักร้อย ดวงพวงองุ่น
คงใจวาย ใจวุ่น ลุ้นหนักหนา
คอยฉงน สนเท่ห์ ทุกเวลา
แอบดูว่า เธอแอบคบ หรือพบใคร
ตานับร้อย คอยชม อย่างคมชัด
เธอมานี่ เพราะมีนัด กับคนไหน
หลบสายตา อ่อนล้า อย่างอาลัย
เก็บตาไว้ หมายดอง ก้มมองดิน
แมวทนท้อ รอเธอ เผลอร้องทัก
ฉันมีรัก สดใหม่ ไม่หมดสิ้น
อยากเป็นกุ้ง เป็นไก่ ให้เธอกิน
ไปนอนดิ้น ดิงดอง ในท้องเธอ
10 มีนาคม 2548
21 มีนาคม 2548 13:09 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถ้าให้ถามเรื่องรักสักข้อหนึ่ง
เมื่อนึกถึงความสุขเศร้าของเราสอง
ฉันจะถามว่าโคลนตม ฝุ่นละออง
เมื่อเธอมองแล้วอยากเป็นเช่นสิ่งใด
ฉันจะเลือกเป็นโคลนตมที่หมมหมัก
ซึ่งความรักไม่เคลื่อนคลายสลายไหล
ไม่ไหลเวียนเปลี่ยนแปลงด้วยแรงใด
คือหัวใจฉันนี้ที่ซื่อตรง
ไม่แพ้พ่ายสายลมที่พรมพัด
แตกกระจัดกระจายวุ่นเป็นฝุ่นผง
ลอยละล่องละอองไอไม่มั่นคง
ใช่ลุ่มหลงปองรูปหวังจูบกาย
โคลนรักเดียวใจเดียวเหนียวสนิท
ฝุ่นละอองถูกสะกิดก็สลาย
ฉันรักเธอเยี่ยงโคลนจนวันตาย
เธอเล่าหมายเป็นโคลนตมหรือฝุ่นละออง
6 มีนาคม 2548
21 มีนาคม 2548 13:00 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รักคือเครื่องทรมานที่หวานชื่น
ความขมขื่นทุกหยดแม้รสขม
แต่น้ำตาลในน้ำตาหวานอารมณ์
แสนหวานหอมตรอมตรมอย่างตื่นตา
ในกรวดหินมีทองเป็นของแถม
ในความทุกข์มีสุขแซมแกมหรรษา
ในเชื้อโรคบางทีมีตัวยา
ในสุรามีรสชาติอัศจรรย์
ในความร้ายบางทีมีความรัก
ในสุขหนักบางทีมีโศกศัลย์
ในความเมื่อยบางทีมีความมัน
ในใจจึงดึงดันใฝ่ฝันปอง
รักคือเครื่องประหารอันหวานชื่น
แม้ขมขื่นเมื่อรักแทรกแตกเป็นสอง
อย่างน้อยความผิดหวังที่พลั้งลอง
ก็ยังคุ้มให้มุมมองที่กว้างไกล
12 มีนาคม 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
698
