1 เมษายน 2548 13:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ตลอดเวลาหลายปีที่นานนัก
ฉันทำหน้าที่หนักคือรักเขา
แบ่งความสุขทุกข์บ้างให้บางเบา
เป็นความรักของเรา...ไม่ใช่เธอ
ฉันสั่งสมความรักมากจากน้อย
เรารอคอยความฝันกันเสมอ
แต่เธอเล่าเพียงแรกคบแรกพบเจอ
ก็เสนอความรักอย่างหน้าทน
เราร่วมปลูกใช้น้ำใจรดต้นรัก
เธอเพียงลักลอบลิ้มเด็ดชิมผล
ใช้ความใหม่ทำลายล้างใครบางคน
ที่ดิ้นรนทำเพื่อรักตลอดมา
เมื่อความสุขถูกทำลายอย่างเต็มที่
ฉันจึงมีแต่ความช้ำนองฉ่ำหน้า
กว่าจะรักกันได้ใช้เวลา
เธอเพียงใช้ความกล้าก็สมใจ
เลิกทำลายเราเถิด ฉันขอร้อง
โปรดจงมองอนาคตเราสดใส
มันมีค่าสูงยิ่งเหนือสิ่งใด
เราจะสุขสงบได้หากไร้เธอ
คุกเข่าวอนคนรักของคนรัก
ห่างสักพักให้เขาคลายความพลั้งเผลอ
หากไร้เธอ เขายังไม่มาให้เจอ
ฉันเสนอขอถอนตัวชั่วนิรันดร์
15 มีนาคม 2548
1 เมษายน 2548 11:54 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หยุดถามเสียทีได้ไหม
กับพฤติกรรมใหม่ๆของฉัน
ว่าเริ่มแปลกเริ่มเพี้ยนขึ้นทุกวัน
ไม่สำคัญไม่จำเป็นต้องเข้าใจ
ว่าฉันทำอะไรไร้เหตุผล
จนเธอจะทนไม่ไหว
จะเลิกราก็ไม่ได้ว่าอะไร
คนหนึ่งอยากจะไป ปรกติแค่ไหนก็เปล่าดาย
ไม่ต้องมาขุดมาคุ้ยมาค้น
มาหาเหตุผลที่หล่นหาย
ความคิดฉันไม่มีอะไรสำคัญมากมาย
มีแต่ความเสียดายกับความเสียใจ
ถ้ามีเหตุผลนักตอบฉันซิ
ว่าสรรพสิ่งเริ่มเก่าลงตรงวันไหน?
ก็ตั้งแต่มันถูกชมอย่างจริงใจ
ว่าสดใหม่ กระทั่งรวมทั้งคน
บางทีฉันก็แค่อยากทำอะไร
โดยไม่ต้องอาศัยเหตุผล
ฉันไม่ได้ทำไปให้ใครทน
แค่อยากเห็นเหตุผลของการทนของเธอ
15 มี.ค. 48
25 มีนาคม 2548 13:44 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันรักเธอทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอ
นอกจากเธอไม่มีใครให้ใฝ่ฝัน
เธอนั้นเล่าฝันใฝ่รักใครกัน
ในขณะที่ฉันเป็นของเธอ
หนึ่งประโยคที่จะเฝ้าคอยกล่าวย้ำ
ฉันรักเธอทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอ
มองไม่เห็นรักสองสามมาบำเรอ
เพราะหัวใจให้เจอแต่รักจริง
รักของฉันเป็นน้ำเย็นยามเธอร้อน
ยามหนาวกายเป็นไฟอ่อนให้อุ่นผิง
ไม่มีเทพนิยายใดให้อ้างอิง
รักในความเป็นจริงของคืนวัน
เธอรักฉันจริงจังอย่างเคยพร่ำ
ทุกเช้าค่ำสม่ำเสมอหรือเพ้อฝัน
อย่างเสรีเธอใช้ใจรักใครกัน
ในขณะที่ฉันเป็นของเธอ
12 มีนาคม 48
25 มีนาคม 2548 13:29 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เมื่อพลั้งพลาดมีบาดแผลแค่ห้ามเลือด
ให้แห้งเหือดทุเลาลงแผลคงหาย
รักษาหายได้แน่กับแผลกาย
แต่แผลใจอาจถึงตายในสักวัน
รักพลั้งพลาดมีบาดแผลแต่ไม่หาย
ใจสลายเจ็บแปลบสุดแสบสันต์
ภาพบาดตาตอกย้ำความกดดัน
แผลใจฉันชุ่มฉ่ำด้วยน้ำตา
อยากลืมรักที่หักล้างความอ่อนโลก
มอบความโศกเศร้าหนักเกินรักษา
หวั่งพึ่งเธอใช้ใจเย็นเป็นน้ำยา
ดับไฟรักหมื่นองศาฟาเรนไฮต์
เมื่อพลั้งพลาดมีบาดแผลแค่ห้ามเลือด
ก็แห้งเหือดหมดสิ้นจะรินไหล
แผลรักเก่าที่ร้าวบาดอนาถใน
ขอน้ำใจเธอช่วยห้ามหยดน้ำตา
14 มีนาคม 2548
25 มีนาคม 2548 13:14 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่เคยวาดคาดหวังใดให้เหนื่อยหนัก
ว่าคนรักต้องเป็นเช่นคนไหน
เป็นดังครูดูคล้ายเพื่อนหรือเหมือนใคร
ต้องเข้าใจปัญหาสารพัน
ต้องช่วยเหลือเอื้ออาทรหรือนอนข้าง
ไม่ปล่อยปละลาร้างเคียงทางฝัน
ต้องเซอร์ไพรส์หวานชื่นทุกคืนวัน
รสนิยมเดียวกันทุกกรณี
ต้องครบพร้อมเลิศเลอสุดเพอร์เฟ็กต์
แม้จุดเล็กน้อยล้วนดีถ้วนถี่
มนุษย์ใดในโลกหรือจะมี
ใครสมบูรณ์เท่านี้สำหรับเรา
แม้เราเองยังไม่ดีเพียงนี้ได้
พอจะให้เลิศล้ำสำหรับเขา
ความรักแท้ใช่แค่ชิดติดเป็นเงา
แต่หมายถึงช่วยแบ่งเบาความทุกข์กัน
ไม่เคยวาดคาดหวังใดให้เหนื่อยหนัก
ว่าคนรักต้องเป็นเช่นในฝัน
เพียงแค่วันร้องไห้ไม่ทิ้งกัน
อยู่ข้างฉันช่วยรองรับหยดน้ำตา
14 มีนาคม 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
704
