9 เมษายน 2548 16:19 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันไปพบเขานั้นในวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่งฟ้าใสเกือบไร้สี
กับปัญหาคาใจหลายเดือนปี
ที่คอยจี่คอยจี้ที่กลางใจ
เขาบอกว่ารู้จักเธอเพราะเผลอทัก
และเผลอรักในรสหวานสดใส
เธอกับเขาดึงดันขึ้นทันใด
ทอดออกไปกลางแดดแปดสะพาน
สร้างความรักต่อหน้าสายตาโลก
ขณะฉันถูกความโศกบุกถึงบ้าน
ฉันกับเธอรักกันมาเวลานาน
เธอกลับสานรักเขาให้เท่าเทียม
ใจฉันถูกจ้วงแทงจนแหว่งวิ่น
ดังไส้เดือนขาดดิ้นด้วยคมเสียม
เมื่อเขาบอกออกมาว่าเธอเตรียม
รักล้นเปี่ยมร่วมอยู่กินเป็นทางการ
ฉันร้องไห้ออกเทป ค่ายความทุกข์
เหมือนคนดีนอกคุกถูกประหาร
มีข้าวกรุ่นแต่ไร้กับรับประทาน
เธอเอาเนื้อไปเจือจานแจกจ่ายใคร
นี่เมสเสจนั่นข้อมูลโทรศัพท์
ภาพเธอกับเขายิ้มหยดหวานสดใส
จากอังคารถึงจันทร์เธอปันใจ
จนรักใหม่ถือกำเนิดเกิดสัมพันธ์
ฉันถูกคำสารภาพเขาจับฝัง
ความผิดหวังกางหนังสือขานชื่อฉัน
ที่รัก...เรามีอะไรต้องคุยกัน
ตื่นจากฝันพรุ่งนี้เช้าเราต้องเคลียร์!
9 เมษายน 2548
8 เมษายน 2548 15:56 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอบคุณการถูกทิ้งอันยิ่งใหญ่
ที่ยัดเยียดชีวิตใหม่ให้แก่ฉัน
เป็นทางเดินที่สว่างไร้ทางตัน
มีคืนวันที่สวยงามด้วยความดี
รักแล้วโศกเคราะห์ซ้ำซัดความเซ่อ
ถูกเงาเธอทาบทับดับราศี
ทางเจริญจะเดินไปก็ไม่มี
ทรงกับทรุดโชคหลุดหนีไร้ที่ไป
ได้เสพรสความหวานเพียงชานอ้อย
ชะเง้อคอยรอยเคี้ยวที่คายให้
เศษเธอเขาอร่อยรสจนหมดใจ
เคี้ยวคราใดก็ชาชืดแสนจืดจาง
จนเธอเอาเท้าเขี่ยฉันตกหิ้ง
อุ้มมาทิ้งในวัดแล้วตัดหาง
วันเธอทิ้งคือวันที่ฉันมีทาง
ได้พบแสงสว่างส่องทางใจ
ขอบคุณเธอที่ได้ฤกษ์เลิกลุ่มหลง
แล้วถีบส่งฉันสู่ความสดใส
หลุดคุกรักดิ้นรอดอย่างปลอดภัย
เพื่อมามีชีวิตใหม่โดยไร้เธอ
28 มีนาคม 2548
8 เมษายน 2548 15:17 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถูกความเงียบคุมขังยังยิ้มสู้
อยู่ลำพังร้างคู่ฉันอยู่ไหว
แม้ต้องเสียเธอให้ใครต่อใคร
สูญอ้อมกอดตลอดไปไม่กังวล
จะทิ้งร้างห่างหน้าสุดฟ้ากว้าง
ยิ่งอ้างว้างยิ่งสดใสคลายสับสน
มี แมว หมา นก ปลาตู้ ร่วมสู้ทน
เลิกคบคนมาคบเงาที่เข้าใจ
นี่เธอย่องไปหยุดที่จุดหนึ่ง
ห่างก้ำกึ่งครึ่งก้าวสุดร้าวไหว
สัมพันธ์หนักรักเขาเข้าเนื้อใน
ยังย่องมาห่วงใยอาลัยกัน
ถึงวันดีคืนร้ายเธอใจกล้า
หอบกันมาเยี่ยมเหมือนเป็นเพื่อนฉัน
มาปลอบโยนห่วงใยคล้านผูกพัน
หวั่นความเหงาจะบีบคั้นให้ฉันตาย
กระอักอ่วมความอบอุ่นที่หืนอับ
ดังรถทับใจฉันขวัญสลาย
ยิ่งฝืนยิ้มยิ่งถูกย้ำความเดียวดาย
ลับหลังเธอฉันฟูมฟายถึงรักเรา
ถูกความเงียบคุมขังยังยิ้มสู้
กำพร้าคู่ก็อยู่ได้...ฉันไม่เหงา
อยากร่าเริงพูดความลับคุยกับเงา
อยู่ใกล้เธอกับเขา...ฉันเหงาใจ
7 เมษายน 2548
8 เมษายน 2548 15:01 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เราต่างกัน
แต่ผูกพันกันเพราะความเผลอ
ความบังเอิญผลักหลังฉันและเธอ
ให้มาพบเจอ ทำความรู้จักกัน
ปาดป้ายสีชมพูทับภาพโศก
ในวันที่โลกผูกนรกใส่สวรรค์
เราไม่โง่ทั้งคู่ แต่รู้ไม่ทัน
ว่าองค์ประกอบสำคัญเตรียมยื่นอุทธรณ์
เราถูกฟ้องร้องคดีรัก
ถึงคลั่งรักนักก็ยากจะไถ่ถอน
เหมือนตัวแสดงต่างเรื่องต่างรสบทละคร
ที่ต้องเดือดร้อนเมื่อคลื่นแทรกกัน
เรามีชีวิตคนละสไตล์
จึงถูกแม้ความชิดใกล้ขวางกั้น
ทุกครั้งที่ตั้งใจพบเหมือนอยู่ต่างภพกัน
ผาสูงชันกับเหวลึกรู้สึกกลัว
ต่างรสนิยม อารมณ์ เหตุผล
เชื่อมั่นในความคิดตน หินอ่อนกว่าหัว
ในวันที่ความรักเริ่มฟักตัว
คือวันหมอกมัวไร้ทางคลี่คลาย
เราต่างกัน
เหตุผลสั้นๆเผารักเธอฉันดับสลาย
ด้วยทิฐิมานะของหิมะ ทะเลทราย
จึงไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ หากไม่อาศัยความบังเอิญ
27 มีนาคม 2548
8 เมษายน 2548 14:49 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
มีทางดีทางใดก็ไปซะ
เพราะว่าความอิสระยังรักฉัน
จะไปร่วมทางใครไม่ว่ากัน
หากว่ามันน่าเดินก็เชิญไป
ถึงจะหยุดอยู่กับฉันเช้ายันค่ำ
เราก็ย่ำอยู่กับที่มิไปไหน
ทางที่ฉันอยากเสี่ยงเดินเผชิญภัย
ก็ไกลห่างทางที่ใจเธอใฝ่ลอง
เราถูกเลี้ยงให้โตขึ้นต่างพื้นฐาน
คนละแบบคนละบ้านกันทั้งสอง
ภาพเดียวกันแต่ต่างกันที่การมอง
เราไม่อาจครอบครองความคิดกัน
ฉันอาจเกิดมาบังเอิญได้เดินข้าง
เขาอาจเกิดเพื่อเป็นอย่างที่เธอฝัน
เมื่อความพร้อมกล่าวย้ำคำยืนยัน
จึงเป็นฉันที่ต้องย้ำคำยินยอม
ไม่มีน้ำหวานใดในผีเสื้อ
ภายในเนื้อสีงามไร้ความหอม
เขาเป็นดังดอกไม้ให้ดมดอม
ยืนยันพร้อมให้กระถางยึดทั้งใจ
วันที่ความอิสระประคองปีก
ฉันจะหลีกบินพร้อมความสดใส
ปั้นกระถางให้ผีเสื้อเพื่ออะไร?
โลกไม่ได้สร้างให้อยู่เป็นคู่กัน
19 มีนาคม 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
805
