23 สิงหาคม 2547 17:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เธอซ่อนความลับไว้หลังใบหน้า
แต่ดวงตาแจ้งความกับใจฉัน
ใช้ความเงียบกลบเกลื่อนด้วยเดือนวัน
จับไม่ได้ไล่ไม่ทันสักคดี
จนวันนี้ฉันเห็นอย่างเด่นชัด
หลักฐานมัดหมดสิ้นยากดิ้นหนี
ไม่สืบสวนสอบสวนทวนคดี
ฉันก็มีหลักฐานมายืนยัน
ถูกสายตาก่อกบฎแจ้งเบาะแส
บีบเธอแพ้แก่คดีที่ทำฉัน
หลบหนีการจับกุมพบมุมตัน
หากสารภาพความผิดนั้นอาจเบาบาง
แม้ฉันไม่ออกแรงตามสืบสวน
รูปคดีนี้ก็ควรจะสะสาง
สายตาเธอยามฉันมองคือของกลาง
ไขเงื่อนงำอำพรางอย่างชัดเจน
เธอซ่อนความลับไว้หลังใบหน้า
ซ่อนเขาไว้ในดวงตา ฉันมองเห็น
เลิกคบกันก็ได้...ไม่ยากเย็น
ฉันไม่เห็นเป็นความผิด - ปิดคดี
23 สิงหาคม 2547 17:35 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนสนิท
เธอไร้สิทธิ์จะโกรธขึ้งหรือหึงหวง
เดินข้างกันเฉยเฉยไม่เคยควง
แค่เป็นห่วงใยเหมือนเพื่อนทั่วไป
ไม่มีสิทธิ์ใช้สายตาตบหน้าฉัน
เรื่องแค่นี้ทำเป็นสั่นคิดหวั่นไหว
เธอยังแอบไปสานต่อใครต่อใคร
ใจต่อใจกายต่อกายไม่อายกัน
สายตาเธอเคยแลแคร์ฉันไหม
นอกจากที่เธอใช้ไซโคฉัน
เธอขับรักคร่อมเลนเป็นพัลวัน
ใช้ร่างกายสานสัมพันธ์ใครต่อใคร
โปรดระวังฟังให้ดีว่านี่เพื่อน
เรื่องอย่างอื่นดูเหมือนไม่เคลื่อนไหว
มีให้กันแค่เกื้อกูลและห่วงใย
ได้โปรดจงทำใจให้เป็นกลาง
ถึงจะเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท
เธอไม่มีสิทธิ์จะขัดขวาง
พฤติกรรมเธอเล่าใช่เบาบาง
เปิดโลกทัศน์ให้กว้างบ้างสิเธอ
23 สิงหาคม 2547 17:31 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันคงต้องแต่งงานกับความเงียบ
และอยู่กินอย่างเรียบเรียบไม่หวือหวา
ดื่มน้ำอุ่นที่อิ่มนองในสองตา
พอชุ่มชื่นชีวาไปวันวัน
เอาแน่นอนอะไรเธอไม่ได้
สามวันดีสี่วันใคร่ไปสวรรค์
นึกจะรักก็บากหน้ามาหากัน
พอนึกเบื่อเมื่อไรนั้นก็พลันไป
เดี๋ยวผีเข้าผีออกบอกไม่ถูก
เดี๋ยวมาปลูกความรักเดี๋ยวผลักไส
วันนี้ซื่อเมื่อวานสอดสวมกอดใคร
แกล้งมุสาตาใสตามไม่ทัน
เอาคำหวานหว่านไว้เสียงใสซื่อ
กุญแจมือมัดใจไม่เหหัน
ใช้สัญญาล็อกใจไว้หมื่นพัน
ความเศร้าหมองคือของหมั้นที่ฉันมี
ลับตาก็ก่อกบฎพยศนัก
ใช้ความรักเป็นโซ่ล่ามห้ามดิ้นหนี
แล้วโบยบินไปสุดโลกอย่างเสรี
ผูกคนนั้นมัดคนนี้แล้วเลิกรา
ฉันคงต้องแต่งงานกับความเงียบ
และอยู่กินอย่างเรียบเรียบไม่หวือหวา
แหกกรงขังหลุดจากซอกคอกสัญญา
มาวิวาห์สมรสกับความเงียบงัน
18 สิงหาคม 2547
19 สิงหาคม 2547 19:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หัวใจฉันร้องไห้ในสุสาน
เพราะมันถูกเธอประหารด้วยการฝัง
ช่างตายยากตายเย็นเหลือกำลัง
ถูกเธอฆ่ามากี่ครั้งยังหายใจ
ใช้คำคมกรีดคว้านแล้วแขวะควัก
ฉีกความรักแตกซ่าน้ำตาไหล
เจ็บเหมือนร้อยหนามยอกช้ำชอกใจ
ดังถูกไฟโหมกระหน่ำอย่างอำพราง
เหมือนถูกเทน้ำกรดรดใบหน้า
หวาดผวาเหมือนเหยียบงูที่ส่วนหาง
เสียงลอดรูสุสานร้องครวญคราง
เธอฝังร่างและหัวใจตายทั้งเป็น
19 สิงหาคม 2547 19:08 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
แล้วก็มาถึงวันนี้จนได้
วันที่หัวใจฉันถูกประหาร
วันที่ความรักเราชักคลายลาน
เป็นความต้องการต่างคนต่างไป
ความคิดพุ่งออกไปนอกวิถี
ต่างคนต่างมีหนทางเดินใหม่
พอได้ประสบพบใครต่อใคร
ต่างคนต่างใจเดินทางสวนกัน
วันนี้เราสองต้องร้างห่างหาย
เพราะเธอจะย้ายไปอยู่สวรรค์
ใช้ความหวังใหม่ตัดสายสัมพันธ์
เหตุผลสั้นสั้น เธออยากเลิกรา
ฉันเป็นแค่จุดพักใจชั่วครู่
แต่เขาเป็นคู่ที่เธอเสาะหา
ภาพฉันตกขอบนอกกรอบสายตา
โฟกัสจับหน้าเธอยิ้มคู่ใคร
เก็บข้าวเก็บของของใครของมัน
ของเธอชิ้นนั้น...ของฉันชิ้นไหน
ฉันถูกไล่ออกมานอกหัวใจ
รักที่ผ่านไปเพียงการทดลอง
หัวใจที่เราใช้สอยร่วมกัน
ก็ต้องแบ่งปันหารชิ้นเป็นสอง
เอาคืนอกตนให้คนอื่นครอง
สายตาที่มองเริ่มไร้สายใย
บางสิ่งที่เราหามาด้วยกัน
เพาะปลูกผูกพันหารสองไม่ได้
ก็ไม่รู้ว่าจะยกให้ใคร
ต่างอายแก่ใจทั้งฉันและเธอ
ข้าวของทุกชิ้นผ่านชื่นและช้ำ
มีความทรงจำแฝงอยู่เสมอ
อันนี้ของฉัน...อันนั้นของเธอ
อาจไม่พบเจอแต่จำฝังใจ
เหมือนเกิดเมื่อวานรักอันหวานซึ้ง
แล้วก็มาถึงวันนี้จนได้
คำที่เคยเรียกกันว่า คู่ใจ
จะเรียกอะไรในวันพรุ่งนี้?
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
777
