4 พฤศจิกายน 2547 17:17 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อยากจะเป็นอะไรก็ได้ที่เธอรัก
ไม่สูงศักดิ์ใหญ่ยิ่งเกินสิ่งไหน
เธอส่งผ่านความรักมาทางใจ
ที่ไม่ใช่ใช้สิ่งอื่นยื่นมันมา
ฉันรู้สึกถึงรักได้แม้ไม่เห็น
เธออาจเลี้ยงไว้ดูเล่นแต่เห็นค่า
มีสิ่งงามและความหมายต่อสายตา
ไม่ทำให้เสียเวลาในการมอง
เธอสามารถแบ่งใจรักคนอื่นได้
ไม่ล็อกไว้ให้เหงาแค่เราสอง
เธออาจมีความลับที่จับจอง
แต่จับจ้องฉันบ้างไว้กลางใจ
รักวันนี้ ถ้าพรุ่งนี้เลิกคิดถึง
ไว้พรุ่งนี้ฉันจึงจะร้องไห้
ไม่ระแวงกรรมเวรจะเป็นไป
ไม่หวังไกลให้เธอคิดจริงจัง
อิ่มไอรักที่เธอให้แม้ไม่มาก
ได้เก็บกินเศษกากซากความหวัง
ก็ทำให้ฉันนี้มีกำลัง
สุขลำพังในซอกมุมความโชคดี
ไม่ใช้ความน่าสงสารมัดเธอไว้
ขอเป็นภาพสดใสที่ไร้สี
กงล้อเดือนเคลื่อนไปในทางปี
บนธุลีแสนหมื่นแห่งคืนวัน
พอพึ่งพาหยาดน้ำใจอันน้อยนิด
ชุบชีวิตประพรมประโลมฝัน
เธอจะเผลอรักใครไม่ว่ากัน
โปรดรู้ฉันไม่คุ้นเคยเป็นของใคร
อยากจะเป็นอะไรก็ได้ที่เธอรัก
เป็นสุนัขสักตัวเธอกอดใกล้
เธอส่งผ่านความรักมาทางใจ
ไม่ใช่ผ่านมาฝากไว้แค่ถ้อยคำ