23 มกราคม 2551 21:52 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักสิ่ง
เป็นแค่ขยะที่ถูกทิ้งข้างถนน
มองดูเธอซับน้ำตาให้ใครอีกคน
ปล่อยน้ำตาที่หล่นให้พื้นโลกช่วยรับรอง
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักอย่าง
เป็นแค่คนที่เธอทิ้งขว้างดังข้าวของ
เพียงแค่เธอใช้เศษสายตาหันมามอง
ก็กระหยิ่มยิ้มย่องลำพองใจ
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักเสี้ยว
คอยจริงใจอยู่ฝ่ายเดียวไม่หวั่นไหว
เฝ้าสะสมความหวัง ไว้วางใจ
ไปแลกซื้อน้ำใสๆมาใส่ตา
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักน้อย
ถอดปีก นั่งรอคอยอย่างสิ้นท่า
ถือบัตรคิวชะเง้อง้อรอเวลา
รอรับรู้ว่า เธอรักเขามาแสนนาน
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักนิด
แม้แต่คนที่เธอคิดจะสงสาร
เป็นแค่ของที่เธอพกไว้เพื่อใช้งาน
มีหัวใจทนทานไว้เชื่อใจ
ไม่สามารถเป็นอะไรได้เลยสักนิด
แค่สัตว์โลกที่เธอเคยคิดจะเลี้ยงไว้
เอาตีนเขี่ยมันเล่นๆไม่เป็นไร
พอน้ำตามันไหล...มันเช็ดเอง
14 พฤษภาคม 2550 19:25 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เย็บธงไทย ไว้รับขวัญ ทหารกล้า
เฉลิมแปด-สิบพรรษา มาฉลอง
คิดถึงชุด พรางเขียว ชวนเหลียวมอง
ผัวจากห้อง นี้ไป ต้านไพรี
เหมือนปลายปืน ยื่นปราด มาซัดเปรี้ยง
ได้ยินเสียง ข่าวร้าย ใจป่นปี้
ระเบิดดับ ร่างดิ้น ไร้ชิ้นดี
เลือดกายย้อม เครื่องแบบพี่ เป็นสีแดง
ใจเมียลูก ถูกปลิด โรงเรียนเปิด
เหมือนระเบิด ฉีกใจ ไร้เข้มแข็ง
ผัวไปลับ ไม่กลับคืน มากลืนแกง
สิ้นเรี่ยวแรง หวนมากอด ตลอดกาล
ปืนศัตรู ไล่ซัด เลือดสาดซบ
สนามรบ โอบร่าง ทหารหาญ
นอนกอดปืน สะอื้นหนาว แสนร้าวราน
ปกป้องบ้าน แผ่นดิน ถิ่นมารดา
ใครต่อใคร ได้นอนเคียง เตียงนุ่มอ่อน
ผัวฉันนอน คอขาด หวาดผวา
เคียงศพเพื่อน เกลื่อนกลาด ดาษดา
ไร้เครื่องราชฯ หยาดระย้า ประดับกาย
วีรบุรุษ ในครัวเรือน ถูกเฉือนเชือด
ชโลมเลือด เชื่อมรอยแยก แตกสลาย
ชาติศาสน์กษัตริย์ เลิศล้ำ ห้ามทำลาย
ดั่งเส้นด้าย เย็บไตรรงค์ เป็นธงเดียว
แสนสังเวช สองมือเมีย เสียคนรัก
สิ้นวาสนา จะได้ซัก ชุดพรางเขียว
ทอดสายตา อ้างว้าง มองทางเทียว
ชายเด็ดเดี่ยว จากไป รบภัยพาล
ไม่ยอมให้ ธงชาติอื่น ในผืนหล้า
มาโบกพลิ้ว ปลิวสง่า เหนือทัพฐาน
เป็นชายแท้ รักษายศ ด้วยวิญญาณ
ใช่เพียงแต่ง ยศทหาร อันพราวพราย
ห่มร่างกาย ด้วยไตรรงค์ ส่งสวรรค์
ลูกใจเสีย เมียใจสั่น ขวัญสลาย
หัวอกเมีย เสียผัวรัก จากไปตาย
อยู่ชายแดน แสนเดียวดาย กว่าชายใด
ใจวูบหาย ดั่งปลายเข็ม เย็บธงชาติ
ปักพลั้งพลาด แทงทรวง เลือดร่วงไหล
รอรับศพ ชายชาญ ทหารไทย
อยากกลั้นใจ ตายดับ กับสามี
14 พฤษภาคม 2550
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับครอบครัวผู้สูญเสีย
ขอให้ดวงวิญญาณทหารกล้าจงไปสู่สุคติ
11 เมษายน 2550 21:47 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
วางกระสุน สงคราม ก่อการร้าย
เก็บเลือดไว้ ในกาย ไม่สาดสิ้น
เอาน้ำเย็น เล่นชโลม พรมแผ่นดิน
น้ำตาริน แห้งลับ รับสงกรานต์
เอาน้ำใจ ไล่สาด สู่ใจมิตร
ดับร้อนฤทธิ์ ไฟร้าว ที่เผาผลาญ
วางปืนฆ่า คว้าปืนน้ำ ฉีดสำราญ
ลานประหาร เปื้อนแป้งหอม ดินสอพอง
มือเหนี่ยวไก คลายเหนี่ยว มาเกี่ยวก้อย
จะคล้องสร้อย มะลิพริ้ม ยิ้มฉลอง
สปาต้าโยนทิ้งไป เลือดไม่นอง
สปริงซอง หอมกรุ่น ละมุนละไม
ฆ่ากันตาย เลือดนอง เป็นของร้อน
หยุดสงคราม เล่นน้ำก่อน จะดีไหม
เราก็คน ร่วมเขต ประเทศไทย
น้ำในใจ จะรดให้ เพื่อนใจเย็น
สาดของเย็น เล่นน้ำ เลิกทำร้าย
ไม่อับอาย ถ่ายทอดสด ทั่วโลกเห็น
อวสาน กาลเดือด เลือดกระเด็น
น้ำสงกรานต์ ซ่านกระเซ็น เย็นน้ำใจ
15 ตุลาคม 2549 22:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เสียงพิณแล่นแคนห้าวกลองเร่าร้อน
เสือลูกอ่อนสิออกลายให้ถอยหนี
มือกอดเหล้าขาวสี่สิบดีกรี
มาวันนี้ฉายเดี่ยวเที่ยวเมามาย
สะใภ้ย่าจะออกลายให้หายโศก
คนทั้งโลกจะตกตื่นจนขวัญหาย
หลายเดือนแล้วที่นั่งกลุ้มนอนฟูมฟาย
ย่าใจร้ายกดขี่เบียดบีฑา
ป้อนข้าวลูกเสร็จก็ไล่ไปกวาดบ้าน
เสร็จล้างจานก็ไล่ต้อนป้อนข้าวหมา
ประหยัดยิบฉิบหายไฟประปา
ซักแต่ผ้าเงินเดือนให้ก็ไม่มี
เช้าไปไร่สายไปนาเย็นมาบ้าน
ทำแต่งานจนผอมผ่ายไม้เสียบผี
ฝูงเพื่อนหนุ่มกลุ่มเพื่อนสาวเขาสุขดี
ฉันได้เฝ้าแต่โรงสีกับแกลบรำ
ฟังเครื่องเสียงงานวัดมันอัดอั้น
อกอีฉันสุดฝืนลื่นถลำ
หอบเหล้าขาวมายืนจ้อฮ้านหมอลำ
ย่าจะยำทำแกงไม่ใยดี
หน้าตาแดงมือสั่นก็สั่นสู้
จะออกลายให้ดูสูอย่าหนี
ฝากลูกน้อยไว้กับย่าและสามี
แม่ตัวดีหายวับกับเสียงกลอง
ดีดสะเด่าเข่าทรุดเต้นสุดเหวี่ยง
ไม่รอเสียงดนตรีที่กึกก้อง
ขอโทษทีทุกท่านที่หันมอง
กลมที่สองถองเหล้าเคล้าน้ำตา
แม่ลูกอ่อนวัยสิบแปดแรดเดินสาย
อีเสือร้ายเมาล้างทุกข์อย่าถือสา
พรุ่งนี้ฉันต้องซ่อนเล็บเก็บลีลา
ให้แม่ย่าโขกสับจับใช้งาน
21 กันยายน 2549 11:36 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ก้าบ ก้าบ ก้าบ
เป็ดไล่งาบตัวหนอนสนุกสนาน
สาวน้อยนั่งฟังเสียงเป็ดอย่างชื่นบาน
ได้เป็นผู้บริหารงานประจำ
เรียนบ่สูงดอกหนอจบ ป.4
จะบวชชีก็กลัวพระจะปลุกปล้ำ
ยอมทำไร่ไถนาจนหน้าดำ
ไล่ฝูงเป็ดลงน้ำก็สุขดี
ปล่อยลมพัดเย็นกายสบายหวิว
ข้าวสามมื้อยื้อความหิวได้สุขี
ไม่อยากได้เงินตรามามากมี
มรดกน้องพี่ยังฆ่ากัน
นั่งบนขอนดูฝูงเป็ดมันเล่นน้ำ
ทั้งผุดดำแสนสนุกเย็นสุขสันต์
งมกินหอยปูปลาสารพัน
ใครมาเป็นแฟนฉันคงหน่ายไว
เก็บไข่เป็ดไปขายในตลาด
ปลูกผักกาดชีหอมขายพร้อมไข่
ทั้งเห็ดฟางนางฟ้าข่าตะไคร้
พืชสวนครัวรั้วกินได้มากมายมี
แอบชอบหนุ่ม ม.ปลายขายกับข้าว
น้องเป็นสาวบ่กล้าบอกดอกคุณพี่
ตอนเลิกเรียนเพียรแข็งขันขยันดี
ได้คนนี้มาเป็นเขยคงสบาย
คำแม่ค้าไข่เป็ดบ่เท็จดอก
คนบ้านนอกทำมาหมั่นค้าขาย
น้องเลี้ยงเป็ดนี้ขยันงานจะตาย
วอนพี่ชายปรายตามาแลมอง
หากพี่มีไมตรีจิตอย่าปิดรัก
น้องสมัครชายผิวขาวเป็นเจ้าของ
มาช่วยกันไล่เป็ดลงน้ำคลอง
ชีวิตน้องคงสุขสันต์สวรรค์รำไร
ขายไข่เป็ดได้เงินมาเกือบร้อย
ถ้ามาเยี่ยมน้องจะคอย...จะมาไหม?
จะฆ่าเป็ดต้มยำรอหวานใจ
ขายกับข้าวเสร็จเมื่อไหร่ให้รีบมา
น้องจะซื้อแชมพูสบู่หอม
ยามดมดอมคงสดชื่นเสน่หา
สาวเลี้ยงเป็ดซ่อนความหวังหลังดวงตา
เก็บผักปลาไปขายคงได้เจอ
อยากได้ชายมานั่งซ้อนบนขอนไม้
มาช่วยไล่เป็ดลงน้ำสม่ำเสมอ
วาดวิมานฝันไว้ใจละเมอ
คิดถึงเธอหนุ่ม ม.ปลายให้เมตตา
เหม่อมองดูคู่เป็ดที่ชิดใกล้
ใครจะรักคนไร้การศึกษา
จบ ป.4 พอเขียนได้แค่ไก่กา
ปริญญาไข่เป็ดไม่เท็จใคร
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
1897
