21 มีนาคม 2548 12:50 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันบาดเจ็บรู้ไหมเธอที่รัก
ฉันเสียหลักเพราะฤทธิ์สิ่งกีดขวาง
จึงหักหลบรถโค้งลงข้างทาง
โชคเข้าข้างวันนี้ที่ไม่ตาย
กินแต่ของอ่อนอ่อนแล้วนอนพัก
ต้องฟูมฟักเท่าไหร่นะจึงจะหาย
ได้กินยาเพิ่มหวังกำลังกาย
แต่ยังหมายเธอรินหลั่งกำลังใจ
ไม่มีปีกจะหลีกบินไปบินฟ้า
ไม่มีขาจะวิ่งหลบไปพบไหว
ไม่มีกายเข้มแข็งแรงสู้ใคร
มีแต่ใจที่คงมั่นไม่ผันแปร
หลายวันแล้วไม่ได้กลิ่นของคนรัก
กลิ่นฉุนนักฉุนหนายาล้างแผล
อยากมีเธอเคียงคู่คอยดูแล
เพียงเธอแคร์แค่นั้นฉันพอใจ
ฉันบาดเจ็บรู้ไหมเธอที่รัก
ฉันเสียหลักรักเธอเธอรู้ไหม
แต่ไม่อาจหักหลบไปพบใคร
เหยียบคันเร่งพุ่งใส่โค้งใจเธอ
12 มีนาคม 2548
21 มีนาคม 2548 12:39 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันมองเธอด้วยเลนส์เห็นคมชัด
จับโฟกัสมั่นใจไม่หน่ายหนี
ทุกท่าทางธรรมชาติเธอดูดี
กดชัตเตอร์ทันที่แน่ใจ
ไม่ว่าเธอจะมองกล้องหรือเปล่า
ฉันยังเฝ้ารักมั่นไม่หวั่นไหว
จะล้างอัดภาพนี้ที่แล็บใด
จึงจะได้ตัวเป็นเป็นมาเคียงกาย
ในฐานะที่เป็นคนแอบรัก
ดูภาพลักษณ์เธอสวยงามมีความหมาย
แม้ไม่ควรจะได้รับการทักทาย
ฉันไม่เคยเสียดายที่ได้ชม
ไม่ผิดหวังเพราะหัวใจไม่กล้าหวัง
เธอนั้นยังมีมากคนที่เหมาะสม
ขอแค่กล้องสองลูกตาอันดำกลม
ได้แอบมองแอบนิยมอยู่ภายใน
ฉันมองเธอด้วยเลนส์เห็นคมชัด
จับโฟกัสรักมั่นไม่หวั่นไหว
ขอแอบรัก เธอไม่เห็นไม่เป็นไร
ฟิล์มหัวใจทุกแผ่นนั้นฉันมีเธอ
11 มีนาคม 2548
21 มีนาคม 2548 12:26 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
เธอเห็นดาวเหล่านั้นเหมือนฉันไหม
ดาวน้อยใหญ่โลดเต้นอย่างเร้นเสียง
ชื่นชมดาวแค่เราก็คงพอเพียง
เราสองคนร่วมเคียงระเบียงดาว
ดาวลอยดวงสรวงสวรรค์ชั้นอากาศ
เอาท้องฟ้าเป็นกระดาษของหนุ่มสาว
เด็ดดาวลอยน้อยใหญ่อันพรายพราว
มาเรียงร้อยรอยสกาวตระการตา
เรานอนหนุนแขนกันสวรรค์ไหว
ทอดสายตามองไปในเวหา
อยากให้รักโดดเด่นเช่นดารา
บนลานฟ้าหล้าฝันอันพร่างพราว
เธอเห็นดาวดวงนั้นเหมือนฉันไหม
นั่นคือรักที่ลอยไปในห้วงหาว
โอ้รักเราในวิมานลานดวงดาว
ส่องสกาวโชติช่วงกว่าดวงใด
5 มีนาคม 2548
17 มีนาคม 2548 15:44 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ทุกวันเธอต้องแบกรับกับงานหลัก
เป็นงานหนักทั้งนั้นล้วนปัญหา
จึงไม่อาจหลบงานปันเวลา
เพื่อโทรมากล่าวคำซึ้งคิดถึงกัน
งานหลักของสองเรามีความต่าง
เราจึงแบ่งที่ว่างไว้สร้างฝัน
คนสองคนบนฐานความผูกพัน
อาจห่างหน้าแต่ว่าฉันไม่ปันใจ
เราทำงานเพื่อก่อร่างสร้างสวรรค์
เหนื่อยงานหนัก งานรักนั้นไม่หวั่นไหว
ภาระแรกแยกร่างให้ร้างไกล
แต่โซ่รักคล้องเราไว้ไม่ร้างลา
ยิ่งห่างไกลคนละทิศยิ่งชิดใกล้
โปรดรอกันว่างวันไหนจะไปหา
เราจะทำงานรองคือมองตา
แล้วรักษาความเดียวดายให้หายดี
ทุกวันเธอต้องแบกรับกับงานหลัก
เป็นงานหนักที่สำคัญไม่อาจหนี
คิดถึงบ้างเมื่อว่างพักสักนาที
ส่วนฉันนี้มีงานหลัก...คือรักเธอ
16 มีนาคม 48
17 มีนาคม 2548 14:34 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ถึงคนไกลที่รักโปรดจงทราบ
ว่าฉันแม้เห็นแค่ภาพและฟังเสียง
เท่านี้รักก็หอมกรุ่นอุ่นพอเพียง
ที่จะเลี้ยงต้นใจให้สวยงาม
ขอที่รักทางไกลได้รับรู้
ว่าฉันอยู่อย่างไม่มีมือที่สาม
รอยเท้าเธอใจฉันมันเดินตาม
ผลิตความห่วงใยไม่เว้นวัน
เธอนั้นเล่าเหงาไหมในวันห่าง
หรือใครแอบแนบข้างร่วมสร้างฝัน
ฉันซื่อตรงไม่เว้นเสาร์อาทิตย์จันทร์
ภาพและเสียงเพียงเท่านั้นยึดเหนี่ยวใจ
ยังเหมือนนอนข้างกันทุกวันอยู่
ยังคอยคู่ทุกวันไม่หวั่นไหว
ระยะทางเพียงหมอนข้างกั้นกลางไว้
แต่ได้ยินเสียงหายใจกันและกัน
ถึงคนไกลที่รักโปรดจงรู้
ว่าฉันอยู่กับความเหงาและความฝัน
หากเธอลดหมดรักลงสักวัน
ถึงจะใกล้แค่หมอนกั้นฉันก็กลัว
11 มีนาคม 48
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
731
