19 ธันวาคม 2548 21:46 น.
lamon_soda
อาจไม่ต้อง มองไป ที่สุดฟ้า
แต่เธอเอง อาจจะพบ เค้าไม่ไกล
คนคนนั้น คือฉัน อยู่นี้ไง
เพื่อนของเธอ ที่คอยให้ แรงใจกัน
ไม่ทิ้งเทอ แม้หวั่น สักเพียงไหน
แม้ว่าเธอ จะอยู่ไกล สุดห่วงหา
หรือว่าเธอ เจ็บช้ำ จากใดมา
ขอเพียงฉัน คนนี้ คอยปลอบใจ
18 ธันวาคม 2548 23:04 น.
lamon_soda
โลกของเธอ...เธอว่ามันกลม
โลกของฉัน....มันก็กลม....ไม่ต่างกัน
โลกของเธอ...หมุนรอบตัวเอง...อยู่ทุกวัน
โลกของฉัน....ก็ทำอย่างนั้น...อยู่ทุกคืน
โลกของเธอ....มีสองเวลา...ในหนึ่งวัน
โลกของฉัน....ก็แบบเดียวกัน...ไม่เป็นอื่น
โลกของเธอ...คือหนึ่งกลางวัน...กับหนึ่งกลางคืน
โลกของฉัน....ก็ยืนพื้น...ด้วยวันและคืนเช่นกัน
โลกของเธอ....ห่างดวงอาทิตย์...อีกตั้งไกล
โลกของฉัน...หากอยากจะไป...ก็คงแค่ฝัน
โลกของเธอ...ยังมองเห็นความเป็นไป...ของดวงจันทร์
โลกของฉัน...ก็เคยได้ยินเรื่องเล่าจากที่นั่น...เป็นบางที
โลกของเธอ....มีเรื่องให้ทำมากมาย
โลกของฉัน....ก็คล้าย ๆ จะต้องทำในแบบนี้
โลกของเธอ...สิ่งที่ตามหา...ยังคงต้องมี
โลกของฉันในวันนี้....ก็ยังคงเดินทางต่อไป
เหมือนโลกของเรา...ไม่มีอะไรที่แตกต่างกัน
ทุกเรื่องราวในโลกนั้น...เป็นเช่นเดียวกัน...มาตั้งแต่ไหน
เรื่องเดียวที่อาจไม่เหมือนกัน
คือโลกของฉัน...มีเธออยู่ที่นั่น...มาตั้งแต่ไหนแต่ไร
เรื่องเดียวที่อาจจะต่างไป
แค่ไม่รู้ว่าจะมีฉันอยู่บ้างไหม...ในโลกของเธอ...
18 ธันวาคม 2548 22:17 น.
lamon_soda
รู้.. ดีว่าเธอเองรักฉันมากเท่าไร
ว่า.. ไปใจของฉันยังเหมือนเดิม
เธอ.. คนดียังดูแลเช่นวันวาน
จะ..พรุ่งนี้ยังไงคิดถึงกัน
รัก..ของเราคือคืนวันที่สวยงาม
กัน..และกันที่นั่นคือฉันอยู่กับเธอ
ตลอด..ไปอีกนานสักเท่าไรไหร่
ไป..ให้สุดความความฝันของใจเรา
..... ให้เธอรู้ว่า ฉันคนนี้ จะดูแลหัวใจของเธอตลอดไป ...
หน้าส่วนตัว
1587
