12 เมษายน 2550 12:06 น.
lamon_soda
ความจริง! สิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในขณะที่เรากำลังคิดถึงใครสักคนหนึ่งอยู่นั้น คนๆนั้นก็อาจจะกำลังคิดถึงใครอีกคนอยู่ก็เป็นได้ และอาจจะมีคนคิดถึงเรา โดยที่เราเองก็ไม่ได้สนใจที่จะรับรู้เลยเช่นเดียวกัน
ในความฝันนั้นเราเลือกที่จะรักได้
สามารถเลือกให้คนที่เรารัก รักเรา เลือกที่จะสมหวัง เลือกที่จะไม่ผิดหวัง แต่ในความเป็นจริงสิ่งที่เกิดขึ้นนั่นไม่ได้เป็นอย่างในความฝันทุกสิ่งทุกอย่างไป ความจริงที่เกิดขึ้นนั้นจะเจ็บปวด เมื่อรักนั้นไม่สมหวัง เมื่อรักไม่ได้เป็นดังที่ใจหวัง เมื่อเราไปรักคนที่ไม่สามารถรักเราได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ดังนั้น "การอยู่กับความฝันทำให้มีความสุข จึงไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะจมอยู่กับความฝันมากว่าตื่นมาเจอความจริงที่เจ็บปวด"
"รู้ว่าเธอไม่รัก ไม่มีใจให้ฉัน แต่เธอรู้มั้ยหัวใจไม่มีเหตุผล แลกทุกอย่างเพื่อคำว่ารัก รักแล้วเจ็บก็ยอมก็ทน"
"อยู่อย่างคนที่รอให้เธอรัก"
"รู้ว่าเธอหนักใจ และรู้ว่าลำบากใจ ที่ยังเห็นฉันยังทุ่มเทใจให้เธออย่างนี้ ไม่มีทางที่จะรักฉัน ทุกถ้อยคำฉันเข้าใจดี แต่ในวันนี้ยังทำใจไม่ได้เลย"
"อย่าบอกฉันให้ตัดใจ อย่าผลักไสฉันให้ไกลเลย อยากขอ ปล่อยให้ฉันได้เฝ้ารอ"
"คนที่รักแค่ได้เฝ้ารอก็สุขใจ"
"รักที่เธอไม่รัก"
"ช่วยทำเป็นไม่รู้ แค่ปล่อยให้ฉันนั้นรักเธออยู่เหมือนเดิมได้มั้ย ไม่วิงวอนให้เธอสงสาร อ้อนวอนให้เธอมีใจ แค่อย่าใจร้าย"
"อย่าเกลียดกันก็พอ"
การไม่ได้เป็นที่ "หนึ่ง" ในใจคนที่เรารักนั้นไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเสมอไป การเป็นที่ 2 ในใจเค้านั้นย่อมดีกว่าการเป็นที่ 3 ที่ 4 ....หรือถึงแม้ว่าเราจะเป็นที่สุดท้าย แต่มันก็ยังดีกว่าการที่เราไม่ได้อยู่ในใจเค้าคนนั้นเลยไม่ใช่หรือ
จงยิ้มให้ความรัก และ รักต่อไปเถอะ แม้ว่ารักนั้นอาจไม่ใช่ที่ 1 จนกว่าที่เราจะบอกกับตัวเองว่า "เราทนอีกต่อไปไม่ได้แล้ว เราเหนื่อยกับรักที่เป็นเช่นนี้เหลือเกิน" เพราะการรักใครสักคนนั้นง่ายการการตัดใจจากใครสักคนนัก การสบตาจากใครสักคนนันย่อมมีความสุขกว่าการหลบตาใครสักคนเป็นแน่แท้ จะมีสักกี่คนที่สามารถทำให้เรายิ้มได้อย่างสุดหัวใจ และเศร้าได้อย่างสุดหัวใจ
อย่าโทษใครที่คนเค้าไม่รักเรา อย่าโทษพรมลิขิตที่ทำให้เราเจอกัน แต่ไม่ได้ทำให้เรารักกัน อย่าโทษหัวใจตัวเองที่ไปรักเค้า อย่าโทษกาลเวลาที่ทำให้เราเจอกันช้าไป จงมีความสุขเถอะและยิ้มให้กับสิ่งต่าง ๆ
"ยิ้มให้กับคนที่เค้าไม่รักเรา...เพราะอย่างน้อยเค้าก็คือคนที่ได้รับความรักจากเรา"
"ยิ้มให้กับพรมลิขิตที่ทำให้เราเจอกันถึงแม้เราจะไม่ได้รักกัน....เพราะอย่างน้อยพรมลิขิตก็ยังได้ทำให้เราได้รู้จักกัน"
"ยิ้มให้กับหัวใจตัวเองที่ไปรักเค้า....เพราะอย่างน้อยหัวใจของเราก็ยังได้เรียนรู้กับความรัก"
"ยิ้มให้กับกาลเวลาที่ทำให้เราเจอกันช้าไป....เพราะอย่างน้อยก็ยังทำให้เราได้เจอกัน"
เราควรดีใจไม่ใช่หรือที่อย่างน้อยเรายังยิ้มให้กับคนที่เรารัก
12 เมษายน 2550 12:01 น.
lamon_soda
คุณรู้สึกทรมาน
เพราะคุณคิดไปว่า
เขาคนนั้นอาจจะไม่ได้คิดถึงคุณอยู่
ถึงแม้ว๋าการได้คิดถึง
ใครซักคนนั้นจะเป็นทุกข์บ้างแต่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ
ทำให้คุณต้องมานั่ง
คิดกระวนกระวายว่า คุณมีความหมายสำหรับ
เขาบ้างหรือเปล่านะ
เขาจะแคร์คุณบ้างไหมนะ
คุณจะรีบรับโทรศัพท์ทันที เพราะคิดว่าอาจเป็นเขาคนนั้น
คุณมองออกไปนอกหน้าต่าง
เพราะคิดว่าเขาอาจจะปรากฎตัวอยู่ที่นั่น คุณนั่งอยู่หน้าทีวี
แต่จิตใจกลับคิดถึงเขาคนนั้น
จนทำให้พลาดตอนอวสานของละครเรื่องโปรด
คุณเอนกายลงบนเตียง
ก็พลันคิดถึงช่วงเวลาที่ไปไหนต่อไหนด้วยกัน
คุณคิดถึงแต่ว่า
เราคงจะได้มานั่งมองดาวด้วยกันอีก
คุยกันทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นความฝัน
หรืออนาคต
คุณออนไลน์อินเตอร์เน็ท เพื่อหวังจะได้พบเขา
และก็เริ่มวิตก กังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า
เมื่อเขาไม่ได้ออนไลน์
หรือตอบกลับมา
การได้คิดถึงใครบางคน
เป็นหนทางหนึ่งที่ช่วยให้คุณเติบโต
และได้สัมผัสกับความเปลี่ยวเหงา มันสอนให้คุณเรียนรู้
ที่จะอยู่ร่วมกับความอ้างว้าง
และทำให้คุณรู้จักอีกความรู้สึกหนึ่ง
นั่นคือ ความว่างเปล่า
บางครั้ง มันก็รู้สึกดีนะ
ที่ได้คิดถึงใครซักคน
เพราะมันทำให้คุณรู้ว่า
คุณใส่ใจใครคนนั้น
และคุณปล่อยใจที่จะสัมผัสความ
รู้สึกรักและใส่ใจที่มีเขา
แต่ในขณะเดียวกัน การที่คิดถึง ใครคนนั้น
โดยที่เราไม่รู้ว่า
เขารู้สึกเหมือนเราหรือเปล่า
ช่างเป็นความ รู้สึกที่ทรมานเหลือเกิน
และคุณกลับรู้สึกว่า
คุณถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง
ดังนั้น หากคุณคิดถึงใคร
จงบอกให้เขาได้รับรู้บ้าง และเช่นเดียวกัน ถามเขาซิว่า
เขารู้สึกอย่าง เดียวกันหรือเปล่า
อย่าปล่อยให้ความรู้สึกคิดถึง เปลี่ยนแปรเป็นความอิจฉา
หรือความหวาด ระแวง
หาก ใครคิดถึงคุณ และคุณรับรู้
จงบอกเขาเถิด ว่าคุณรับทราบแล้ว
หากคุณคิดถึงเขาตอบ
ก็จงบอกเขาเช่นกัน
อย่าให้เขา....รอ....เลยนะ
หน้าส่วนตัว
1436
