31 กรกฎาคม 2548 20:27 น.
lamon_soda
...อย่าตัดสินหนังสือว่าดี แค่ปกสวยๆ
...อย่าบอกว่า.น่ารักเหลือเกิน แค่คุยกันหนเดียว
คนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเลยใช่ว่าจะมีหนังสือเล่มแรกที่ชอบไม่ได้
คนที่บอกว่าจะไม่แต่งงานมักแซงหน้าแจกการ์ดก่อนคนอื่นเสมอ
...อย่าตกใจเมื่ออ่านหนังสือระดับ Best Seller แล้วไม่ชอบ
...ถ้ารักคนคนเดียวกับที่คนอื่นรัก...คงแย่งกันน่าดู
การชอบหนังสือสักเล่มไม่ได้หมายความว่า..หนังสือเล่มนั้น..เนื้อหาดีทุกหน้า
การรู้สึกดีกับใครสักคน..ไม่จำเป็นว่า..เขาต้องไม่มีข้อเสียอะไรเลย***
...อย่าเสียดายเวลา ถ้าอ่านหนังสือบางเล่มจบแล้วพบว่า..ไม่ใช่แบบที่ชอบ
จงรู้สึกดีกับการใช้เวลากับใครสักคนหนึ่งอย่างเต็มที่...
เพราะอย่างน้อยที่ผ่านมา ย่อมต้องมีช่วงเวลาที่มีความสุขอย่างแน่นอน
...แม้วันหนึ่งจะรู้ว่า เขาหรือเธอคนนั้นไม่ใช่เลยสักนิด
เพราะอย่างน้อย...เราก็ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นและพร้อมที่จะตามหาคนของเราต่อไป
การอ่านหนังสือสักเล่มต้องใช้เวลา
...เราไม่สามารถรู้จักใครสักคนได้ดีตั้งแต่วันแรก
...หนังสือมีสิ่งต่างๆ หลากหลายให้ศึกษา
ทดลองอ่านดูก่อนที่จะตัดสินว่าน่าเบื่อ
... บางครั้งสิ่งที่เราไม่เห็นประโยชน์และมองผ่านมันไป.
วันหนึ่งมันอาจจะมีค่าสำหรับเราแล้วในตอนจบ
ก็จะรู้ว่าหนังสือประเภทไหนเหมาะกับเราที่สุด
เหมือนกับความรัก
...ทุกครั้งที่เรามีความรักกับใครสักคนนั้น แม้ทุกอย่างจะเดินมาถึงจุดจบ
แต่คนทั้งคู่ย่อมได้รับอะไรจากสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาโดยไม่รู้ตัว
อย่างน้อยที่สุดก็ได้บทเรียนที่มีค่าเพิ่มอีกบทหนึ่งบทเรียน
ที่จะนำไปสร้างความรักครั้งใหม่ให้มีรากฐานที่ดีกว่าที่ผ่านมา
สำหรับฉัน "ความรัก" เปรียบเหมือน..
... การได้อ่านหนังสือหลายๆ เล่ม (อ่านทีละเล่มนะจ๊ะ)
แต่ละเล่มที่ผ่านไปสอนให้ฉันเข้มแข็ง
สอนให้ฉันรู้จักโลกที่เป็นจริง
และสอนให้ฉันรู้จักใจของตัวเอง
แม้ว่าตอนจบของแต่ละเล่มจะไม่สมใจ
แต่ฉันก็ไม่คิดจะหยุด ท้อ หรือกลัวที่จะค้นหา
ฉันจะอ่านต่อไป จนกว่าจะเจอ "หนังสือของฉัน" ^-^
คุณล่ะเจอรึยัง?
ถ้าเจอแล้วอย่าลังเลที่จะหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน
อย่ากลัวที่จะเสียเวลาและผิดหวัง
ไม่แน่นะเล่มที่อยู่ในมือตอนนี้น่ะ
อาจจะตรงกับความรู้สึกของคุณที่สุดก็ได้
30 กรกฎาคม 2548 22:15 น.
lamon_soda
เมื่อเราเริ่มต้น...ที่จะเดินด้วยกันแล้ว
ยอมรับ............ที่จะเดินเส้นทางเดียวกัน
คิด..................ที่จะจูงมือกันไปด้วยกัน
ตัดสินใจ..........ที่จะวางใจไว้ด้วยกัน
...และเราจะ"รัก"กัน
อยากจะอยากหัยเธอรู้ว่า...
มือของฉัน..จะคอยจับมือเธอไว้
ถึงทางจะขรุขระ เธออาจจะสะดุด
และฉันไม่สามารถช่วยเธอถ้าเธอเกิดสะดุด
แต่มือๆนี้จะดึงเธอไว้ไม่ให้เธอล้ม...
...แต่ถ้าเธอล้ม ฉันก็จะฉุดเธอขึ้นมาก่อนที่เธอจะเจ็บ
มือของฉัน..จะคอยโอบไหล่เธอ
ถ้าเธอเกิดหนาวสั่น
...และหัยเธอรู้สึกปลอดภัย
มือของฉัน..จะคอยกอดเธอไว้
ถ้าเธออยากร้องไห้เพราะเหนื่อยเหลือเกิน
หัยเธอผ่อนคลาย และอบอุ่น...
มือของฉัน..จะอุ้มเธอเอง
ถ้าเธอเกิดล้า เดินไม่ไหว
หัยเธอได้พักในอ้อมกอดฉัน
มือของฉัน..จะจูงมือเธอเดินไป
จะเดินไปด้วยกัน เพื่อหัยเธอไม่เหงา
และหัยเธอรู้ว่ามีฉันคนนี้จะอยู่เคียงข้างเธอ ตลอดไป...
แต่ฉัน...คงทำไม่ได้
ถ้าฉัน...
ไม่มีเธอที่เริ่มต้นที่จะเดินไปด้วยกัน..
ถ้าฉัน...
ไม่มีเธอที่ยอมรับจะเดินเส้นทางเดียวกัน
ถ้าฉัน...
ไม่มีเธอจะคอยจูงมือฉัน
ถ้าฉัน...
ไม่มีเธอที่ตัดสินจะวางใจหัยฉัน
และถ้าฉัน..
ไม่เธอคนนี้ที่รักกัน
....ฉันก็อาจล้มอยู่เพียงลำพัง
เพราะมีเธอที่คอยยิ้มหัยฉันเสมอ
เพราะมีเธอที่คอยกระชับมือฉันไว้
เพระมีเธอคอยยกมือขึ้นซับเหงื่อหัยกัน
และเพระมีเธอ...ที่ทำหัยรู้ว่า ..ยังมีกันและกัน
30 กรกฎาคม 2548 21:06 น.
lamon_soda
ไม่ว่าใคร ล้วนมีความฝัน
และตั้งความหวังไว้ว่าซักวันหนึ่ง
ฉันต้องไปให้ถึงยังที่ตั้งของความฝันตรงจุดเริ่มต้น
ทุกคนมีความรู้สึก อยากมี อยากเป็น อยากประสบความสำเร็จในชีวิต
ความรู้สึกเหล่านี้เองที่เป็นแรงผลักดันให้เราก้าวไปข้างหน้า
แน่นอน ครั้งหนึ่งในชีวิตของทุกคน
ต้องตั้งปณิธานไว้อย่างแรงกล้า เพื่อพาตัวเองไปสู่เป้าหมาย
และย้ำกับตัวเองเสมอว่า " เราต้องทำได้ "
เพียงแต่เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไปรอบ ๆ ตัวมีการเปลี่ยนแปลง
เจอกับอุปสรรคมากมายในชีวิต
ก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกอันแรงกล้านั้นได้เลือนลางไปมากแค่ไหน
ด้วยสภาวะรอบตัวทำให้ปณิธานที่เคยตั้งไว้ถูกบั่นทอน
วันแล้ววันเล่า แล้วความรู้สึกมุ่งมั่น ความตั้งใจที่เคยมี
ทำไมเราถึงลืมตรงนั้นไป
ขอเพียงทุกคนยังคงจำความปรารถนา
ความรู้สึกที่อยากจะก้าวไปสู่เส้นทางแห่งความฝัน
อย่าหวั่นไหวกับอุปสรรครอบ ๆ ตัว
การที่จะพบกับความสำเร็จดั่งที่ตั้งไว้คงไม่ยาก
ถ้ายังคงรักษาความรู้สึกนี้ไว้
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างฉลาด ค่อย ๆ ก้าวไปไม่ต้องรีบ
ก้าวทุกก้าวของเรานั่นแหล่ะที่จะเพิ่มความเข้มแข็งให้กับตัวเราเอง
มันจะช่วยต่อเติมกำลังใจของเรา
ผลักดันให้เราไปยืนอยู่บนความฝันตามที่เราตั้งไว้
13 กรกฎาคม 2548 18:59 น.
lamon_soda
ในโลกนี้มีสักกี่คน...ที่โชคดี
ไม่ต้องมีเรื่องเศร้า-เศร้า มาทำให้ปวดใจ
ไม่ต้องเจ็บปวด...ไม่ดิ้นรน
วันหนึ่ง...คนที่เรารัก
และคาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขา
บอกเราว่า...ขอเขาออกไปจากชีวิตเราเถอะ
เพราะเขากำลังมีอีกคน
จากกันแบบนี้...
ต่างอะไรกับคนที่เรารักตายจาก
ฉันเคยถามตัวเองประโยคนี้
ฉันใคร่ครวญอยู่นาน
ที่จริงต่างกันมาก
ถ้าใช้ใจเป็นเครื่องวัด...
..ตายจากกัน ขณะยังรัก ย่อมทุกข์
แต่ให้ความรู้สึกกับความทรงจำที่ดีกว่า
เดินจากกัน ขณะยังรักกัน ย่อมทุกข์
และให้ความรู้สึกกับความทรงจำ...ที่แย่กว่า
เลือกอย่างไหนดี...แล้วเลือกได้ไหม?
ที่จริงทั้งหมดนี้ยังดีกว่า...การหันหลังให้กัน
ไม่พูดกัน...เดินหนีกัน
เห็นอีกฝ่ายเป็นตัวตลก น่ารังเกียจ ตั้งเยอะ
หวังอะไรมากกว่านั้นอีก
ในโลกนี้มีสักกี่คน...
ที่เลือกทางเดินของชีวิตได้
ในโลกนี้มีสักกี่คน...ถูกธรรมชาติเลือกให้เป็น
แล้วเขาพยายามฝืนมัน
เอาชนะมัน...จนแล้วจนรอด
มีคนจำนวนนั้นชนะ
เพราะเขาใช้ความพยายาม
แล้วจะหวังอะไรอีก...
ถ้าเราไม่ได้พยายาม
ในโลกนี้ของทุกอย่าง มีล็อคลงตัวของมัน
มีตัวแทนเสมอ
แม้ไม่มีเหมือน
แต่ก็ไม่ทำให้ตายได้...ถ้าขาดมัน...
หน้าส่วนตัว
1417
