24 เมษายน 2545 09:07 น.
laks
เราจะรัก ษาเขต ประเทศชาติ
จนเลือดหยาด สุดท้าย ด้วยใจหาญ
ตายเป็นไทย เพื่อไทย สลายลาญ
ดีกว่าการ อยู่เป็นทาส ขาดเป็นไทย
ไทยทั้งชาติ จักสู้ หมู่อมิตร
ด้วยน้ำจิต องอาจ ไม่หวาดไหว
จะสู้จน คนสุดท้าย หยุดหายใจ
ฝากลายไว้ ให้ลือหล้า ชั่วฟ้าดิน
17 เมษายน 2545 15:21 น.
laks
ดอกพลับพลึงแตกกอชูช่อสวย
หอมระรวยกลิ่นฟุ้งไปทั่วถิ่น
ทั้งแมงภู่แมงปอพากันบิน
ไม่วายสิ้นความงามอร่ามเรือง
ตอนรุ่งเช้าดูมันน่าหลงใหล
เป็นยองใยรับกับแสงสีเหลือง
อันดอกนี้มีอยู่ทั่วทั้งเมือง
นามลือเลื่องเฟื่องไปทั้งธานิน
17 เมษายน 2545 15:21 น.
laks
หมู่มวลหมอกกลางเขา
เป็นดังเงาความสดชื่น
ต้นไม้อันร่มรื่น
ดูดาษดื่นทั่วผืนดิน
ดอกไม้พลิ้วไสว
สวยจับใจไทยทั้งถิ่น
น้ำค้างที่รวยริน
เหมือนหยาดเพชรประกายใส
ยอดหญ้าโบกสะบัด
ดังสลัดความเศร้าใจ
ไม่ว่าป่าแห่งไหน
ก็ทำให้ชื่นอุรา
17 เมษายน 2545 14:38 น.
laks
ดอกไม้อันแสนงาม
จะไร้ความน่านิยม
ขาดกลิ่นให้ชื่นชม
เหมือนก้อนกรวดและเม็ดทราย
ดอกไม้มวลกลิ่นหอม
ภมรดอมมิรู้วาย
ใช้เป็นเครื่องถวาย
เครื่องบูชาอันสมควร
ดอกเก่าแม้เฉาแห้ง
ยังหอมแรงเร้าจิตหวน
ชื่นชมนิยมชวน
เก็บประทับกับดวงใจ
เขาเทียบเปรียบสตรี
คือมาลีอันวิไล
ไร้กลิ่นประทินใน
ก็ไร้ค่าควรนิยม
ความสวย ไม่ใช่ปริญญาบัตรรับรองเกียรติคุณของผู้หญิง
16 เมษายน 2545 20:09 น.
laks
เมฆที่เกลื่อนบนฟากฟ้า
นึกเบื่อนภาบ้างไหม
นกที่ออกหากินยามอุทัย
หน่ายหรือไม่ในทุกเช้า
มัจฉาที่เวียนวน
เบื่อสิชลบ้างหรือเปล่า
ดวงเดือนอยู่กลางหาว
หน่ายหรือไม่เหงาใจไหม
ภมรที่บินร่อน
ระอาอ่อนลงพักผ่อนบ้างไหม
แมงมุมที่ชักใย
วางจุดหมาย....ที่ไหนกัน
แล้วเราที่เฝ้าเรียน
ระอาเอียน....เพียรสุขสันต์
ปล่อยไปแต่ละวัน
กับการนั่งเพ้อฝันเท่านั้น...ฤาอย่างไร?
หน้าส่วนตัว
1300
