26 กรกฎาคม 2548 09:52 น.
lady moon
เทือกเขาสูงละลิ่วเป็นทิวแถว
ทอดเป็นแนวเวิ้งว้างในไพรสัณฑ์
เสียงสกุณาขับร้องก้องกังวาน
ดังประสานแผ่วพลิ้วไปตามลม
ดั่งจะต้อนรับขับสู้ผู้มาเยือน
คอยย้ำเตือนให้คิดน่าพิศวง
จากบ้านเกิดแดนไกลใจพะวง
ความทรงจำนั้นยังคงอยู่ในใจ
ต้องลาแล้วพ่อแก้ว แม่แก้วเอ๋ย
ลูกนั้นเลยต้องจากลามิปราศรัย
เข้าสู้รั้วการศึกษามหา'ลัย
ถิ่นแดนไกลสุดตา สุดอาวรณ์
เหนือสุดแดนสยามงามวิไล
ด้วยป่าดงพงไพรแผ่ไพศาล
ทั้งภูเขาสูงชันอลังการณ์
ดั่งวิมานล้ำค่าคู้ฟ้าดิน
แหล่งอารายธรรมล้านนานมีค่านัก
เป็นประจักษ์แก่สายตามิหมดสิ้น
ด้วยพระบารมีพระแม้ฟ้าฯปกแผ่นดิน
ขจัดสิ้นความภิบัติวินาศภัย
ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยลับ
ยังคงนับนึกถึงวันมิทันหมอง
แบกกระเป๋าปาดน้ำตาเฝ้าอาวรณ์
ใจสั่นคลอนหวนคิดสะกิดใจ
ตัวคนเดียวกับสองเท้าที่ก้าวเดิน
คนหมางเมินดูแคลนแสนสงสัย
ช่างดูแปลกน่าขันเสียนี่กระไร
แบกหัวใจบอบช้ำแสนสุดทน
ยังจำคำที่แม่สอนได้เสมอ
ถึงแม้เจออุปสรรคอย่าหวั่นไหว
จงพากเพียรเรียนหนังสือฝึกปรือไป
เพื่อคว้าใบปริญญามาครอบครอง
24 กรกฎาคม 2548 14:49 น.
lady moon
หยุดเสียทีได้ไหม
ถ้าหากเธอไม่เหลือเยื่อใยให้กับฉัน
โปรดอย่าหลอกว่ายังมีใจให้แก่กัน
เพราะสิ่งที่เธอทำนั้น มันดูผิดไป
หลายครั้งแล้วนะ ที่เธอทำเป็นเมินเฉย
ฉันเดาไม่ถูกเลยว่าเธอคิดแบบไหน
บ้างก็บอกว่าฉันนั้นคือคนเดียวของหัวใจ
บ้างก็เห็นฉันเป็นคนไกลสำหรับเธอ
อย่าทำแบบนี้อีกได้ไหม
เพราะทุกสิ่งที่พูดไป ฉันรู้ดีเสมอ
ฉันมันก็แค่คนที่ห่างไกล แต่เขานั้นใกล้หัวใจเธอ
เจ็บทุกครั้งที่ได้เจอ ได้รู้ว่าเธอปันใจ
24 กรกฎาคม 2548 13:44 น.
lady moon
เป็นเพราะฉันใช่ไหม
ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
เมื่อก่อนก็บอก ว่ารัก ว่าชอบ ไม่ใช่เหรอคนดี
ใยวันนี้ เธอจึงเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเช่นวันวาน
ฉันมันไม่ใช่สำหรับเธอใช่ไหม
เธอจึงห่างเหินไกล ไปคบกับใครคนนั้น
คนที่เลิศเลอ เพอร์เฟค คนที่หัวใจเธอต้องการ
ส่วนคนที่ไม่ใช่อย่างฉัน จะเจ็บจะร้าวราน ช่างปะไร...
หน้าส่วนตัว
974
