ภูหนาว ห่มผ้าสีขาวอยู่เสมอ โอบป้องประคองเปรอ ห่มให้หายหนาว มือหนึ่งหยิบดวงเดือน มือหนึ่งเลื่อนดวงดาว ชักผ้าสีขาว คลี่ป้องเปลวตะวัน ทะเลหนาว ห่มผ้าสีขาวเหมือนกัน เห่กล่อมถนอมขวัญ อย่าหว้าเหว่ไหว คอยหน่อยนะมิ่งขวัญ ตะวันยังไม่จุดไฟ ทนหนาวหน่อยได้ไหม จะรุ่งแล้วอีกไม่นาน
หน้าส่วนตัว
1701
